Όταν
βρίσκεσαι πληγωμένος, επειδή έπεσες σέ κάποιο αμάρτημα λόγω αδυναμίας
σου ή καμιά φορά με την θέλησί σου γιά κακό σου, μη δειλιάσης· ούτε να
ταραχθής γι᾿ αὐτό, αλλά αφού επιστρέψης αμέσως στο Θεό, μίλησε ἔτσι·
«Βλέπε, Κύριέ μου· έκανα τέτοια πράγματα σαν τέτοιος που είμαι· ούτε
ήταν δυνατό να περίμενες και τίποτα άλλο από εμένα τον τόσο
κακοπροαίρετο και αδύνατο, παρά ξεπεσμό και γκρέμισμα».
Και εδώ, ξευτελίσου στα μάτια σου αρκετή ώρα και λυπήσου με πόνο καρδιάς για την λύπη που προξένησες στον Θεό καὶ χωρὶς να συγχυσθῇς, αγανάκτησε κατά των αἰσχρών σου παθῶν, ιδιαιτέρως δε και μάλιστα, εναντίον εκείνου του πάθους που έγινε αιτία να πέσης· έπειτα πές πάλι· «Ούτε μέχρι εδώ θα στεκόμουνα, Κύριέ μου, και θα αμάρτανα χειρότερα, εάν εσύ δεν με κρατούσες με την πολύ μεγάλη σου αγαθότητα».
Και εδώ, ξευτελίσου στα μάτια σου αρκετή ώρα και λυπήσου με πόνο καρδιάς για την λύπη που προξένησες στον Θεό καὶ χωρὶς να συγχυσθῇς, αγανάκτησε κατά των αἰσχρών σου παθῶν, ιδιαιτέρως δε και μάλιστα, εναντίον εκείνου του πάθους που έγινε αιτία να πέσης· έπειτα πές πάλι· «Ούτε μέχρι εδώ θα στεκόμουνα, Κύριέ μου, και θα αμάρτανα χειρότερα, εάν εσύ δεν με κρατούσες με την πολύ μεγάλη σου αγαθότητα».
|
Scooped by Ahdoni |
Γιά τόν πιστό τά παθήματα αὐτῆς τῆς ζωῆς γίνονται ἀθλήματα, ἀφορμή γιά τήν πνευματική ὁλοκλήρωση καί τόν ἐξαγιασμό του.
Στή χαρά καί στήν εὐωδία τῆς ἄνοιξης, στήν πανηγυρική καί εὐφρόσυνη ἀτμόσφαιρα τῆς ᾿Ανάστασης δείχνουν ὅλα γιορτινά καί χαρούμενα. ῎Ισως γι᾿ αὐτό φαίνεται ἀταίριαστο νά ἀσχοληθοῦμε μέ τό νόημα τῆς θλίψης καί τοῦ πόνου. Μά ἄν θελήσουμε «νά βάλουμε τό χέρι στήν καρδιά», ἄν ἐπιχειρήσουμε εἰλικρινά νά σκύψουμε γιά ν᾿ ἀκούσουμε τό χτυποκάρδι του ὁ καθένας, θά διαπιστώσουμε ὅτι τό θέμα αὐτό -εἴτε τό ὁμολογοῦμε εἴτε ὄχι- μᾶς ἀπασχολεῖ ἄμεσα, ἔντονα καί καθολικά. Σίγουρα ὅλοι μας, μεγάλοι καί μικροί, φτωχοί καί πλούσιοι, ἀγράμματοι καί ἐπιστήμονες, ἐπώνυμοι καί ἄσημοι, ὅλοι συχνά νιώθουμε νά διαπερνᾶ τήν ὕπαρξή μας, νά ματώνει τήν ψυχή μας ἡ ἀποτροπιαστική παρουσία τοῦ πόνου εἴτε στό ὑπαρξιακό ἐπίπεδο, εἴτε στό ἐπίπεδο τῆς ὑγείας, στό ἐπαγγελματικό, στό οἰκογενειακό, στό κοινωνικό κτλ. Καί τό πρόβλημα παίρνει τίς διαστάσεις σκανδάλου, ὅταν βλέπουμε νά πονοῦν καί νά ὑποφέρουν, νά ἀδικοῦνται καί νά κακοποιοῦνται ἄνθρωποι ἀγαθοί καί δίκαιοι, ἐνῶ οἱ κακοί εὐημεροῦν καί ἀπολαμβάνουν ἀνενόχλητοι τά ἀγαθά.
