ΑΠΟΦΑΤΙΚΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΚΕΦ. 3ον

Αποφατικη θεολογια κεφ 3^ον

ΠΕΡΙ: ΔΙΠΛΗΣ ΓΝΩΣΙΟΛΟΓΙΑΣ

 Ειπωθηκε ότι στην Ανατολη η αντιθεση πιστης – επιστημης είναι ΨΕΥΔΟΠΡΟΒΛΗΜΑ.Γιατι? Διοτι η γνωσιολογια στην Ανατολη προσδιοριζεται από τον γνωριζομενο ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ, το οποιο είναι δεν διπλο:ΑΧΤΙΣΤΟ & ΚΤΙΣΤΟ. Ακτιστο είναι (μονο) ο ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ του οποιου η τριαδικοτητα οριζεται ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΑ, αλλα γνωριζεται εμπειρικα.ΚΤΙΣΤΟ είναι το συμπαν (η τα συμπαντα)στο οποιο πραγματωνεται η ΥΠΑΡΞΗ ΜΑΣ. Πιστη είναι η γνωση του ακτιστου & επιστημη είναι η γνωση του κτιστου.Προκεται συνεπως, για 2 δαφορετικες γνωσεις , κάθε μια από τις οποιες εχει τη μεθοδο & το οργανο της

Ο πιστος κινουμενος στο χωρο της υπερφυσικης γνωσης η γνωσης του ακτιστου, δεν καλειται να μαθει κατι (μεταφυσικο)& κατι (λογικο), αλλα να ΠΑΘΕΙ κατι ΚΟΙΝΩΝΟΝΤΑΣ μαζι του.Αυτο συντελειται με την ενταξη του σε ένα τροπο ζωης (μεθοδος), που οδηγει στη θεια γνωση .

Εδώ ακριβως τεκμηριωνεται η αποστολη της ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ως Σωματος Χριστου, ο λογος υπαρξη της στον κοσμο.Ορθα εχει λεχθει ότι αν εμφανιζοταν για πρωτη φορα ο Χριστιανισμος στην εποχη μας, θα επαιρνε τη μορφη ενός θεραπευτηριου –νοσοκομειου για την αποκατασταση της λειτουργιας του ανθρωπου, ως ψυχοσωματικου ΟΝΤΟΣ.Γι αυτό ονομαζει: ΥΠΕΡΦΥΣΙΚΗ- Θεολογικη γνωση νοειται ορθοδοξα ως παθος- παθημα, ως μετοχη –κοινωνια με την υπερβατικη μεν, αλλ όχι απροσιτη, προσωπικη Αληθεια, το Ακτιστο, & όχι ως μαθημα.

