ΚΑΙ ΜΗ ΡΩΤΑΣ ΓΙΑΤΙ ΘΛΙΜΜΕΝΟΣ ΕΙΜΑΙ.

ΚΑΙ ΜΗ ΡΩΤΑΣ ΓΙΑΤΙ ΘΛΙΜΜΕΝΟΣ ΕΙΜΑΙ:

Είναι που απ’ την

Σιωπη σου ταξιδευω..

Τα καραβανια

Των λησμονημενων,

Είναι που μες,

 Στα ματια σου σαλευω

Σκιες νεκρων

Μορφες αγαπημενων.

Είναι που μοιαζει το ταξιδι

Στο αχανες…

Είναι, που δρομους αλλους…

Φανερωνεις…….

Είναι που κλεινεις τις

Καταπακτες…

Και στο καινουργιο θαυμα ξημερωνεις.

Είναι που μες στο φεγγος σου

Αγρυπνω….

Σαν να πιστευω…..ΠΩΣ…….

ΥΠΑΡΧΩ …….ΑΚΟΜΑ.

ΕΙΝΑΙ που σου χρωσταω ουρανο…

Και εγω δεν εχω παρα λιγο χωμα.

ΑΠΟ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ:

ΟΡΕΣΤΗΣ ΑΛΕΞΑΚΗΣ.