ΠΕΡΙ ΑΠΟΦΑΤΙΚΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ ΚΕΦ.2

ΠΕΡΙ ΑΠΟΦΑΤΙΚΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ  ΚΕΦ 2^ΟΝ

 Οι Πατερες όταν ομιλουν περι Θεου αρχιζουν από την Αγια Γραφη καθως και από το τι  ειπαν οι  προηγουμενοι Πατερες της Εκκλησιας. Μετα , μεχρις οτου αποκτησουν την εμπειρια του φωτισμου δεν θεολογουν οι ιδιοι. Διοτι πριν  φθασουν στον φωτισμο, είναι απλως μαθηται.Μαθητευουν δηλ κοντα σε πνευματικους πατερες οι οποιοι τους προετοιμαζουν για φωτισμο . Τους διδουν δηλ να διαβαζουν ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ & ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ ,καθονται  μαζι τους & κανουν ερμηνεια της Αγιας Γραφης για να  κατατοπισθουν  ιστορικα επανω στην ορθοδοξη Πατερικη , τους διδουν να ασχοληθουν με την νοερα προσευχη, κανουν  νηστεια  προσευχη  κ.λ.π.

Και γενικα τους ασκουν , ωστε να συντελεσθη η καθαρσις του νου. Ετσι εχοντες καθαρο νου να μπορεσουν οι μαθηται αυτοι να δεχθουν την επισκεψη  του Αγιου Πνευματος.

Όταν ελθη το Αγιο Πνευμα & αρχιση να προσευχεται μεσα τους, μονον τοτε αρχιζουν να θεολογουν. Μεσα από μια τετοια πορεια & διαδικασια συντελειται, η θεραπεια του ανθρωπου. Στην πραξη αυτή επιτυγχανεται με συνεχη, εντονο, μακροχρονιο αγωνα.Κατ αυτόν τον αγωνα η Χαρις ερχεται & φευγει επανειλημενα, μεχρις οτου καθαριση τον αγωνιστη από τα παθη του & τον καταστηση δοκιμο κατά των παθων.Σε ολο αυτόν τον αγωνα δεν βοηθαει καθολου μα καθολου η ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ. Διοτι αυτό τελικα καθαριζεται & φωτιζεται δεν είναι λογικη, η διανοια του ανθρωπου αλλα ο νους του ανθρωπου.Η διανοια του ανθρωπου καθαριζεται γρηγορα στο αρχικο σταδιο του αγωνα. Ο νους, η καρδια του ανθρωπου χρειαζεται πολύ περισσοτερο καιρο για να καθαρισθη εφ οσον, εννοειται τηρουνται οι ασκητικες προυποθεσεις.Οπως εχομε ηδη πει η διανοια του ανθρωπου είναι πραγμα, & ο νους του ανθρωπου είναι άλλο πραγμα.Στις ανθρωπινες επιστημες εκεινο που φωτιζεται από την επιστημονικη γνωσι, είναι η διανοια του ανθρωπου.Ο πραγματικος Θεολογος όμως φωτιζεται διπλα. Σε αυτόν πρεπει να φωτισθει & η λογικη δια της κατηχησεως, κυριως όμως ο νους δηλ η καρδια του, η πνευματικη καρδια.Στην Δυτικη Θεολογια όμως οι Θεολογοι τους ταυτισαν την φωτιση του ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟς με την εναρμονηση της λογικης συμφωνα με τα αρχετυπα Πλατωνα τα οποια κατ αυτους είναι μεσα στο ΘΕΟ, συνεβη ώστε η φωτιση κατά τον ΑΓΙΟ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟ – να ταυτιζεται με το να γνωρισει ο ανθρωπος τα ραχετυπα αυτά, όχι απ ευθειας, τουλαχιστον μεσω των κτισματων.Συγκεγκριμενα μεσω της μελετης της ΑΓΙΑΣ ΓΡΑΦΗ, του στοχασμου επανω στην ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ & της ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ. Ετσι λενε γνωριζοντας ο ανθρωπος τα αρχετυπα αυτοματα γνωριζει τους νομους της αληθειας, της ηθικης συμπεριφορας.

Εξ αποψεως ΔΥΤΙΚΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΚΗΣ ΠΑΡΑΔΟΣΕΩΣ εχει μεγαλη σημασια η ΟΝΤΟΛΟΓΙΑ, διοτι η οντολογια είναι το θεμελιο των Θεολογικων διακρισεων που διατυπωνονται στη ΔΥΤΙΚΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ. Και τουτο επειδη απεκοπησαν οι Δυτικοι από την εμπειρια του φωτισμου & της θεωσεως της ΠΑΤΕΡΙΚΗΣ ΠΑΡΑΔΟΣΕΩΣ. Οποτε αντι να θεολογουν βασει της εμπειριας του φωτισμου & της θεωσεως, οι μεν Προτεσταντες, πιστευουν ότι η μονη πηγη αληθειας είναι η ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ, οι δε ΠΑΠΙΚΟΙ πιστευουν ότι η ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ, ΤΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΩΝ Πατερων Της Εκκλησιας & η προφορικη Παραδοση  της Εκκλησιας & αμφοτεροι καθονται απλως & διαβαζουν τα βιβλια αυτά πιστευοντας ότι την ωρα που διαβαζουν υπαρχει το ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ  μεσα τους το οποιο τους φωτιζει να κατανοουν  ορθα  εκεινα που διαβαζουν.Μαλιστα οι Προτεσταντες, επειδη πιστευουν  οτι ότι εχουν χαρισμα της ερμηνειας των Γραφων εδοθη σε ολοκληρη την Εκκλησια η  ερμηνεια  των Γραφων της ΑΓΙΑΣ ΓΡΑΦΗΣ  την κανει ολος,  ό συλλογος  δηλ, όλα τα μελη μιας Προτεσταντικης Ομολογιας, ασχετα αν καποιος είναι παπας η δεν είναι παπας.

Στην Παπικη Εκκλησια όμως πιστευουν ότι το ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ  εδοθη κυριως στην Ιεραρχια.Γι αυτό & κατά τις χειροτονιες οι επισκοποι τους λενε, στον χειροτονουμενο ΛΑΒΕ ΠΝΕΥΜΑ ΑΓΙΟΝ θελουν να δειξουν δηλ οι χειροτονουντες ότι είναι ΑΓΙΟΝ ετσι & διαδοχοι των ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ. Όπως ειπε ο Χριστος στους Αποστολους ΛΑΒΕΤΕ ΠΝΕΥΜΑ αυτοι υποτιθεται ότι εχουν & διδουν ΠΝΕΥΜΑ ΑΓΙΟΝ. ΚΑΙ ΔΙΔΕΤΑΙ Πνευμα Αγιον στους επισκοπους τους για να μπορουν αυτοι μαζι με τον Παππα της Ρωμης, που εχει & αυτος το Πνευμα το Αγιον να αποφαινονται σωστα περι των θεματων που τους απασχολουν.

Στην Ορθοδοξη Παραδοση όμως εχομε τους Προφητες, τους Αποστολους & τους ΑΓΙΟΥΣ, οι οποιοι δεν είναι απλως αυθεντιες αφ  εαυτου των ,αλλα είναι αυθεντιες της εμπειρικης της Θεωσεως & μονον.Οποτε & ο καθενας ο οποιος φθανει στην εμπειρικη της ΘΕΩΣΕΩΣ, γινεται & αυτος αυθεντια, επειδη μετεχει στην αυθεντια εκεινων.Αυτος δεν λεγει τιποτε διαφορετικο απ ότι ειπαν εκεινοι διοτι απεκτησε κοινη εμπειρια με εκεινους.Οσοι εχουν την ιδια εμπειρια λενε τα ιδια πραγματα.

Ο ορισμος της ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΗΣ η της ΟΝΤΟΛΟΓΙΑΣ είναι μια επιστημη, η οποια ασχολειται με εκεινο που δεν αλλαζει, με κεινο που παραμενει αναλλοιωτο, με το ΟΝΤΟΣ ΟΝ…η ακομα & με κεινο το οποιο παραμενει αναλλοιωτο για ένα πολύ μεγαλο χρονικο διαστημα, το οποιο όμως δεν μπορει να ελεχθη. Συμβαινει όμως σημερα οι θετικες επιστημες να εχουν αποδειξει ότι στον ΚΤΙΣΤΟ ΚΟΣΜΟ τα παντα είναι σχετικα, τα παντα αλλαζουν.ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΣΗΜΕΡΑ ΕΧΕΙ ΠΛΗΡΩΣ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΦΘΗ Η ΑΠΟΨΙΣ ΟΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΤΙ ΤΟ ΟΝΤΟΛΟΓΙΚΟΝ, εξ αποψεως του παραμενοντος, του ΑΜΕΤΑΒΛΗΤΟΥ. Από την Αστρονομια κυριως ξερουμε & περιπου δισεκατομμυρια χρονια, οσο είναι η ηλικια του συμπαντος, ο κοσμος συνεχως αλλαζει & μαζι του όλα τα κτισματα.

Στην Ορθοδοξια όμως όταν μιλαμε για τον Θεον, λεμε ότι ο Θεος ΠΑΝΤΟΤΕ ΥΠΗΡΧΕ & ΠΑΝΤΟΤΕ ΘΑ ΥΠΑΡΧΕΙ. Αυτό όμως τι  σημαινει; Μας αποκαλυπτει το είναι του ΘΕΟΥ; Όχι βεβαια, διοτι είναι κατι το ΑΠΟΦΑΤΙΚΟ. Σημαινει δηλ η παραπανω εκφραση ότι ο Θεος δεν είναι σαν αυτά τα πραγματα του κτιστου κοσμου που μεταβαλλονται & τα οποια καποτε δημιουργηθηκαν, υπαρχουν για ένα διαστημα & μετα σταματουν να υπαρχουν. Ο Θεος παντα υπηρχε & πριν υπαρξει αυτος ο κοσμος & θα υπαρχει & μετα το τελος αυτου του κοσμου ΑΝΑΛΛΟΙΩΤΟΣ. Αυτό σημαινει ότι ο Θεος Ειναι ΑΙΔΙΟΣ & ΑΘΑΝΑΤΟΣ κατα φυσιν.Αυτη όμως η εκφρασις μας λεγει τι δεν είναι ο ΘΕΟΣ  ΟΧΙ ΤΟ ΤΙ ΕΙΝΑΙ.

Η Μεταφυσικη όμως επιστημη είναι- συμφωνα με τους οπαδους της – η επιστημη του ΟΝΤΟΣ. ΟΧΙ ΤΟΥ ΜΗ ΟΝΤΟΣ. Εξεταζει δηλ αυτό που υπαρχει, αυτό που είναι.Οχι  εκεινο που δεν είναι, που δεν υπαρχει

Οι πατερες, όταν μιλουν για τον Θεον, λενε ότι ο Θεος είναι αγνωστος κατά την ουσια του. Δεν γνωριζουμε το ΕΙΝΑΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, το τι είναι ο Θεος, το οντως ΟΝ . Λενε μαλιστα ότι ουτε μπορουμε ποτε να γνωρισουμε τον Θεον κατά την ΟΥΣΙΑ ΤΟΥ. Ξερουμε μονον ότι υπαρχει . Πως το ξερουμε αυτό ? Επειδη μας εχει αποκαλυψει την δοξα του, την ενεργεια του, το φως του & όταν βλεπη κανεις το φως του Θεου, δεν καταλαβαινει, δεν γνωριζει, δεν μπορει να γνωρισει το τι είναι ο ΘΕΟΣ. Γιαυτο λεμε ότι ο Θεος είναι ΜΥΣΤΗΡΙΟ.

ΠΗΓΕΣ : Ι ΡΩΜΑΝΙΔΗ ΠΑΤΕΡΙΚΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ.