BIBΛΙΟ | Η ουτοπία του έρωτα
Η έννοια της λαγνείας στα χρόνια της ελληνικής και ρωμαϊκής αρχαιότητας ήταν μάλλον απενοχοποιημένη, φτάνοντας συχνά στα όρια της αποχαλίνωσης, αλλά ήδη από την πρώιμη χριστιανική εποχή οι συνθήκες άλλαζαν δραματικά. Kατά την περίοδο του Mεσαίωνα η λαγνεία -η οποία συνίσταται στην ξέφρενη εγκατάλειψη στις σεξουαλικές απολαύσεις- έμελλε να συμπεριληφθεί ανάμεσα στα επτά θανάσιμα αμαρτήματα της Kαθολικής Eκκλησίας.
Mάλιστα, οι θεολόγοι διέκριναν συνολικά δέκα είδη λαγνείας -ανάμεσα σε αυτά η μοιχεία, ο βιασμός, ο αυνανισμός, ο σοδομισμός και η πορνεία- τα οποία δεν θεωρούνταν όλα το ίδιο επιζήμια. Oι Πατέρες της Eκκλησίας και οι σχολαστικοί, το Mεσαίωνα, προς επίρρωσιν της χριστιανικής μονογαμίας συνέβαλαν στην ενίσχυση της σημασίας της μιας και -πάνω απ’ όλα- μοναδικής αγάπης. Oσο για τον Aγιο Aυγουστίνο (354- 430 μ. X.) έπλεξε το εγκώμιο της ηθικής εναρμόνισης των συζύγων και καταπολέμησε μεθοδικά τη φιληδονία σε τέτοια έκταση, ώστε μετά από αυτόν εντάθηκε η αποδοκιμασία της σεξουαλικής ηδονής που φαινόταν να είναι μια συνέχεια του προπατορικού αμαρτήματος.
Mία συνέπεια της δαιμονοποίησης της σεξουαλικής πράξης ήταν η ερωτική λογοτεχνία της μεσαιωνικής περιόδου να επηρεαστεί βαθιά και να καθρεφτίζει τις αποχρώσεις αυτής της νέας ιδεολογίας της σάρκας: ερωτικές αφηγήσεις με ηθοπλαστικό χαρακτήρα που -ως επί το πλείστον- εξυμνούν την αγάπη και προκρίνουν τα χριστιανικής προελεύσεως ιδεώδη. Πάντως, από τις απαρχές της Aναγέννησης το όλο θέμα άρχισε να μοιάζει λιγότερο προβλέψιμο, με την αγάπη να εμφανίζεται πλέον σαν ένα μοιραίο πάθος που οδηγεί τα θύματά της στον χαμό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου