Διπολική διαταραχή Εύη Μεσσαριτάκη Ψυχολόγος Ψυχοθεραπεύτρια

Διπολική διαταραχή

Διπολική διαταραχή

Η διπολική διαταραχή, παλιότερα γνωστή και ως μανιοκατάθλιψη, είναι μία χρόνια ψυχική νόσος που χαρακτηρίζεται από αλλαγές διάθεσης ανάμεσα στην κατάθλιψη και τη μανία. Αυτές οι περίοδοι, μανίας ή κατάθλιψης, μπορεί να ποικίλουν σε ένταση ή/και διάρκεια, να εναλλάσσονται και να διακόπτονται από μακρές ή συντομότερες “υγιείς” περιόδους.

Η κατάθλιψη είναι συνήθως μία πιο αναγνωρίσιμη κατάσταση. Η μανία από την άλλη χαρακτηρίζεται από ευερεθιστότητα, θυμό, συναισθήματα ευφορίας, υπερβολική ενέργεια ή αυτοπεποίθηση και αντίστοιχες συμπεριφορές, όπως για παράδειγμα υπερφαγία ή υπερκατανάλωση.

Οι βιολογικοί παράγοντες συνήθως δημιουργούν μία προδιάθεση στο άτομο ως προς τη νόσο. Η διαταραχή εμφανίζεται συνήθως σε νεαρούς ενήλικες, αλλά έχει παρατηρηθεί και σε παιδιά ή εφήβους. Δυστυχώς δεν είναι σπάνια μία λάθος διάγνωση: συχνά υπάρχει σύγχιση με τη σχιζοφρένεια ή τη διαταραχή οριακής προσωπικότητας.

Βέβαια δεν είναι διπολικοί όλοι οι άνθρωποι με άστατη διάθεση. Δεν πρέπει να ξεχνάμε και τους ιδιοσυγκρασιακούς παράγοντες. Αν, για παράδειγμα, η διάθεση του ανθρώπου αλλάζει ανάλογα με την περίσταση, τότε δεν πρόκειται για πάσχων από διπολική διαταραχή. Αν δηλαδή κάποιος νιώθει θλίψη και πεσσιμισμό όποτε επισκέπτεται την πατρική του οικογένεια, ενώ αντίθετα πρόκειται για έναν χαρούμενο άνθρωπο, τότε αυτός δεν πάσχει από κάποια διαταραχή διάθεσης.

Ένας διπολικός άνθρωπος μπορεί σε κάποια φάση της ζωής του ν’ αρχίσει να νιώθει μεγαλύτερη ευφορία και ενεργητικότητα. Το μυαλό του μπορεί να λειτουργεί πιο γρήγορα απ’ ότι συνήθως και να νιώθει τόσο δημιουργικός που μπορεί να καταφέρει πολλά επιτεύγματα. Μπορεί να αποκτά ξαφνικά μία θετική ματιά προς τα πάντα γύρω του, ν’ αρχίσει να ξοδεύει χρήματα που πιστεύει ότι με διάφορα τεχνάσματα θα ξανακερδίσει και να μην έχει πια κανένα άγχος. Κοιμάται ελάχιστα και δε φαίνεται ποτέ να είναι κουρασμένος. Και όλα αυτά βέβαια χωρίς καμία προφανή αιτία. Του αρέσει αυτό που ζει και επιθυμεί να το παρατείνει το περισσότερο δυνατό.

Η φάση της κατάθλιψης από την άλλη ίσως χαρακτηρίζεται από ευερεθιστότητα, εξάντληση μαζί με αυπνία, καθήλωση και ένα αίσθημα κενότητας και αβοήθητου. Τη διαταραχή μπορεί να ενεργοποιήσει ένα στρεσσογόνο γεγονός ή κάτι σημαντικό που συνέβη στη ζωή του ανθρώπου.

Υπάρχει θεραπεία; Σημαντικό ρόλο παίζει η φαρμακευτική αγωγή, η οποία συνήθως βοηθάει στη σταθεροποίηση του συναισθήματος. Κάποιες φορές τα καταθλιπτικά συναισθήματα υποχωρούν δυσκολότερα. Εκτός από τη βοήθεια ψυχιάτρου, καλό είναι ο ασθενής ν’ αναζητήσει και ψυχοθεραπευτική βοήθεια. Με αυτόν τον τρόπο θα βοηθηθεί να είναι πιο συγκροτημένος, πιστός στη φαρμακευτική του αγωγή, θα μάθει να προλαμβάνει τις υποτροπές και να χειρίζεται με καλύτερο τρόπο τις διαπροσωπικές σχέσεις.