αντιδοτο γκικα -καταθληψη.

Αντίδοτο «Γκίκα» στην κατάθλιψη

 

 

Εχουν μεγάλο πολιτικό συμβολισμό τα εγκαίνια της Πινακοθήκης Χατζηκυριάκου-Γκίκα από το Μουσείο Μπενάκη, στο ιστορικό κτίριο της οδού Κριεζώτου 3, όπου βρίσκονταν το σπίτι και το ατελιέ του ζωγράφου. Το να ολοκληρώνεται και να ανοίγει τις πόρτες του στο κοινό ένα νέο μεγάλο μουσείο σε καιρό βαθιάς οικονομικής και ψυχολογικής κρίσης είναι εξαιρετικά σημαντικό. Μεταδίδει μήνυμα αισιοδοξίας και δείχνει ότι υπάρχουν ακόμη δημιουργικές δυνάμεις που αντιστέκονται στο κλίμα του ζόφου και της εθνικής κατάθλιψης.

Το μουσείο αυτό έχει και άλλον έναν συμβολισμό: στεγάζει, πέρα από τον «κόσμο» του Γκίκα, και όλη τη γενιά του '30, ίσως την πιο δυναμική και δημιουργική στιγμή του ελληνικού 20ού αιώνα στην τέχνη, στην αρχιτεκτονική, στη λογοτεχνία, στις ιδέες. Τότε που υπήρχε ένα «σχέδιο», μια καθολική σκέψη και πράξη για την Ελλάδα στην Ελλάδα και στον κόσμο. Στο κέντρο της Αθήνας, που τόσο δοκιμάζεται τα τελευταία χρόνια, η Πινακοθήκη Χατζηκυριάκου-Γκίκα είναι πλέον χώρος μνήμης, στοχασμού, γνώσης, αισθητικής απόλαυσης, δημιουργίας και οράματος. Ο έπαινος στο Μουσείο Μπενάκη, αλλά κυρίως στον Αγγελο Δεληβορριά (τώρα καταλαβαίνουμε πόσο έχουμε ανάγκη ανθρώπους σαν τον Δεληβορριά).

Αλλά αντιστέκονται κι άλλοι στην κρίση. Η Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση έχει κιόλας καθιερωθεί ως χώρος αναζήτησης και προβληματισμού στις τέχνες και στις ιδέες. Το πρόγραμμά της είναι πλούσιο και συνεπές. Και η επιτυχία (sold out) της παράστασης «Protect me», από τη βερολινέζικη Schaubuhne, έδειξε ότι το κοινό ανταποκρίνεται. Και είναι ένα κοινό δυναμικό, νέο, που θέλει να επικοινωνήσει και να είναι εξωστρεφές. Οι αφίσες των θεαμάτων της Στέγης κυρίως στους χώρους και στις στοές του μετρό μεταδίδουν με τη σειρά τους μηνύματα αισιοδοξίας. Τα μηνύματα της τέχνης. Στο σκοτεινό τοπίο της πόλης οι αφίσες αυτές μοιάζουν να φέρνουν έναν φρέσκο και δροσερό αέρα