Στή χαρά καί στήν εὐωδία τῆς ἄνοιξης, στήν πανηγυρική καί εὐφρόσυνη ἀτμόσφαιρα τῆς ᾿Ανάστασης δείχνουν ὅλα γιορτινά καί χαρούμενα. ῎Ισως γι᾿ αὐτό φαίνεται ἀταίριαστο νά ἀσχοληθοῦμε μέ τό νόημα τῆς θλίψης καί τοῦ πόνου. Μά ἄν θελήσουμε «νά βάλουμε τό χέρι στήν καρδιά», ἄν ἐπιχειρήσουμε εἰλικρινά νά σκύψουμε γιά ν᾿ ἀκούσουμε τό χτυποκάρδι του ὁ καθένας, θά διαπιστώσουμε ὅτι τό θέμα αὐτό -εἴτε τό ὁμολογοῦμε εἴτε ὄχι- μᾶς ἀπασχολεῖ ἄμεσα, ἔντονα καί καθολικά. Σίγουρα ὅλοι μας, μεγάλοι καί μικροί, φτωχοί καί πλούσιοι, ἀγράμματοι καί ἐπιστήμονες, ἐπώνυμοι καί ἄσημοι, ὅλοι συχνά νιώθουμε νά διαπερνᾶ τήν ὕπαρξή μας, νά ματώνει τήν ψυχή μας ἡ ἀποτροπιαστική παρουσία τοῦ πόνου εἴτε στό ὑπαρξιακό ἐπίπεδο, εἴτε στό ἐπίπεδο τῆς ὑγείας, στό ἐπαγγελματικό, στό οἰκογενειακό, στό κοινωνικό κτλ. Καί τό πρόβλημα παίρνει τίς διαστάσεις σκανδάλου, ὅταν βλέπουμε νά πονοῦν καί νά ὑποφέρουν, νά ἀδικοῦνται καί νά κακοποιοῦνται ἄνθρωποι ἀγαθοί καί δίκαιοι, ἐνῶ οἱ κακοί εὐημεροῦν καί ἀπολαμβάνουν ἀνενόχλητοι τά ἀγαθά.
|
|
Scooped by Ahdoni |
Ο άγιος
Ιωάννης ο Χρυσόστομος αναφέρει το ακόλουθο παράδειγμα απ’ τη ζωή του
όσιου Μελετίου, που δείχνει την απέραντη ευγένεια ψυχής του μεγάλου
αυτού ιεράρχη:
«Θα ήταν άδικο να παραλείψει κανείς ν’ αναφέρει το περιστατικό που συνέβη, όταν ο Μελέτιος εκδιώχθηκε από την Αντιόχεια για να οδηγηθεί στην εξορία. Όταν ο κυβερνήτης κάθισε στην άμαξα και έβαλε τον άγιο να καθίσει πλάι του, άρχισε να την οδηγεί με μεγάλη ταχύτητα καθώς περνούσε μέσα από την πλατεία. Οι πολίτες έβγαιναν απ’ όλες τις πλευρές και πετούσαν πέτρες, που έπεφταν βροχηδόν στο κεφάλι του κυβερνήτη, διότι ο λαός δεν μπορούσε εύκολα ν’ αποχωριστεί τον ιεράρχη του και όλοι ήταν προετοιμασμένοι να αποχωριστούν τη ζωή τους μάλλον παρά τον άγιο!
Τί έκανε τότε ο ευλογημένος αυτός άνθρωπος; Βλέποντας τις πέτρες να εκσφενδονίζονται προς το μέρος τους, κάλυψε με το ιμάτιο του τον κυβερνήτη. Με τη συγκλονιστική μακροθυμία του ντρόπιασε τους αντιπάλους του και δίδαξε με ένα έμπρακτο παράδειγμα τους πιστούς για το είδος συγχωρητικότητας που οφείλουμε να δείχνουμε σε όσους μας προσβάλλουν. Τους έδειξε ότι δεν είναι αρκετό να απέχουμε από κάθε κακή ενέργεια εναντίον τους, αλλά πολύ περισσότερο πρέπει με όλη μας τη δύναμη ν’ απομακρύνουμε κάθε κίνδυνο που τους απειλεί».
Σχετικά με την εξωτερική εμφάνιση του οσίου Μελετίου, ο άγιος Χρυσόστομος λέει τα έξης: «Ήταν πραγματικά μεγίστη απόλαυση να αντικρίζεις το άγιο πρόσωπό του. Όχι μόνον όταν δίδασκε ή κήρυττε, αλλά και όταν απλώς τον κοίταζαν οι άνθρωποι, μετάγγιζε στις ψυχές τους κάθε αρετή».
πηγή: Αγ. Νικολάου Βελιμίροβιτς, «Ο πρόλογος της Αχρίδος»-Φεβρουάριος, Έκδοσις Άθως
«Θα ήταν άδικο να παραλείψει κανείς ν’ αναφέρει το περιστατικό που συνέβη, όταν ο Μελέτιος εκδιώχθηκε από την Αντιόχεια για να οδηγηθεί στην εξορία. Όταν ο κυβερνήτης κάθισε στην άμαξα και έβαλε τον άγιο να καθίσει πλάι του, άρχισε να την οδηγεί με μεγάλη ταχύτητα καθώς περνούσε μέσα από την πλατεία. Οι πολίτες έβγαιναν απ’ όλες τις πλευρές και πετούσαν πέτρες, που έπεφταν βροχηδόν στο κεφάλι του κυβερνήτη, διότι ο λαός δεν μπορούσε εύκολα ν’ αποχωριστεί τον ιεράρχη του και όλοι ήταν προετοιμασμένοι να αποχωριστούν τη ζωή τους μάλλον παρά τον άγιο!
Τί έκανε τότε ο ευλογημένος αυτός άνθρωπος; Βλέποντας τις πέτρες να εκσφενδονίζονται προς το μέρος τους, κάλυψε με το ιμάτιο του τον κυβερνήτη. Με τη συγκλονιστική μακροθυμία του ντρόπιασε τους αντιπάλους του και δίδαξε με ένα έμπρακτο παράδειγμα τους πιστούς για το είδος συγχωρητικότητας που οφείλουμε να δείχνουμε σε όσους μας προσβάλλουν. Τους έδειξε ότι δεν είναι αρκετό να απέχουμε από κάθε κακή ενέργεια εναντίον τους, αλλά πολύ περισσότερο πρέπει με όλη μας τη δύναμη ν’ απομακρύνουμε κάθε κίνδυνο που τους απειλεί».
Σχετικά με την εξωτερική εμφάνιση του οσίου Μελετίου, ο άγιος Χρυσόστομος λέει τα έξης: «Ήταν πραγματικά μεγίστη απόλαυση να αντικρίζεις το άγιο πρόσωπό του. Όχι μόνον όταν δίδασκε ή κήρυττε, αλλά και όταν απλώς τον κοίταζαν οι άνθρωποι, μετάγγιζε στις ψυχές τους κάθε αρετή».
πηγή: Αγ. Νικολάου Βελιμίροβιτς, «Ο πρόλογος της Αχρίδος»-Φεβρουάριος, Έκδοσις Άθως
|
|
Scooped by Ahdoni |
Είπε ο πατήρ Ιωάννης Ρωμανίδης , καθηγητής Δογματικής Α.Π.Θ
" Το έργο της Εκκλησίας είναι η θεραπεία της νόσου του σκοτισμένου νοός που προήλθε απο την πτώση στο παρα φύση του ανθρώπου. Αλλά όπως έχει εξελιχθεί η Εκκλησία, αντί να είναι ένα συγκρότημα απο Πνευματικούς Πατέρες, όπως ενα νοσοκομείο, που έχει ας πούμε πενήντα γιατρούς, πέρασαν δύο χιλιάδες χρόνια και βρέθηκε νοσοκομείο χωρις γιατρούς, αλλά λέγονται γιατροί αυτοί που είναι μέσα και δεν θεραπεύουν τίποτα. Δηλαδή κινδυνεύουμε να φθάσουμε σε αυτό το σημείο και το μόνο πράγμα που θα μας γλυτώσει είναι επάνοδος στους Πατέρες της Εκκλησίας.
