ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΥΙΟΥ.

ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΥΙΟΥ

 Υιεα δεπρωτιστον αεισομεν, αιμα σεβοντες

Ημετερων παθεων το καθαρσιον.

Η γαρ αναγκη και βροτον ουρανιοισιν αρηγεμεν εινεκα γλωσσης μαρναμενης θεοτητι, κακοφρονος, αυτοφρονοιο.

Ουδεν εην μεγαλοιο Πατρος παρος.

Ος γαρ απαντα εντος εχει, και Πατρος υπερτερον ουδεν…

Ο Πατρος εκπεφκως μεγαλοιο θεου Λογος αχρονος Υιος,

Εικων αρχετυποιο, φυσις γεννητορος ιση.

Πατρος γαρ κλεος εστι παις μεγας,

Εκ δε φαανθη,ως μονος οιδε Πατηρ τε και ος Πατρος εξεφαανθη.

Ουδεν γαρ θεοτητος εην πελας…

Αλλα τοδ’ εμπης…….

Πασιν όμως μεροπεσσιν αριφραδες, ωσπερ εμοι γε,

Ουδε εμης θεμις εστι φερειν θεοτητι γενεθλης

Ου ρησιν, ουδε τομην κακοαισχεα.

Ει γαρ εγωγε ουκ απαθης γενετωρ ….

Και γαρ δετος… ουτι παθητος,

Ος τις παμπαν απηκος ασωματος.ΩΝ γαρ απωθεν εισι φυσεις, τι το θαυμα και ει γεννησειες αλλαι;

Ει χρονος εστιν εμειο παροιτερος, ου προ λογοιο ο χρονος, ου γενετης εστ’ αχρονος.

Ημος αναρχος ηε Πατηρ θεοτητος υπερτερον ουτι λελοιπως,

Τημος και πατρος Υιος εχων Πατερ αχρονον αρχη,

Ως φαος ηελιοιο μεγαν περικαλλεα κυκλον.

Ει και ειδεα παντα κατω μεγαλοιο θεοιο.

ΠΗΓΕΣ: ΠΟΙΗΣΗ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ:

ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ.

ΚΕΦ1ον. ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΥΙΟΥ.