ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΕΣ ∆ΙΑΚΡΙΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΤΟΠΟΥΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

Από τα κρούσματα διακρίσεων που εκδηλώνονται στην χώρα μας εναντίον διαφόρων μειοψηφιών, ένα αρκετά μεγάλο τμήμα έχει θρησκευτικό χαρακτήρα, είτε άμεσο είτε έμμεσο, είτε υπό την στενή είτε υπό την ευρεία έννοια.
Αυτό συμβαίνει για τον απλούστατο λόγο του ότι όλοι οι υπήκοοι του Ελληνικού Κράτους έχουν …

Το Ύπατο Συμβούλιο των Ελλήνων Εθνικών (ΥΣΕΕ) συμμετείχε στις 30 Οκτωβρίου «2010» ως θρησκευτικός φορέας στην «Ημέρα Διαφορετικότητας» που διοργανώθηκε στην Αθήνα στα πλαίσια της εκστρατείας της Ευρωπαϊκής Ένωσης κατά των διακρίσεων.

Από τα κρούσματα διακρίσεων που εκδηλώνονται στην χώρα μας εναντίον διαφόρων μειοψηφιών, ένα αρκετά μεγάλο τμήμα έχει θρησκευτικό χαρακτήρα, είτε άμεσο είτε έμμεσο, είτε υπό την στενή είτε υπό την ευρεία έννοια.

Αυτό συμβαίνει για τον απλούστατο λόγο του ότι όλοι οι υπήκοοι του Ελληνικού Κράτους έχουν υποστεί μία συγκεκριμένη διαδικασία διαμόρφωσης των αντιλήψεών τους μέσα από τις βαθμίδες της δημοσίας εκπαίδευσης, η οποία απροκάλυπτα έχει περιγραφεί από αυτό το ίδιο το Κράτος ως έχουσα στόχο όχι να φτιάξει μορφωμένους, εύστροφους και υπεύθυνους πολίτες, αλλά ευπειθείς και φανατισμένους πιστούς του συγκεκριμένου θρησκευτικού δόγματος που αυτοονομάζεται «Ορθοδοξία».

Επικουρικώς, σε αυτή την διαμόρφωση συντελούν και ο συντηρητισμός και η κλειστότητα, που αυτοί ακριβώς οι με τέτοιον τρόπο διαμορφωμένοι άνθρωποι, υπό την μορφή της οικογενειακής και κοινωνικής νοοτροπίας πλέον, αναπαράγουν και μεταδίδουν στις νεότερες γενεές.

Αυτός ο συντηρητισμός και αυτή η κλειστότητα είναι που κάνουν πολύ δύσκολα αποδεκτή την ύπαρξη του «άλλου», την ύπαρξη τού εν γένει «διαφορετικού». Αυτό που αποκαλούμε πρόβλημα διακρίσεων, ουσιαστικά είναι πρόβλημα νοοτροπιών.

Προ ετών (20.9.2005), γνωστός κληρικός της κρατούσης Εκκλησίας δήλωσε ευθαρσώς σε τηλεοπτική εκπομπή ότι δεν θα ήθελε να ξαναδεί πια τον υιό του εάν τυχόν ερωτευόταν και παντρευόταν αλλόθρησκη! Αυτή η ανατριχιαστική δήλωση (για τα δεδομένα τουλάχιστον μίας σύγχρονης ευρωπαϊκής κοινωνίας) φανέρωσε ωστόσο μία σκληρή πραγματικότητα, η οποία υπήρχε, υπάρχει και θα εξακολουθεί να υπάρχει, όσο τουλάχιστον δεν διαφαίνεται μία πολιτική βούληση για άρδην αλλαγή της.

Φανέρωσε την άγρια πραγματικότητα μίας βάναυσης ηθικοκοινωνικής απόρριψης του καθενός που έχει διαφορετικές αντιλήψεις, επί του προκειμένου θρησκευτικές, και είναι εύκολο να συνειδητοποιήσει κανείς το μέγεθος του προβλήματος σε ένα δείγμα πληθυσμού χαμηλού μορφωτικού επιπέδου, όταν μάλιστα ο προαναφερθείς κληρικός αυτοπροβάλλεται συνεχώς ως… «επιστήμων» λόγω του ότι κατέχει πτυχίο ανωτάτης εκπαίδευσης.

Στην Ελληνική κοινωνία, ιδίως στις μικρές επαρχιακές υποδιαιρέσεις της, η διαμορφωμένη νοοτροπία σε συνδυασμό με την διαπιστωμένη έλλειψη καλλιέργειας (υπενθυμίζουμε ότι ανάμεσα σε πολλές αρνητικές πρωτιές στην ευρωπαϊκή πραγματικότητα, η Ελλάδα είναι και πρώτη στον λειτουργικό αναλφαβητισμό), απειλούν άμεσα τον εκδηλωμένο ετερόθρησκο με ηθικό και επαγγελματικό αφανισμό. Ο ελεύθερος επαγγελματίας καταστρέφεται πολύ εύκολα μετά από μία «αόρατη» οδηγία να τον αποφεύγουν οι λεγόμενοι «πιστοί», ο δε ιδιωτικός υπάλληλος, άπαξ και εκδηλώσει την «μη αποδεκτή» θρησκευτική του πεποίθηση, δεν έχει την παραμικρή ελπίδα να παραμείνει στην εργασία ενός «πιστού» εργοδότη, πόσω μάλλον να προσληφθεί.

Μία ογκωδέστατη, αλλά σαφώς καλλιεργημένη, δεισιδαιμονία που κυριαρχεί σε αυτές τις μικρές κοινωνίες, μετατρέπει επίσης τον εκδηλωμένο αλλόθρηκο σε αποδιοπομπαίο τράγο στην όποια δυσμενή για τον εργοδότη περίσταση, και συχνότατα ο δυστυχής «αντίχριστος» υπάλληλος θεωρείται… αιτία του όποιου κακού, άρα πρέπει το ταχύτερο και διαπαντός να απομακρυνθεί.

Πρόβλημα διακρίσεων εναντίον των μη «Ορθοδόξων» υπάρχει επίσης και στην απασχόληση σε Υπηρεσίες του ∆ημοσίου, όμως αυτό είναι ένα πολύ μεγάλο θέμα για να αναλυθεί εδώ. Θα σημειώσουμε απλώς ότι η αρνητική αντιμετώπιση σε πολλές περιπτώσεις είναι δυστυχώς σχεδόν αυτονόητη, λόγω της φοβερής σύγχυσης που προκαλεί η σε καθημερινή βάση απαράδεκτη παρέμβαση των ανθρώπων της κρατούσης Εκκλησίας σε υποθέσεις της Πολιτείας.

Ήδη βρισκόμαστε στο στάδιο της συλλογής καταγγελιών από όλη την Ελλάδα για περιπτώσεις διακρίσεων εις βάρος ανθρώπων που απλώς τυγχάνει να μην ανήκουν στο «ποίμνιο» της κρατούσης Εκκλησίας, και ιδίως όσων ανήκουν σε μη αναγνωρισμένες από την Πολιτεία Θρησκείες και άρα είναι περισσότερο απροστάτευτοι απέναντι στην όποια βία κατά των συνταγματικώς, τύποις δηλαδή, διακηρυχθέντων δικαιωμάτων τους.

Ένα πολύ μεγάλο τμήμα αφορά δυστυχώς Έλληνες πολίτες που ακολουθούν την πατρώα, προχριστιανική, αυτόχθονα, εθνική, Ελληνική Θρησκεία και που, δυστυχώς, λόγω των όσων προαναφέραμε, ζουν ως εξόριστοι και αφανείς μέσα στην ίδια τους την χώρα.

Πηγή: Είμαστε οι «Ινδιάνοι» της Ελλάδος – Ύ