ΕΝΤΕΥΞΙΣ ΕΙΣ ΘΕΟΝ, ΚΑΙ ΟΠΩΣ
ΘΕΩ ΣΥΝΑΠΤΟΜΕΝΟΣ &
ΔΟΞΑΝ ΘΕΟΥ ΟΡΩΝ ΕΝ ΕΑΥΤΩ ΕΝΕΡΓΟΥΣΑΝ ΕΞΕΠΛΗΤΤΕΤΟ.
Κεφ. 1ΟΝ.
Πως σε εντος μου προσκυνω, πως δε μακραν σε βλεπω,
Πως εν εμοι κατανοω, εν ουρανω δ’ ορω σε;
Συ μονος οιδας, ο ποιων ταυτα & λαμπων ωσπερ ηλιος
εν καρδια μου, τη υλικη αυλως.
Ο διαυγασας μοι το φως της δοξης σου, θεε μου,
Δια του αποστολου σου & μαθητου & δουλου,
Του παναγιου Συμεων, αυτος & νυν μοι λαμψον
Και διδαξον εν πνευματι υμνοις εκεινω ασαι,
Καινους ομου & παλαιους, θειους & ΚΕΚΡΥΜΜΕΝΟΥΣ
Ιν’ εξ εμου θαυμαστωθη η γνωσις σου, θεε μου,
Και η σοφια η πολλη παραδειχθη μειζονως .
Και παντες σε αινεσουσιν ακουσαντες ωριστε μου,
Ότι καιναις εγω λαλω γλωσσαις τη χαριτι σου.
Αμην γενοιτο, Κυρις κατά το θελημα σου!
Εγω πονω, εγω αλγω την ταπεινη ψυχην μου,
Όταν φανη εντος αυτης λαμψαν τρανως το φως σου.
Ο ποθος πονος παρ’ εμοι & καλειται και εστιν.
Αλγος τω μη ισχυειν με ολον περιλαβειν σε & κορεσθηναι
Ως ποθω, υπαρχει μοι & στενω, όμως ότι βλεπω σε,
αρκετον μοι και τουτο & δοξα.....
εσται & χαρα & στεφος βασιλειας.
Και υπερ παντα τα τερπνα & ποθεινα του κοσμου
Τουτο & των αγγελων με ομοιον αποδειξει…
Ισως & μειζονα αυτων, Δεσποτα μου ποιησει.
ΑΠΟ : ΘΕΙΚΟΥΣ ΕΡΩΤΕΣ : ΣΥΜΕΩΝ ΤΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου