Μήπως χαράμισες τη ζωή σου ;

Μήπως χαράμισες τη ζωή σου ;

Στην παρέα η σαρανταπεντάρα κυρία ξεχώριζε. Δεν άφηνε κανέναν να μιλήσει ! Το αγαπημένο της θέμα ; Ο πρώην άντρας της που πρόσφατα την παράτησε για μια αρκετά νεαρότερη γυναίκα.

«Χαράμισα τα καλύτερα χρόνια της ζωής μου μαζί του. Έκανα ότι περνούσε από το χέρι μου για να είναι ευχαριστημένος»
«Τι ακριβώς έκανες ;» την ρώτησα

(Να προσέχετε τις ερωτήσεις σας. Είναι πολύ πιο επικίνδυνες από τις απαντήσεις. Ο άλλος πολλές φορές θεωρεί ότι δέχεται επίθεση)



«Ρωτάς τι έκανα ; Και τι δεν έκανα ! Το φαγητό του ήταν πάντα έτοιμο στην ώρα του, μόλις γύριζε από τη δουλειά. Τα ρούχα του πάντα πεντακάθαρα και σιδερωμένα. Το σπίτι έλαμπε και όλα ήταν στη θέση του. Κι εγώ τόσα χρόνια πάντα πρόθυμη να τον ακολουθήσω οπουδήποτε και να ικανοποιήσω κάθε επιθυμία του.»
«Λυπάμαι» της είπα, «αλλά έχω την αίσθηση ότι πράγματι έχασες τα χρόνια σου»

«Είδες που συμφωνείς ! Αλλά τι εννοείς ακριβώς ;»
«Μα όλα αυτά που αναφέρεις καλή μου, δεν είναι τα ουσιαστικά. Καλό φαγητό θα μπορούσε να πληρώσει σε ένα εστιατόριο και τα ρούχα του να τα καθαρίσει στο καθαριστήριο. Ακόμη και το σεξ σήμερα πολύ εύκολα μπορείς να το αγοράσεις. Για τον εαυτό σου τι έκανες αυτά τα χρόνια ;»
«Που να βρεθεί χρόνος για μένα ; το σπίτι, ο άνδρας μου, τα παιδιά …»




Έχασε τον εαυτό της μέσα στους ρόλους της συζύγου και της μητέρας. Αυτό την είχε καθοδηγήσει η κοινωνία να κάνει. Αυτό νόμιζε ότι ήταν το ουσιαστικό. Ήταν όμως αρκετό; Ποτέ δεν μπήκε στον κόπο να ρωτήσει τον εαυτό της τι ήταν ουσιαστικό για κείνη, ποιες ήταν οι δικές της ανάγκες, ποια ήταν η δική της αξία. Ποτέ δεν μπήκε στον κόπο να αναζητήσει τον πραγματικό της εαυτό. Ο σύζυγος μετά από τόσα χρόνια ρουτίνας βρήκε πολύ πιο ενδιαφέρουσα την νεαρή κυρία και στο πρώτο φλερτάρισμα ξέχασε αμέσως τα καθαρά σεντόνια και το ζεστό φαγητό.


Δεν μπορείς να δώσεις τον καλύτερο εαυτό σου αν δεν αναπτύξεις το θαύμα που υπάρχει μέσα σου. Και το θαύμα που έχει κάθε άνθρωπος είναι η μοναδικότητά του. Κανένας άνδρας δε θα μπορούσε να εγκαταλείψει αυτή την γυναίκα αν ήταν σε θέση να ανακαλύψει την μοναδικότητά της και το απεριόριστο του εαυτού της και να το μοιράσει με τον σύντροφο της.

Η γυναίκα αυτή όμως δεν έκανε τον κόπο να κοιτάξει μέσα της και μπήκε μέσα στο πετσί του ρόλου που της είχαν παρουσιάσει οι άλλοι σαν σημαντικό, φτάνοντας έτσι να χάσει τον πραγματικό εαυτό της.

Η αλήθεια είναι όμως πως ποτέ δεν χάνουμε τον εαυτό μας οριστικά. Πώς να χάσεις κάτι που πάντα το κουβαλάς μαζί σου ; Το λάθος μας είναι ότι το ψάχνουμε έξω από μας. Είμαστε σίγουροι πως τα ουσιαστικά πράγματα κάπου αλλού πρέπει να βρίσκονται. Κι όμως είναι φορές που το νιώθουμε μέσα στα σωθικά μας να φωνάζει. «Είμαι εδώ ! Μέσα σου ! Κοίτα με! Βγάλε με έξω! Ανάπτυξέ με! Μοιράσου με, με τους άλλους !» Τότε η αναζήτησή σου στρέφεται στο σωστό δρόμο. Τότε ανακαλύπτεις ένα κομμάτι από την Ουσία.

Μέσα μας υπάρχει κάτι αναλλοίωτο και παραμένει πάντοτε στην ίδια ουσία και μπορούμε να το ονομάσουμε εαυτό ή ντάρμα (συμπαντικό νόμο) … αυτό που αλλάζει είναι μόνο ο νους ... ντάρμα είναι η απελευθέρωση απ όλα εκείνα που έχεις ταυτιστεί ... όταν ψάχνεις να το γνωρίσεις (με τον νου), δεν μπορείς να το βρεις, δεν μπορείς να το κρατήσεις μα δεν μπορείς και να το χάσεις (γιατί πάντα το έχεις) … γίνεται αντιληπτό μόνο όταν είσαι χαλαρός και χωρίς σκέψεις

Μποντιντάρμα - ο ιδρυτής του ΖΕΝ

Συνοδοιπόροι είμαστε με τον ίδιο προορισμό ...