Σήμερα έχει γίνει μια διαστροφή της εννοίας της υπακοής. Και κάποιος διδάσκει ότι οι Πατέρες λένε να κάνεις υπακοή στον Πνευματικό Πατέρα. Ναι, αλλά σε ποιόν Πνευματικό Πατέρα; Αυτό είναι το πρόβλημα.
Δεν θα κάνεις υπακοή σε οποιονδήποτε Πατέρα, ο οποίος ΔΕΝ έχει ιδέα απο κάθαρση νοός, γιατί έτσι δεν θα αποκτήσεις κεκαθαρμένο νού. Δεν θα καθαρισθεί ποτέ ο νούς σου.
Και να θυμάσθε ΔΕΝ προσευχόμαστε για να γίνει η φώτιση στην μέλλουσα ζωή. Η όλη προσπάθεια της φώτισης είναι γι αυτή τη ζωή. Και σε αυτή τη ζωή πρέπει να γίνει η αλλαγή της ανθρώπινης προσωπικότητας.
Ετσι αλλάζοντας την ανθρώπινη προσωπικότητα αλλάζει και η κοινωνική δομή. Γι αυτό το λόγο οι Ορθόδοξοι Πατέρες της Εκκλησίας είχαν τεράστια επίδραση επι των κοινωνικών θεμάτων της εποχής τους. Γι αυτό η νομοθεσία της Κων/πολης έφθασε στα ύψη για την εποχή της"
" Το έργο της Εκκλησίας είναι η θεραπεία της νόσου του σκοτισμένου νοός που προήλθε απο την πτώση στο παρα φύση του ανθρώπου. Αλλά όπως έχει εξελιχθεί η Εκκλησία, αντί να είναι ένα συγκρότημα απο Πνευματικούς Πατέρες, όπως ενα νοσοκομείο, που έχει ας πούμε πενήντα γιατρούς, πέρασαν δύο χιλιάδες χρόνια και βρέθηκε νοσοκομείο χωρις γιατρούς, αλλά λέγονται γιατροί αυτοί που είναι μέσα και δεν θεραπεύουν τίποτα. Δηλαδή κινδυνεύουμε να φθάσουμε σε αυτό το σημείο και το μόνο πράγμα που θα μας γλυτώσει είναι επάνοδος στους Πατέρες της Εκκλησίας.
Σήμερα έχει γίνει μια διαστροφή της εννοίας της υπακοής. Και κάποιος διδάσκει ότι οι Πατέρες λένε να κάνεις υπακοή στον Πνευματικό Πατέρα. Ναι, αλλά σε ποιόν Πνευματικό Πατέρα; Αυτό είναι το πρόβλημα.
Δεν θα κάνεις υπακοή σε οποιονδήποτε Πατέρα, ο οποίος ΔΕΝ έχει ιδέα απο κάθαρση νοός, γιατί έτσι δεν θα αποκτήσεις κεκαθαρμένο νού. Δεν θα καθαρισθεί ποτέ ο νούς σου.
Και να θυμάσθε ΔΕΝ προσευχόμαστε για να γίνει η φώτιση στην μέλλουσα ζωή. Η όλη προσπάθεια της φώτισης είναι γι αυτή τη ζωή. Και σε αυτή τη ζωή πρέπει να γίνει η αλλαγή της ανθρώπινης προσωπικότητας.
Ετσι αλλάζοντας την ανθρώπινη προσωπικότητα αλλάζει και η κοινωνική δομή. Γι αυτό το λόγο οι Ορθόδοξοι Πατέρες της Εκκλησίας είχαν τεράστια επίδραση επι των κοινωνικών θεμάτων της εποχής τους. Γι αυτό η νομοθεσία της Κων/πολης έφθασε στα ύψη για την εποχή της"
|
|
Scooped by Ahdoni |
Όποιος
ισχυρίζεται ότι μπορεί να προφέρει καθαρά ό,τι κι αν διαβάσει, έχει να
αντιμετωπίσει μια πρόκληση που έρχεται από την αρχαιότητα, και μάλιστα
από τον Αριστοφάνη. Μια λέξη θα πω:
λοπαδοτεμαχοσελαχογαλεοκρανιολειψανοδριμυποτριμματοσιλφιολιπαρομελιτοκατα κεχυμενοκιχλεπικοσσυφοφαττοπεριστεραλεκτρυονοπτοπιφαλλιδοκιγκλοπελειολαγῳ οσιραιοβαφητραγανοπτερυγών.
Και όμως όλο αυτό είναι μια λέξη, η μεγαλύτερη στον κόσμο για την ακρίβεια, σύμφωνα με το βιβλίο των ρεκόρ Γκίνες, η οποία βρίσκεται στις «Εκκλησιάζουσες» του Αριστοφάνη (στίχοι 1169-1175) και αποτελείται από 172 γράμματα, 27 συνθετικά και 78 συλλαβές.Μέσα σε 172 γράμματα, ο αρχαίος δραματουργός, εκμεταλλευόμενος την ευχέρεια της ελληνικής γλώσσας να σχηματίζει πολυσύλλαβες λέξεις, περιγράφει μια ολόκληρη συνταγή μαγειρικής, η οποία περιλαμβάνει ένα συνονθύλευμα τροφών.
λοπαδοτεμαχοσελαχογαλεοκρανιολειψανοδριμυποτριμματοσιλφιολιπαρομελιτοκατα κεχυμενοκιχλεπικοσσυφοφαττοπεριστεραλεκτρυονοπτοπιφαλλιδοκιγκλοπελειολαγῳ οσιραιοβαφητραγανοπτερυγών.
Και όμως όλο αυτό είναι μια λέξη, η μεγαλύτερη στον κόσμο για την ακρίβεια, σύμφωνα με το βιβλίο των ρεκόρ Γκίνες, η οποία βρίσκεται στις «Εκκλησιάζουσες» του Αριστοφάνη (στίχοι 1169-1175) και αποτελείται από 172 γράμματα, 27 συνθετικά και 78 συλλαβές.Μέσα σε 172 γράμματα, ο αρχαίος δραματουργός, εκμεταλλευόμενος την ευχέρεια της ελληνικής γλώσσας να σχηματίζει πολυσύλλαβες λέξεις, περιγράφει μια ολόκληρη συνταγή μαγειρικής, η οποία περιλαμβάνει ένα συνονθύλευμα τροφών.
|
|
Scooped by Ahdoni |
Η
συζήτηση είχε ανάψει για τα καλά. Ο νέος μοναχός άφησε το κέρασμα κατά
το σύνηθες σε ένα μικρό τραπεζάκι καμωμένο από κορμό. Ό προσκυνητής
συνέχισε να ρωτά το γέροντα της συνοδείας.
-Πώς θα βοηθήσω, γέροντα, τα παιδιά μου; Τί πρέπει να κάνω; Φοβάμαι γι αυτά.Κι αν εγώ κάνω κάθε προσπάθεια κι μετά εκείνα φύγουν μακριά από το Θεό;
-Πρέπει να καταλάβεις, του απάντησε ό γέροντας, πώς εσύ πρέπει να κάνεις αυτό πού μπορείς. Κι ό Θεός θα κάνει όλα τα υπόλοιπα. Είναι εγωισμός να πιστεύεις πώς αγαπάς εσύ περισσότερο τα παιδιά σου άπ' ότι τα αγαπά ό Θεός.
-Κι εγώ τί πρέπει να κάνω;
-Πώς θα βοηθήσω, γέροντα, τα παιδιά μου; Τί πρέπει να κάνω; Φοβάμαι γι αυτά.Κι αν εγώ κάνω κάθε προσπάθεια κι μετά εκείνα φύγουν μακριά από το Θεό;
-Πρέπει να καταλάβεις, του απάντησε ό γέροντας, πώς εσύ πρέπει να κάνεις αυτό πού μπορείς. Κι ό Θεός θα κάνει όλα τα υπόλοιπα. Είναι εγωισμός να πιστεύεις πώς αγαπάς εσύ περισσότερο τα παιδιά σου άπ' ότι τα αγαπά ό Θεός.
