ΔΕ ΜΑΘΑΙΝΕΙ ....ΕΝΑ ΓΕΡΙΚΟ ΣΚΥΛΙ.

Δε μαθαίνει καινούρια κόλπα ένα γέρικο σκυλί

Βαθμολογήστε αυτό το άρθρο

Οι εποχές άλλαξαν και είμαστε υποχρεωμένοι να δράσουμε για να προφυλάξουμε τον Άρη

του ΛΑΜΠΡΟΥ ΣΚΟΡΔΑ

Την εποχή που ήμουν μικρό παιδί και είχα αρχίσει να μαθαίνω αγγλικά, η συγκεκριμένη ρήση, παροιμία -όπως θέλετε πείτε το- μου φαινόταν πάρα πολύ αστεία, ακατανόητη. Εμείς στο σπίτι μας το σκύλο μας, τον Ρούντι, του κάναμε κάθε μέρα και ένα καινούριο κόλπο, μια κασκαρίκα, που έλεγε η γιαγιά μου. Μέχρι ρεβίθια του μάθαμε να τρώει.

Έτσι μεγάλωσα με την εντύπωση πως οι Έλληνες υπερτερούσαμε σε παροιμίες από τους Αγγλοσάξονες, οι οποίοι στο μόνο που διακρίνονταν ήταν ότι είχαν τις πιο γελοίες. «Δεν τελειώνει η παράσταση αν δεν τραγουδήσει η χοντρή», «το πρωινό πουλί τρώει το σκουλήκι» και άλλες παράξενες, σαν αυτήν που έχω ως τίτλο στο κείμενό μου.

Τι σας λέω τώρα, θα αναρωτιέστε.

Απλώς τις τελευταίες μέρες βλέποντας τις αντιδράσεις και τα σχόλια των φίλων αναγνωστών και ακροατών στην από μέρους μου δημοσιοποίηση των διάφορων οικονομικών στοιχείων της ΠΑΕ Άρης, η παροιμία πως δε μαθαίνει καινούρια κόλπα ένα γέρικο σκυλί καρφώθηκε κυριολεκτικά στο μυαλό μου.

Οι Αρειανοί, ως παλιοί Θεσσαλονικείς -«μπαγιάτες» τους έλεγαν οι παλιότεροι-, με παράδοση στη μεγαλομανία και την αρνητικότητα, τη συντήρηση την έχουν στο «είναι» τους, στο DNA τους, ρε παιδί μου.

Αντί να ασχοληθούν με το περιεχόμενο των δημοσιεύσεων, να προσπαθήσουν να ξεμπλοκάρουν τη σκέψη τους και να δουν δημιουργικά τις όποιες νέες πληροφορίες τους παρέχονται, να δώσουν μια ώθηση στον προβληματισμό τους, (προσοχή, δε λέω να ενστερνιστούν αυτά που πληροφορούνται), αυτοί συνεχίζουν να σχολιάζουν με τον ίδιο ακριβώς τρόπο με τον οποίο είχαν αποφασίσει να κατατάξουν τον καθένα στο μυαλουδάκι τους.

«Γιατί δεν τα είπες νωρίτερα, πριν δυο χρόνια;». Λες και αν τα έλεγα τότε -αφήστε που πολλά τα έλεγα, αλλά κανείς δεν ήθελε και τότε να τα ακούσει- θα δέχονταν να παραδεχτούν τον προαιώνιο «εχθρό» Σκόρδα.

«Εσύ τους είχες μαζί σου και αυτοί μας επιτίθονταν όταν σου τα λέγαμε και μας τρομοκρατούσαν με απειλές και βρισιές». Για κάποιους είμαι υποχρεωμένος να παραμείνω σαν κι αυτούς, στόκος και ντουβάρι ακίνητο, φράγμα στο ποτάμι της εξέλιξης, της ζωής και της καθημερινότητας.

Δε μαθαίνει κάποιος κάθε μέρα από αυτά που αντιμετωπίζει, που βιώνει, που γνωρίζει για καταστάσεις και ανθρώπους για ορισμένους.

«Τον Κόντη ποιος τον έφερε στον Άρη;» Ξεχνούν ότι τον βρήκα κατάλοιπο από τις εποχές του Κοντομηνά, του Ζαχουδάνη, του Μπεναλί και του Αλ Κασίμι και πως τον χρησιμοποίησα για κάποιους λόγους και ήμουν υποχρεωμένος να τον ανέχομαι, όπως μυριάδες φορές έχω ομολογήσει γιατί είναι αδίστακτος και μπορεί να κινδύνευε καί ο Σύλλογος, καί εγώ από αυτόν.

Ούτε καν να αλλάξω γνώμη δεν έχω το δικαίωμα. Ούτε παντρεμένοι δε συμπεριφέρονται και δε σκέφτονται έτσι.

Άλλοι παρατούν τη γυναίκα τους μετά από δέκα και είκοσι χρόνια γάμου γιατί ανακαλύπτουν ότι τους κοροϊδεύει και εγώ που ως πρόεδρος του Άρη μας έπεσα μέσα στη φωτιά για χάρη του και για χάρη όλων μας εκατό φορές, το μόνο που έχω να κάνω είναι να ακούω κάθε τόσο από κάποιον άκαπνο: «Έκανες και λάθη όμως, τι προσπαθείς να μας πεις τώρα. Εδώ δε μας έδωσες εισιτήρια για τον τελικό του Καυτανζογλείου».

Συγγνώμη από επαΐοντες και μη, αλλά θα μάθετε όλοι καινούρια κόλπα, γιατί οι εποχές άλλαξαν και είμαστε υποχρεωμένοι να δράσουμε για να προφυλάξουμε τον Άρη.
skordas@athlitikanea.gr