Ντίνος Σιώτης, περιποιείν (next please?)
Και για να μη φύγω από το χώρο της ποίησης, θα επισημάνω στους αναγνώστες των (δε)κάτων ένα ατόπημα του μπλόγκ poiein του ψυχιάτρου Σωτήρη Παστάκα ο οποίος ναι μεν, δεν λέω, εξυπηρετεί με το μπλογκ του και με τον τρόπο του άριστα την υπόθεση της ποίησης, αλλά ταυτόχρονα και κατά καιρούς προάγει και τη χυδαιότητα, την ασημαντότητα και τη μηδαμινότητα με τα παντοειδή σχόλια που κατά καιρούς φιλοξενεί, όπως εκείνο του Γιάννη Λειβαδά, ενός ποιητή του οποίου το εκτόπισμα είναι αντιθέτως ανάλογο της ποίησής του. Σχολιάζοντας λοιπόν ο Λειβαδάς δύο ποιήματα της ποιήτριας Έλσας Κορνέτη που μόλις είχαν αναρτηθεί στο επίμαχο μπλογκ, γράφει (τηρείται η ορθογραφία και ασυνταξία του Λειβαδά) τα εξής απίστευτα: «Αγαπητή κυρία Κορνέτη, η αισθητική παρακολούθηση δια μέσω Μπρανκούζι και Πόλλοκ σας βρήκε εντελώς εκτεθιμένη στην πανυγηρική της αποτάξεως των αυγοκομένων κολοκυθιών - περιθώρια παρεξήγησης μάλιστα, προς το καλύτερο, δεν αφήσατε με το συμπλήρωμα εκείνου του επίμετρου.Too much reference…so little poetry…(‘Αξιον λόγου: η φυσική σας γυναικεία ομορφιά, συζητήστε εντόνως εις τους καλλιτεχνικούς κύκλους) Με εκτίμηση». Μένω στο «Η γυναικεία σας ομορφιά [ΣΣ. λες και θα μπορούσε μια γυναίκα να έχει ανδρική ομορφιά] συζητήστε εντόνως εις τους καλλιτεχνικούς κύκλους» αλλά και στο «αυγοκομένων κολοκυθίων». Οφείλω να πω ότι τα βρίσκω και τα δύο άκρως σεξιστικά και ρατσιστικά, ανήκουν σε κύκλους παλιομοδίτικους, αντιφεμινιστικούς, άκρως συντηρητικούς, είναι ξεπερασμένα και κατινίστικα, μας πάνε πίσω στην εποχή του χαλκού και δεν έχουν χώρο σε μπλογκ ποίησης. Δεν λέω ότι δεν έχει ο κύριος Λειβαδάς το δικαίωμα να κρίνει ένα ποίημα, όμως με λογοτεχνικά κριτήρια όχι με κουτσομπολίστικα και υποβιβαστικά για το γυναικείο φύλλο επιχειρήματα, που δυσφημούν την υπόθεση της ποίησης και τους ποιητές.Ο Λειβαδάς που μεταφράζει τους Μπίτνικ εδώ και τόσα χρόνια δεν έμαθε ένα δυο πράγματα; Δεν κατάλαβε τίποτα από τους ποιητές της Καλιφόρνιας και από εκείνα τα ρεύματα της Αμερικής της δεκαετίας του εξήντα και του εβδομήντα που λειτούργησαν λυτρωτικά και απελευθερωτικά για το γυναικείο κίνημα; Ο Τζακ Χίρσμαν δεν του εξήγησε τι εστί φεμινισμός; Δεν έχει διαβάσει Άννα Αχμάτοβα, Κατερίνα Γώγου, Αν Σέξτον, Σύλβια Πλαθ, Νταίαν ντι Πρίμα, Αν Γουόλντεν; Δεν άκουσε ποτέ του Τζάνις Τσόπλιν, Πάτι Σμίθ και Τζόαν Μπαέζ; Ή έκανε παρέα μόνο με τον Τζόρτζ Σλέιτον, ο οποίος έχει πιθανόν τις ίδιες απόψεις για τις γυναίκες με τον Λάρι Φλιν.Τι θέλει να μας πει ο κύριος Λειβαδάς; Ο οποίος δεν αρκεί να φαίνεται επαναστατημένος αλλά πρέπει και να είναι; «Εσείς κυρία Κορνέτη», μας λέει, «δεν δικαιούστε να είστε ποιήτρια επειδή είστε όμορφη και μάλλον ανήκετε στην κουζίνα, αφού είστε γυναίκα, όπου μπορείτε άνετα να αυγοκόβετε κολοκύθια». Κρίνοντας λοιπόν από αυτές τις εξυπνάδες (μάλλον ανοησίες για να μην πω μια άλλη λέξη που αρχίζει από μι) του Λειβαδά, μου επιτρέπεται να καταλήξω στο ασφαλές συμπέρασμα ότι στην προκειμένη περίπτωση, στο συγκεκριμένο αυτό μπλογκ, παρατηρείται άνοδος της μηδαμινότητας, της ασημαντότητας και της χυδαιότητας πάνω από τα επιτρεπτά όρια και ότι μέσω του Γιάννη Λειβαδά στο μπλογκ του ψυχίατρου Παστάκα ασκείται ένα είδος χαμηλής και ύπουλης ποιητικής, σεξιστικής τρομοκρατίας. Αυτός είναι και ένας από τους λόγους που αρνούμαι να πλοηγούμαι με τις ώρες στα διάφορα ερασιτεχνικά μπλογκ γνωστών και αγνώστων ποιητών και συγγραφέων όπου, στα περισσότερα, κυριαρχεί ένας άκρατος ναρκισσισμός, μία αηδιαστική αυτοπροβολή και ένα σιχαμερό αυτολιβάνισμα μέσω ψευδωνύμων. Άσε δε που έχω πειστεί εδώ και καιρό ότι η επανάσταση δεν θα έρθει από τα μπλογκ και τα πληκτρολόγια…΄Η , για να θυμηθούμε τον Μπέρτολτ Μπρτεχτ, «Από τις καινούριες κεραίες μας έρχονται οι παλιές βλακείες.Η αλήθεια απλώνεται από στόμα σε στόμα».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου