ΤΟ ΧΡΥΣΟ ΝΑΥΑΓΙΟ ΤΙΤΑΝΙΚΟΣ.

Titanic (1997): Το "χρυσό" ναυάγιο! (Part 2)

Με αφορμή τη συμπλήρωση 100 χρόνων από το ναυάγιο του Τιτανικού, η ταινία "Τιτανικός" του 1997 κυκλοφόρησε ξανά σε 3D. Η ταινία του σκηνοθέτη και σεναριογράφου James Cameron αποτελεί μία από τις δημοφιλέστερες και πιο πετυχημένες μεταφορές της ιστορίας του θρυλικού πλοίου στη μικρή και στη μεγάλη οθόνη.

Γυρίσματα:

Έπειτα από γυρίσματα που πραγματοποιούσε για ένα ντοκιμαντέρ και αντικρίζοντας το ναυάγιο του πλοίου, ο James Cameron αποφάσισε να γυρίσει μία ταινία σε σχέση με τον Τιτανικό. Η υπόθεση χαρακτηρίστηκε ως η ιστορία του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας πάνω στον Τιτανικό. Η ιδέα ήταν παράτολμη, καθώς η παραγωγή ήταν εξαιρετικά μεγάλη. Ο James Cameron πραγματοποίησε ο ίδιος υποβρύχιες λήψης του ναυαγίου. Μάλιστα, επειδή δεν υπήρχαν τα κατάλληλα μέσα ο αδελφός του, Mike Cameron, σε συνεργασία με την Panavision δημιούργησαν μία ειδική κάμερα. Δυστυχώς, η κάμερα μπορούσε να τραβήξει μόλις 12 λεπτά ωφέλιμου υλικού, γι’ αυτό ο James Cameron αναγκάστηκε να πραγματοποιήσει 10 καταδύσεις. Για να κερδίσει χρόνο και για να μπορέσει να κινηθεί με άνεση αλλά και προσεκτικότητα είχε δημιουργήσει ένα ακριβές αντίγραφο του ναυαγίου στο οποίο σχεδίαζε τη διαδρομή του. Η εταιρία πείστηκε να γυρίσει την ταινία, όμως, ο προϋπολογισμός ήταν τόσο υψηλός που δύο εταιρίες συνεργάστηκαν γι’ αυτήν, η 20^th Century Fox και η Paramount Pictures, έπειτα από τη συνεργασία τους για την ταινία Breaveheart. Κανένα υπάρχον στούντιο δεν ήταν αρκετά μεγάλο για να φιλοξενήσει τη μεγάλη αυτή παραγωγή. Για αυτό η 20^th Century Fox έχτισε το στούντιο Baja στην California ειδικά για τον "Τιτανικό". Τα γυρίσματα ξεκίνησαν το 1995 και πραγματοποιήθηκαν στο Belmont Olympic Pool στην California, στο Fox Baja Studios, στο Halifax, στο S.S. Jeremiah O’ Brien, στο S.S. Lane Vietory και στο Vancouver. Τα γυρίσματα διήρκησαν 160 ημέρες και χρησιμοποιήθηκαν τόνοι νερού. Αρκετές φορές χρησιμοποιήθηκε νερό από τον ωκεανό, με αποτέλεσμα οι πρωταγωνιστές μόλις τελείωναν τις σκηνές να μπαίνουν σε μικρές φουσκωτές πισίνες με ζεστό νερό. Μέρη του πλοίου κατασκευάστηκαν σε μεγάλη κλίμακα. Για την αρχική σκηνή του πλοίου στο λιμάνι είχε κατασκευαστεί η δεξιά πλευρά του πλοίου. Ο Τιτανικός, όμως, είχε δέσει από την αριστερή του πλευρά. Για να καλύψει το λάθος ο James Cameron γύρισε κανονικά τη σκηνή, τοποθετώντας, όμως, του ηθοποιούς από την αντίθετη πλευρά, έτσι ώστε στην επεξεργασία με την τεχνική του "καθρέφτη" να αποδώσει την πραγματική εικόνα. Επιπλέον είχαν κατασκευαστεί τρεις μηχανές του πλοίου και τοποθετήθηκαν τεράστιοι καθρέφτες ώστε να φαίνονται έξι, όπως είχε στην πραγματικότητα ο Τιτανικός. Επειδή ο προϋπολογισμός ήταν ήδη πολύ μεγάλος και προσπαθούσαν να τον περιορίσουν, το σαλόνι της πρώτης θέσης δεν κατασκευάστηκε ποτέ και χρησιμοποιήθηκαν οι τεχνικές greenscreen και bluescreen. Το σκηνικό ήταν ένα ιδιαίτερα ευαίσθητο θέμα για την ταινία, αφού έπρεπε συνεχώς να αλλάζει και να ανακατασκευάζεται. Στη σκηνή όμως που το νερό εισέρχεται από τον γυάλινο θόλο στη Μεγάλη Σκάλα της πρώτης θέσης, έπρεπε όλα να είναι τέλεια, καθώς είχαν τη δυνατότητα μίας και μόνο λήψης, αφού το σκηνικό θα καταστρεφόταν κατά τη διάρκειά της. Η ταινία συνολικά έχει διάρκει 194 λεπτά. Παρόλα αυτά το κλίμα στα γυρίσματα δεν ήταν πάντα ευχάριστο. Την τελευταία ημέρα κάποιος ανακάτεψε PCP (μία επικίνδυνη ουσία) μέσα στη σούπα με τα θαλασσινά, με αποτέλεσμα πολλοί να καταλήξουν στο νοσοκομείο.

Προβολή:

Μετά από μήνες έρευνας, γυρισμάτων και περιπετειών, η ταινία προβλήθηκε για πρώτη φορά την 1^η Νοεμβρίου του 1997 στο Τόκυο, και ακολούθησαν οι δύο επίσημες πρεμιέρες στις 18 Νοεμβρίου και στις 14 Δεκεμβρίου στη Βρετανία και στην Αμερική αντίστοιχα. Η πρεμιέρα είχε προγραμματιστεί για τις 25 Ιουλίου του 1997, όμως εκείνη την ημέρα έκανε την πρεμιέρα της και η ταινία Air Force One, με αποτέλεσμα η πρεμιέρα του "Τιτανικού" να μετατεθεί.

Υποδοχή:

Η ταινία ξεπέρασε κάθε προσδοκία, καθώς έγινε η πρώτη ταινία στην ιστορία του κινηματογράφου που κατάφερε να ξεπεράσει σε εισπράξεις το ένα δισεκατομμύριο (συγκεκριμένα τα 1,8 δισεκατομμύρια)! Κράτησε την πρώτη θέση για 12 ολόκληρα χρόνια έως το 2009, οπότε και την ξεπέρασε το Avatar, μία ταινία του James Cameron επίσης. Είναι στην πρώτη θέση με 14 υποψηφιότητες, μαζί με την ταινία All About Eve, στη λίστα με τις ταινίες με τις περισσότερες υποψηφιότητες για Oscar και με 11 Oscar βρίσκεται στην πρώτη θέση, μαζί με τις ταινίες Ben-Hur και The Lord of the rings: The Return of the King, στη λίστα με τις ταινίες με τα περισσότερα Oscar. Επιπλέον, ήταν η πρώτη φορά που δύο γυναίκες ήταν υποψήφιες για Oscar πρώτου γυναικείου ρόλου για τον ίδιο ρόλο (Kate Winslet- Young Rose, Gloria Stuart- Old Rose).

Μουσική:

Αν και ο James Cameron δεν ήθελε αρχικά κάποιο τραγούδι για την ταινία, οι συνθέτες James Hormer και Will Jennings ηχογράφησαν κρυφά το τραγούδι με την Celine Dion. Όταν το παρουσίασαν στον James Cameron και το άκουσε δεν είχε παρά να συμφωνήσει μαζί τους. Το άλμπουμ “My Heart will go on: Titanic theme song” κυκλοφόρησε με δεκαπέντε τραγούδια και έγινε το πιο εμπορικό soundtrack όλων των εποχών, ενώ το τραγούδι “My heart will go on” έγινε το πρώτο τραγούδι που κατάφερε να κερδίσει Oscar χωρίς να προέρχεται από μιούζικαλ. Στη συνέχεια ακολούθησε και το δεύτερο άλμπουμ με τίτλο “Back to Titanic” το οποίο περιείχε 13 τραγούδια, τα υπόλοιπά από την ταινία, όπως το τραγούδι από το «πάρτι της τρίτης θέσης».

Αξιωσημείωτα και λάθη:

α) Πολλές ιστορίες που διακρίνονται στο "φόντο" του έργου, καθώς και πολλά από όσα λέγονται είναι εμπνευσμένα από πραγματικές ιστορίες και αφηγήσεις επιζώντων, όπως η σκηνή με τα κοριτσάκια που αποχωρίζονται τον πατέρα τους κι εκείνος τους λέει ότι θα είναι μόνο για λίγο, η σκηνή με τη μητέρα που λέει παραμύθι στα παιδιά της, η σκηνή με τη σωσίβια λέμβο να πέφτει σχεδόν πάνω σε μία άλλη, β) Η σκηνή με το ηλικιωμένο ζευγάρι που είναι αγκαλιασμένοι στο κρεβάατι βασίζεται στην αληθινή ιστορία του ζεύγους Ida και Isidor Straus, οι οποίοι έμειναν μέχρι το τέλος μαζί, όταν η γυναίκα του αρνήθηκε τη θέση που της δόθηκε στη σωσίβια λέμβο για να μείνει μαζί του, γ) το όνομα στο παλτό που κλέβει ο Jack είναι πραγματικό. O Arthur Larned Ryerson έμεινε στην ιστορία εξαιτίας μίας φωτογραφίας που τον αποικονίζει να παίζει μαζί με το γιο του, John Borie Ryerson, πάνω στο κατάστρωμα του πλοίου. Ο γιος κατάφερε να σωθεί, δ) η ώρα στο ρολόι της Μεγάλης Σκάλας στο τέλος της ταινίας, όταν η Rose "επιστρέφει" στον Τιτανικό και συναντά τον Jack δείχνει 02:20, την ώρα της βύθισης του πλοίου, ε) ο James Cameron συμμετέχει σε διάφορες σκηνές ως κομπάρσος, ζ) τα χέρια του Jack όταν ζωγραφίζει είναι του James Cameron, η) η λίμνη Wissota, στην οποία αναφέρεται ο Jack ότι έπεσε μικρός, είναι μία τεχνητή λίμνη που κατασκευάστηκε το 1917, άρα μετά τον Τιτανικό, θ) τα τσιγάρα με φίλτρο άρχισαν να χρησιμοποιούνται μετά το 1940, ι) η Rose σε συζήτησή της με τον Thomas Andrews αναφέρεται σε θεωρίες του Freud που δεν είχαν δημοσιευτεί πριν το 1921, ια) το Άγαλμα της Ελευθερίας παρουσιάζεται με τη σύγχρονή του μορφή και όχι όπως ήταν το 1912, ιβ) τα τραπέζια στον Τιτανικό ήταν τετράγωνα και όχι στρόγγυλα, ιγ) στη σκηνή που η Rose χτυπά τον καμαρώτο, φαίνεται το αίμα στο χέρι του πριν τον χτυπήσει, ιδ) καθώς ο Jack περιμένει τη Rose στη Μεγάλη Σκάλα για να πάνε στο επίσημο δείπνο και κάνει πρόβες, από τα παράθυρα φαίνεται η bluescreen, ιε) καθώς η πόρτα ανοίγει την ώρα που ο Jack μπαίνει στη Μεγάλη Σκάλα για το επίσημο δείπνο, στο τζάμι αντανακλάται η κάμερα, ιστ) στη σκηνή που η Rose χτυπά με το τσεκούρι τις χειροπέδες, οι τιράντες που φορά ο Jack εξαφανίζονται, αποκαλύπτοντας πως πρόκειται για κασκαντέρ.

Υπαρκτά πρόσωπα που αναφέρονται στην ταινία:

(Thomas Andrews)

(Edward John Smith)

α) Thomas Andrews: ο σχεδιαστής του Τιτανικού, β) Edward John Smith: ο καπετάνιος, γ) Margaret "Molly" Brown: την αποκαλούσαν η "αβύθιστη", δημιούργησε ένταση στη σωσίβια λέμβο Νο. 6 όπου επέβαινε γιατί ήθελε να γυρίσουν για να βοηθήσουν όσους ήταν στη θάλασσα. Πέθανε το 1932, δ) Joseph Bruce Ismay: ιδιοκτήτης του Τιτανικού, ε) John Jacob Astor IV: από τους πλουσιότερους επιβάτες, η έγκυος γυναίκα του σώθηκε, στ) Archibald Gacie IV, ζ) Benjamin Guggenheim, η) τα ονόματα της ορχήστρας, θ) William McMaster Murdoch: από τους τελευταίους ναυτικούς που έμειναν στο πλοίο, ι) Charles Lightoller: βοήθησε ιδιαίτερα στη διάσωση, πέθανε το 1952, ια) Henry Tingle Wilde, ιβ) Harold Godfrey Lowe: βοήθησε στην διάσωση όσων βρίσκονταν στη θάλασσα, πέθανε το 1944, ιγ) James Paul Moody, ιδ) Robert Hichens: ο ναυτικός με τον οποίο διαπληκτίστηκε η Margaret Brown επειδή αρνήθηκε να γυρίσει πίσω, ιε) Frederick Fleet: είδε το παγόβουνο, πέθανε το 1965, ιστ) Reginald Lee: είδε το παγόβουνο, πέθανε το 1913, ιζ) Father Thomas Byles: ο ιερέας, ιη) Jack Phillips: ασυρματιστής, έστειλε τα μηνύματα S.O.S., ιθ) Harold Sydney Bride: ασυρματιστής, πέθανε το 1956, κ) Joseph Bell: μηχανικός, κα) Charles Joughin: μάγειρας.

Άλλες ταινίες με θέμα τον Τιτανικό:

α) Atlantic (1929), β) Titanic (1943), γ) Titanic (1953), δ) A night to remember (1958), ε) S.O.S. Titanic (1979), στ) Titanic (1996)

Αν και η ταινία έχει δεχθεί ποικίλες κριτικές και έχει βρεθεί στο επίκεντρο της σάτιρας, εξακολουθεί να είναι μία από τις πιο αναγνωρίσιμες, πιο μεγάλες παραγωγές, πιο πετυχημένες, ταινία σταθμός του σύγχρονου σινεμά.

Δείτε το πρώτο μέρος του αφιερώματος!

Δείτε τα βίντεο: Behind the scenes, trailer