-Κι εγώ τί πρέπει να κάνω;
|
|
Scooped by Ahdoni |
...Αν
όλοι εμείς οι μεγάλοι πρέπει όλη τη ζωή μας να είμαστε στενά ενωμένοι με
το Αληθινό Κλήμα, τον Κύριο μας Ιησού Χριστό και να τρεφόμαστε με το
ζωοποιό χυμό από τη Θεία Ρίζα, το ίδιο αυτό ισχύει καί για τα μικρότερα
κλήματα του Αμπελιού, τα πιο μικρά πράσινα φύλλα καί τα μικρά τρυφερά
άνθη, πού ανθίζουν στο άγιο Κλήμα. Αυτά τα άνθη, τα φύλλα καί τα μικρά
κλήματα είναι τα παιδιά μας, τα όποια φροντίζουμε με τρυφερότητα, τα
όποια αγαπάμε σαν την καρδιά μας.
Έχουν μεγάλο χρέος και ευθύνη ενώπιον του Θεού εκείνοι οι χριστιανοί, οι όποιοι δεν εκτελούν το ιερό καθήκον τους να προστατεύουν τα μικρά τους παιδιά, και όχι μόνο τα παιδιά αλλά καί τα βρέφη, από τους εχθρικούς άνεμους, οι όποιοι μπορούν να τα αποκόψουν από το Κλήμα του Χρίστου καί να τα πάνε πολύ μακριά καί να τα ρίξουν στη σκόνη καί στο βόρβορο, οπού θα τα πατήσουν με τα πόδια τους οι εχθροί της ανώτατης αλήθειας καί του αγαθού.
Έχουν μεγάλο χρέος και ευθύνη ενώπιον του Θεού εκείνοι οι χριστιανοί, οι όποιοι δεν εκτελούν το ιερό καθήκον τους να προστατεύουν τα μικρά τους παιδιά, και όχι μόνο τα παιδιά αλλά καί τα βρέφη, από τους εχθρικούς άνεμους, οι όποιοι μπορούν να τα αποκόψουν από το Κλήμα του Χρίστου καί να τα πάνε πολύ μακριά καί να τα ρίξουν στη σκόνη καί στο βόρβορο, οπού θα τα πατήσουν με τα πόδια τους οι εχθροί της ανώτατης αλήθειας καί του αγαθού.
|
|
Scooped by Ahdoni |
Ὅταν
λειτουργοῦσε γινόταν ἄλλος ἄνθρωπος. Οἱ ἐκκλησιαζόμενοι ἄκουγαν
διαφόρους ἤχους στό ἱερό βῆμα ἀπό οὐράνιους ἐπισκέπτες του. Γονάτιζαν κι
ἔψαλλαν τό «Κύριε ἐλέησον».
***
Μία φορά εἶπε ὁ ὅσιος στόν ψάλτη του: Εἶχα τόσους ἁγίους σήμερα, πού δέν εἶχα μέρος νά τούς βάλω. Τόν ἅγιο Παντελεήμονα τόν βάλαμε σέ μία γωνία, γιατί δέν ὑπῆρχε χῶρος…
Κάποτε οἱ δαίμονες ἐνοχλοῦσαν τόν ὅσιο καί δέν τόν ἄφηναν νά προσκομίσει. Μετά τή Λειτουργία εἶπε: Ἄρχισα αὐτό τό σαρανταλείτουργο μέ πίεση. Οἱ δαίμονες φώναζαν τά ὀνόματα, γιά νά μή τά μνημονεύσω, νά μή συγχωρεθοῦν.
***
Μία φορά εἶπε ὁ ὅσιος στόν ψάλτη του: Εἶχα τόσους ἁγίους σήμερα, πού δέν εἶχα μέρος νά τούς βάλω. Τόν ἅγιο Παντελεήμονα τόν βάλαμε σέ μία γωνία, γιατί δέν ὑπῆρχε χῶρος…
Κάποτε οἱ δαίμονες ἐνοχλοῦσαν τόν ὅσιο καί δέν τόν ἄφηναν νά προσκομίσει. Μετά τή Λειτουργία εἶπε: Ἄρχισα αὐτό τό σαρανταλείτουργο μέ πίεση. Οἱ δαίμονες φώναζαν τά ὀνόματα, γιά νά μή τά μνημονεύσω, νά μή συγχωρεθοῦν.
|
|
Scooped by Ahdoni |
ΚΑΛΗ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΚΥΡΙΑΚΗ....
ΜΕΡΑ ΧΑΡΑΣ...ΜΕΡΑ ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟ....!!!!
ΜΕΡΑ ΑΡΓΙΑΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΟΣΜΙΚΕΣ ΑΣΧΟΛΙΕΣ ΚΑΙ ΕΝΑΣΧΟΛΗΣΗΣ ΜΕ ΕΡΓΑ ΘΕΑΡΕΣΤΑ...
ΜΙΑ ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΣΤΟ ΣΥΝΑΠΑΝΤΗΜΑ ΜΕ ΤΟΝ ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΟ...!!!
ΕΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΗΛΙΚΙΩΜΕΝΟ ΠΟΥ ΘΑ ΜΑΣ ΚΟΙΤΑΞΕΙ...!!!
ΜΙΑ ΧΕΙΡΑ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΕΜΠΕΡΙΣΤΑΤΟ.....!!!
ΝΑΜΑΣΤΕ ΚΑΛΑ....ΣΥΝ ΘΕΩ!!
ΜΕΡΑ ΧΑΡΑΣ...ΜΕΡΑ ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟ....!!!!
ΜΕΡΑ ΑΡΓΙΑΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΟΣΜΙΚΕΣ ΑΣΧΟΛΙΕΣ ΚΑΙ ΕΝΑΣΧΟΛΗΣΗΣ ΜΕ ΕΡΓΑ ΘΕΑΡΕΣΤΑ...
ΜΙΑ ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΣΤΟ ΣΥΝΑΠΑΝΤΗΜΑ ΜΕ ΤΟΝ ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΟ...!!!
ΕΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΗΛΙΚΙΩΜΕΝΟ ΠΟΥ ΘΑ ΜΑΣ ΚΟΙΤΑΞΕΙ...!!!
ΜΙΑ ΧΕΙΡΑ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΕΜΠΕΡΙΣΤΑΤΟ.....!!!
ΝΑΜΑΣΤΕ ΚΑΛΑ....ΣΥΝ ΘΕΩ!!
|
|
Scooped by Ahdoni |
Όπως μου
διηγήθηκαν οι Πατέρες της Σκήτης αυτής, στην Εύβοια ήταν επίσκοπος με το
όνομα Θεοφάνης. Στην επαρχία του ήταν ένας πτωχός, ο οποίος, είχε στην
κατοχή του από κληρονομιά ένα μικρό καζανάκι, που το λέγανε
"μπραγκάτσι". Αυτό φαίνεται να είχε μεγάλη αρχαιολογική αξία. Το είδε
ένας συμπατριώτης του πλούσιος, του άρεσε και θέλησε οπωσδήποτε να το
αγοράσει και επειδή δε μπόρεσε με το καλό, με τις κολακείες να το
αγοράσει, διότι ο πτωχός δεν ήξερε αν το δοχείο αυτό έχει αρχαιολογική
αξία, αλλά επειδή ήταν κληρονομιά της οικογένειας του δεν το πωλούσε με
κανένα τρόπο. Τότε ο πλούσιος χρησιμοποίησε βία και κατακράτησε του
πτωχού το κληρονομικό κειμήλιο.
|
|
Scooped by Ahdoni |
Από την
ρίζα της φιλαυτίας, την οποία έχουμε αναφέρει πολλές φορές, δηλαδή από
την αγάπη και την τιμή που έχουμε για τον εαυτό μας, προέρχεται μία άλλη
κακία που μας προξενεί πάρα πολύ μεγάλη ζημία· αυτή είναι η αυθάδης
κρίση και κατάκριση που κάνομε σε βάρος του πλησίον μας. Από την
κατάκριση αυτή φθάνουμε στο σημείο να εξευτελίζουμε τους αδελφούς, να
τους καταφρονούμε και να τους ταπεινώνουμε. Αυτό το ελάττωμα όπως
προέρχεται από την υπερηφάνεια, από αυτήν θάλπεται και τρέφεται με
προθυμία. Γιατί αυτή η υπερηφάνεια μαζί με την κατάκριση, αυξάνεται
συνέχεια, επειδή, χωρίς να το καταλάβουν, αρέσκεται η μία με την άλλη
και πλανώνται συγχρόνως.
|
|
Scooped by Ahdoni |
Η οδός του χριστιανού σε γενικές γραμμές είναι τέτοιας λογής.
Στην αρχή ο άνθρωπος προσελκύεται από το Θεό με τη δωρεά της χάρης, κι όταν έχει πια προσελκυσθεί, τότε αρχίζει μακρά περίοδος δοκιμασίας. Δοκιμάζεται η ελευθερία του ανθρώπου και η εμπιστοσύνη του στο Θεό, και δοκιμάζεται «σκληρά».
Στην αρχή οι αιτήσεις προς το Θεό, μικρές και μεγάλες, ακόμη και οι παρακλήσεις πού μόλις εκφράζονται, εκπληρώνονται συνήθως με γρήγορο και θαυμαστό τρόπο από το Θεό.
Όταν όμως έλθει η περίοδος της δοκιμασίας, τότε όλα αλλάζουν και σαν να κλείνεται ο ουρανός και να γίνεται κουφός σ' όλες τις δεήσεις.
Για το θερμό χριστιανό όλα στη ζωή του γίνονται δύσκολα. Η συμπεριφορά των ανθρώπων απέναντι του χειροτερεύει, παύουν να τον εκτιμούν αυτό πού ανέχονται σ' άλλους, σ' αυτόν δεν το συγχωρούν, η εργασία του πληρώνεται, σχεδόν πάντοτε, κάτω από το νόμιμο, το σώμα του εύκολα προσβάλλεται από ασθένειες. Η φύση, οι άνθρωποι, όλα στρέφονται εναντίον του.
Παρότι τα φυσικά του χαρίσματα δεν είναι κατώτερα από τα χαρίσματα των άλλων, δεν βρίσκει ευνοϊκές συνθήκες να τα χρησιμοποίηση. Επί πλέον υπομένει πολλές επιθέσεις από τις δαιμονικές δυνάμεις και το αποκορύφωμα είναι η ανυπόφορη θλίψη από τη θεία εγκατάλειψη.
Στην αρχή ο άνθρωπος προσελκύεται από το Θεό με τη δωρεά της χάρης, κι όταν έχει πια προσελκυσθεί, τότε αρχίζει μακρά περίοδος δοκιμασίας. Δοκιμάζεται η ελευθερία του ανθρώπου και η εμπιστοσύνη του στο Θεό, και δοκιμάζεται «σκληρά».
Στην αρχή οι αιτήσεις προς το Θεό, μικρές και μεγάλες, ακόμη και οι παρακλήσεις πού μόλις εκφράζονται, εκπληρώνονται συνήθως με γρήγορο και θαυμαστό τρόπο από το Θεό.
Όταν όμως έλθει η περίοδος της δοκιμασίας, τότε όλα αλλάζουν και σαν να κλείνεται ο ουρανός και να γίνεται κουφός σ' όλες τις δεήσεις.
Για το θερμό χριστιανό όλα στη ζωή του γίνονται δύσκολα. Η συμπεριφορά των ανθρώπων απέναντι του χειροτερεύει, παύουν να τον εκτιμούν αυτό πού ανέχονται σ' άλλους, σ' αυτόν δεν το συγχωρούν, η εργασία του πληρώνεται, σχεδόν πάντοτε, κάτω από το νόμιμο, το σώμα του εύκολα προσβάλλεται από ασθένειες. Η φύση, οι άνθρωποι, όλα στρέφονται εναντίον του.
Παρότι τα φυσικά του χαρίσματα δεν είναι κατώτερα από τα χαρίσματα των άλλων, δεν βρίσκει ευνοϊκές συνθήκες να τα χρησιμοποίηση. Επί πλέον υπομένει πολλές επιθέσεις από τις δαιμονικές δυνάμεις και το αποκορύφωμα είναι η ανυπόφορη θλίψη από τη θεία εγκατάλειψη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου