Η ΑΓΑΠΗ ΠΑΝΤΑ ΕΛΠΙΖΕΙ.

Η ΑΓΑΠΗ ΠΑΝΤΑ ΕΛΠΙΖΕΙ:

 

ΕΣΧΑΤΟΣ ΕΧΘΡΟΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ.

Ο ΕΣΧΑΤΟΣ ΕΧΘΡΟΣ καταργειται Ο ΘΑΝΑΤΟΣ, διακηρυττει ο Αποστολος Παυλος. ΕΣΧΑΤΟΣ ΕΧΘΡΟΣ ΚΑΤΑΡΓΕΙΤΑΙ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ μας υπενθυμιζει με τρομερη εναργεια & ψυχικη ενταση ο π.Αλεξανδρος Σμεμαν.Κι ισως εδώ εγκειται η μεγαλη αξια του εργου του : στο εφερε στο παρον τη χαρα, την ελπιδα, το φως & την καθαροτητα της πλεριας αγαπης του Ευαγγελιου. Μπροστα σ’ αυτή τη χαρα & την ελπιδα του ΧΡΙΣΤΟΥ, που τοσο ουσιαστικα ο π. Σμεμαν παροντοποιησε με το δικο του τροπο & κηρυξε με τα βιβλια του ΕΩΣ ΕΣΧΑΤΟΥ ΤΗΣ ΓΗΣ  ο θανατος είναι ο εσχατος εχθρος  που καταργειται, που νικιεται κατά κρατος, που καταπιεται …εις νικος & καταπνιγεται από το ξεχειλισμα της ανοθευτης χαρας. ΜΕ λογο απλο, αμεσο & ζωντανο, ο μεγαλος αυτος θεολογος της Ορθοδοξης Εκκλησιας επιχειρει να αφυπνισει αλλοτριωμενες θρησκευτικες συνειδησεις, τονιζοντας με εμφαση πως ο θανατος δεν είναι φιλος ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΙΣΑΓΕΙ ΣΤΟ ΧΩΡΟ ΤΗΣ ΨΥΧΙΚΗΣ ΑΘΑΝΑΣΙΑΣ, ΑΛΛΑ Ο ΕΧΘΡΟΣ ΠΟΥ ΚΑΤΑΝΙΚΗΘΗΚΕ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ, ΚΑΙ ΚΑΤΑΡΓΗΘΗΚΕ ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΑΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΜΕΛΛΟΥΣΑ  ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΣΩΜΑΤΩΝ. Μεσα από τις σελιδες των βιβλιων του, στιγματιζεται μια αντιληψη που ανεπιγνωστα κυριαρχει στις συνειδησεις πολλων χριστιανων.

 Η Αντιληψη πως ο θανατος είναι η απελευθερωση της ψυχης από τον κοσμο της οδυνης & η εξοδος της προς τον κοσμο της αθανασιας.Ομως μια τετοια αντιληψη παραθεωρει το γεγονος της ενσαρκωσης και στην ουσια υποτιμα τον ιδιο Σωτηρα Χριστο, ο οποιος σαρκωθηκε για να μας προετοιμασει όχι για ένα ..αλλο μεταθανατιο κοσμο, αλλα ΓΙΑ ΝΑ ΕΞΑΓΙΑΣΕΙ ΑΥΤΟΝ ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΔΩ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ,ΕΓΚΑΙΝΙΑΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ.

Ο χριστιανισμος υπερβαινει την εξαρτηση του ανθρωπου απο τον κοσμο με την μετατροπη του ιδιου του κοσμου σε ζωη.Και η ζωη σημαινει μετοχη θεου.

Αν ο κοσμος παει να μεταστοιχειωνεται σε κατι, αν η ζωη παυει να μεταμορφωνεται σε κοινωνια με Την  ΑΠΟΛΥΤΗ ομορφια, την απολυτη καλοσυνη, τοτε αυτος ο κοσμος δεν χανει μονο το νοημα του, αλλα μετατρεπεται σε θανατο.

Θελοντας ο ανθρωπος να παρηγορηθει, επλασε το ονειρο ενός αλλου …κοσμου απαλλαγμενου από τον θανατο. Και στον βωμο αυτου του ονειρου θυσιασε αυτόν εδω τον κοσμο παραδιδιντας τον αμαχητι στον θανατο.

Μονον με την ολοκληρωτικη μας επιστροφη στη χριστιανικη κατανοηση του θανατου, θα κατορθωσουμε ν’ ακουσωμε & παλι τη χριστιανικη διακηρυξη του θανατου εν τη αναστασει.

Συμφωνα με το Ευαγγελιο, όταν ερχεται το τελος, ο Χριστος παραμενει μονος επανω στο Σταυρο. Κι ακομα, παραβλεποντας οσα προκειται να ακολουθησουν λεει:

ΕΙ ΕΜΕ ΕΔΙΩΞΑΝ, ΚΑΙ ΥΜΑΣ ΔΙΩΞΟΥΣΙΝ.

Η αποστολη με την οποια μας επιφορτισε, η αξιωση που εχει από μας είναι μονο μια, ΝΑ ΣΗΚΩΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΚΟΥΒΑΛΗΣΟΥΜΕ ΤΟ ΣΤΑΥΡΟ ΜΑΣ καθως γνωριζουμε τι συνεπαγεται αυτος ο Σταυρος.

Η Εκκλησια μας καλει να ακολουθησουμε σιωπηλα και επιμονα κάθε βημα του Χριστου προς το παθος, την σταυρωση και τον θανατο.

Ας ακολουθησουμε λοιπον τα βηματα του Χριστου, καθως σηκωνει τον Σταυρο του στον δρομο προς τον Γολγοθα.

Κι ισως  ετσι μας αποκαλυφθει για μια ακομα φορα κατι αιωνιο και σημαντικο για τις ψυχες μας.

ΠΗΓΕΣ: ΒΙΒΛΙΟ/ΙΑ Α. ΣΜΕΜΑΝ.