Η χριστιανικη Πιστη, ετσι δεν είναι αφηρημενη (θεωρητικη) παραδοχη ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΩΝ ΑΛΗΘΕΙΩΝ, αλλ εμπειρικη θεα του ΟΝΤΩΣ ΟΝΤΟΣ της ΥΠΕΡΟΥΣΙΟΥ ΤΡΙΑΔΟΣ.Ετσι όμως γινεται κατανοητο, γιατι στην Ορθοδοξια αυθεντια είναι η εμπειρια της μετοχης στο Ακτιστο, ως θεα του Ακτιστου (ΘΕΩΣΗ-ΔΟΞΑΣΜΟΣ) & ΟΧΙ ΤΑ ΚΕΙΜΕΝΑ , ΟΙ ΓΡΑΦΕΣ (το δογμα είναι προτεστανικο, δηλ ΔΥΤΙΚΟ).Η προταξη των κειμενων –δειγμα θρησκειοποιησης  της πιστης – οδηγει στην ιδεολογικοποιηση τους κατ ουσια στην ΕΙΔΩΛΟΠΟΙΗΣΗ των κειμενων, δηλ την απολυτοποιηση τους με ολες τις ευνοητες συνεπειες.Προυποθεση της λειτουργιας της γνωσης του Ακτιστου για την Ορθοδοξια είναι η απορριψη καθ αναλογιας στη συναντηση του ΚΤΙΣΤΟΥ- ΑΚΤΙΣΤΟΥ.Κατα τον Ι ΔΑΜΑΣΚΗΝΟ, που συνοψιζει & στο σημειο αυτό την προηγουμενη πατερικη παραδοση: ΑΔΥΝΑΤΟΝ ΕΥΡΕΘΗΝΑΙ ΕΝ ΤΗ ΚΤΙΣΕΙ ΕΙΚΟΝΑ ΑΠΑΡΑΛΛΑΚΤΩΣ ΕΝ ΕΑΥΤΗ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟΝ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ ΠΑΡΑΔΕΙΚΝΥΟΥΣΑΝ. ΤΟ ΓΑΡ ΚΤΙΣΤΟΝ & ΣΥΝΘΕΤΟΝ & ΡΕΥΣΤΟΝ & ΠΕΡΙΓΡΑΠΤΟΝ & ΣΧΗΜΑ ΕΧΟΝ & ΦΘΑΡΤΟΝ, ΠΩΣ ΣΑΦΩΣ ΔΗΛΩΣΕΙ ΤΗΝ ΠΑΝΤΩΝ ΤΟΥΤΩΝ ΑΠΗΛΛΑΓΜΕΝΗΝ ΥΠΕΡΟΥΣΙΟΝ ΘΕΙΑΝ ΟΥΣΙΑΝ.

Μετα από αυτά γινεται φανερο, γιατι η παιδεια (σχολικη) & Η ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΕΙΔΙΚΟΤΕΡΑ ΔΕΝ ΣΥΝΙΣΤΟΥΝ στην πατερικη παραδοση προυποθεση της θεογνωσιας. Διπλα στον πανεπιστημονα ΜΕΓΑ ΒΑΣΙΛΕΙΟ τιμαται ως ΜΕΓΑΣ Ο ΑΣΟΦΟΣ (ΚΑΤΑ ΚΟΣΜΟ), ΑΛΛ ΕΞΙΣΟΥ ΚΑΤΟΧΟΣ Της ΑΝΩ (ΘΕΙΑΣ) ΣΟΦΙΑς (ΓΝΩΣΗ ΤΟΥ ΑΚΤΙΣΤΟΥ), ΑΝΤΩΝΙΟΣ (+350). Παρεκκληση οδυνηρη για την Δυση στο σημειο αυτό συνιστα Ο Ι ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ (+430) αγνοωντας τη γραφικη & πατερικη γνωσιολογια& Νεοπλατωνικος στην ουσια.Με το αξιωμα του( Πιστευω, για να κατανοησω ), εθεσε την αρχη ότι με την πιστη οδηγειται ο ανθρωπος στη λογικη συλληψη της Αποκαλυψης.

Ετσι όμως δινεται  προτεραιοτητα στην διανοια που εκλαβανεται ως γνωστικο οργανο τοσο στην φυσικη, οσο & στην  υπερφυσικη γνωση. Ο Θεος νοειται ως αντικειμενο γνωστικο, που συλλαμβανεται από την διανοια του ανθρωπου όπως συλλαμβανεται το φυσικο γνωστικο αντικειμενο της.

Μετα τον Αυγουστινο το επομενο βημα (με παρεμβαση του Θωμα Ακινατη θα κανει ο Καρτεσιος με το δικο του αξιωμα:) ΣΚΕΠΤΟΜΑΙ ΑΡΑ ΥΠΑΡΧΩ ΜΕ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΔΙΑΚΗΡΥΣΣΕΤΑΙ η διανοια ως κυριο συστατικο της ΥΠΑΡΞΗΣ.

ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ  & ΑΡΘΡΑ

ΠΗΓΕΣ : ΣΧΕΣΕΙΣ & ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ Π. ΜΕΤΑΛΛΗΝΟΥ.

ΑΠΟΣΠ. ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑΣ ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ.