MIRIBILIS

Τὸ φίλημα Μιὰ βοσκοποῦλα ἀγάπησα, μιὰ ζηλεμένη κόρη καὶ τὴν ἀγάπησα πολὺ ἤμουν ἀλάλητο πουλί, δέκα χρονῶν ἀγόρι. Μιὰ μέρα ποὺ καθόμαστε στὰ χόρτα τ᾿ ἀνθισμένα, -Μάρω, ἕνα λόγο θὰ σοῦ πῶ, Μάρω, τῆς εἶπα, σὲ ἀγαπῶ, τρελαίνομαι γιὰ σένα. Ἀπὸ τὴ μέση μὲ ἅρπαξε, μὲ φίλησε στὸ στόμα καὶ μοῦ ᾿πε: Γιὰ ἀναστεναγμούς, γιὰ τῆς ἀγάπης τοὺς καημοὺς εἶσαι μικρὸς ἀκόμα. Μεγάλωσα καὶ τὴν ζητῶ... ἄλλον ζητᾷ ἡ καρδιά της καὶ μὲ ξεχνάει τ᾿ ὀρφανό... Ἐγὼ ὅμως δὲν τὸ λησμονῶ ποτὲ τὸ φίλημά της.