Η ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΠΙΙΛΑΤΟΥ ΝΑ ΘΑΝΑΤΩΣΕΙ ΤΟ ΧΡΙΣΤΟ.

Η ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΠΙΛΑΤΟΥ ΝΑ ΘΑΝΑΤΩΣΕΙ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ

"Ίσον της κατά του Σωτήρος Ιησού Χριστού, του γεννηθέντος εκ της Παρθένου Μαρίας, δοθείσης αποφάσεως υπό Ποντίου Πιλάτου, ηγεμόνος της Ιουδαίας, κατά το 17 έτος της βασιλείας Τιβέριου Καίσαρος, Αυτοκράτορος Ρωμαίων, κατακρινάσης αυτόν εις θάνατον σταυρικόν εν μέσω δύο ληστών, Μαρτίω κγ΄. Όπως ευρέθη προ ολίγων χρόνων παρ΄ ελπίδαν εις την χώραν Άκουλαν της Ιταλίας εντός πέτρας ωραιοτάτης, εν σιδηρώ κιβωτίω, εν ω ην έτερον κιβώτιον μαρμάρινον θαυμαστόν, έχον εγκεκλεισμένην την απόφασιν ταύτην, Εβραϊκοίς γράμμασι γεγραμμένην, έχουσαν ούτως : 

Εγώ ο Πόντιος Πιλάτος, ηγεμών δια της βασιλείας των Ρωμαίων, επί του Πραιτωρίου της αρχιηγεμονίας, κρίνων και κατακρίνω και καταψηφίζω εις θάνατον σταυρικόν τον Ιησούν, λεγόμενον υπό του πλήθους Χριστόν, Ναζωραίον και από πατρίδος Γαλιλαίας, άνθρωπον στασιώδη κατά του νόμου του Μωσαϊκού και εναντίον του μεγαλοπρεπούς βασιλέως Ρωμαίων Τιβερίου Καίσαρος, και ορίζω και αποφαίνομαι τον θάνατον αυτού σταυρικόν μετά των άλλων κατά το σύνηθες των καταδίκων. Επεί συνήθροισεν αυτός πλήθος ανθρώπων πλουσίων και πτωχών, ουκ έπαυσε θορύβους εγείρων ενοχλείν την Ιουδαίαν, ποιών εαυτόν υιόν θεού και βασιλέα της Ιερουσαλήμ, απειλών φθοράν της Ιερουσαλήμ και του ιερού ναού, απαρνούμενος τον φόρον του Καίσαρος, και τολμήσας εισελθείν μετά βαίων θριαμβευτής, και πλείστου όχλου, ώσπερ τις Ρεξ, εντός της πόλεως της Ιερουσαλήμ εις τον Ιερόν Ναόν. Και διορίζομεν τον ημέτερον πρώτον εκατόνταρχον Κουίντον Κορνήλιον περιάξαι τούτον παρρησία εις την χώραν Ιερουσαλήμ δεδεμένον, μαστιζόμενον, και ενδεδυμένον πορφύραν, εστεφανομένον ακανθίνω στεφάνω, και βαστάζοντα τον ίδιον σταυρόν επί του ώμου αυτού, ίνα η παράδειγμα τοις άλλοις και πάσι τοις κακοποιοίς. Μεθ΄ ου βούλομαι συνάγεσθαι δύο ληστάς φονείς και εξέρχεσθαι δια της πύλης Γιαμπαρόλας,  της νυν Αντωνιανής. Αναχθήναι δε αυτόν τον Χριστόν παρρησία επί το όρος των κακούργων, ονόματι Καλβάριον, ού τινος σταυρωθέντος και θανατωθέντος μείναι το σώμα εν τω σταυρώ εις κοινό θεώρημα πάντων των κακούργων, και άνω του σταυρού τίτλον τεθήναι γεγραμμένον τρισί γλώσσαις, τον

“Ιησού Αλόν ο Ιλής Ιοδάμ”. (Εβραϊστί).
“Ιησούς ο Ναζωραίος Βασιλεύς Ιουδαίων”. (Ελληνιστί).
“Ιέζους Ναζωραίους Ρεξ Ιουδαιόρουμ”. (Ρωμαϊστί).

Ορίζομεν ουν μηδένα των ηστινοσούν τάξεως και ποιότητος τολμήσαι απερισκέπτως την τοιαύτην εμποδίσαι δίκην, ως υπ΄ εμού ωρισμένην μετά πάσης σεμνότητος εις ποινήν της αυτομολίας τούτου, Εβραίου όντος, κατά τα ψηφίσματα και τους νόμους της των Ρωμαίων βασιλείας.

Μάρτυρες της ημετέρας αποφάσεως.

Από της φυλής του Ισραήλ.

Ρωάμ, Δανιήλ, Ραμπινήλ, Ιονακείν, Μπανικάν, Ροτάμ, Ιουταβέλ και Περικουλάμ.

Από της βασιλείας και ηγεμονίας των Ρωμαίων.
Λούκιος, Σεξτίλιος και Μαξιμίλιος. 

Από των Φαρισαίων.
Μπαρμπάς, Συμεών και Μμονέλη.

Από των υπάτων και δικαστών των Ρωμαίων.
Ραμπάν, Μαντάνης και Μπακαρόλας.

Από της Αρχιερωσύνης.
Ρωάν, Ιουάδους, και Μπακασόλης.

Νομικός δημόσιος από των εγκλημάτων των Εβραίων.
Μπουτάν".

Το ανωτέρω κείμενο, βρέθηκε στην Άκουλα το 1509 και κομίστηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1581, επί του Πατριάρχου Ιερεμία του Τρανού, στις 9 του Απρίλη. Μεταγράφηκε δια χειρός του Πατριάρχου Διονυσίου στις 4 Μαρτίου του 1643. 

Πηγή : Κ.Σ., ΣΥΛΛΟΓΗ ΠΕΡΙΕΧΟΥΣΑ ΤΑ ΠΕΡΙ ΜΕΛΧΙΣΕΔΕΚ, ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ 1869, σ. 10 κ.ε.