Η άσπιλη, η αμόλυντη, η πρώτη τον λίθον βαλέτω!
Σήμερα φίλε μου θα μιλήσουμε γιά ... εκείνες τις γυναίκες που μας βασανίζουν.
Γκάζωσα που λες κομματάκι, απόψε γιατί μπορεί και μάλλον ΝΑΙ δηλαδή, το συναίσθημα να υπέβοσκε αλλά θα ΄εμενε εκεί που υπ...έβοσκε αν δεν διάβαζα κάτι που με θύμωσε και μου θύμισε κάτι «άλλο» που με φούντωσε. Τό'πε κι ο κυρ Γιώργης ο Παπαγιαννόπουλος ..... αυτό το φούντωμα μας έφαγε.
Γιατί δεν μπορώ καλέ μου, αγαπημένε μου Νίκο, Γιώργο, Πέτρο... δεν τις αντέχω σου λέω άλλο αυτές τις .... να το πω τώρα όπως θα το έλεγες εσύ ή θα πέσει κι άλλο η ... δημοτικότητά μου? Τέλος πάντων αυτές....(θα καταλάβεις πιό κάτω) που χρόνια τώρα με ταλαιπωρούν.
Τις συναντάς σε κάθε ηλικία, «χρώμα» και κοινωνική τάξη. Και σε τελευταία ανάλυση, δεν θα μ'ενοιαζε τι κάνουν στην προσωπική τους ζωή αν δεν ήταν τόσες ... πολλές και δεν πλήρωνα εγώ στο τέλος την δικη τους υποκρισία. Ναι ναι υποκρισία, όπως το ακούς.
Γιατί με αυτήν, την υποκρισία δηλαδή και το ψέμα συνηθίζουν εσένα το αγνό αγόρι σε ένα συγκεκριμένο παιχνίδι. Α ξέρεις, έτσι αλλιώς...κλπ Τάχα μου είσαι ο πρώτος άντε ο δεύτερος. Τάχα μου να καταδεχτούν να σου μιλήσουν μόνο αν σε συναντήσουν σε φιλικό σπίτι άντε και στη λειτουργία του εσπερινού και άλλα τέτοια υπό-κριτικά. Και μετα όταν σε κουκουλώσουν ... τυχαία, όχι που το επεδίωξαν δηλαδή, θα μαθεις με τι πραγματικα εχεις να κανεις. Και ότι είναι πιό πιστές από τις ντόμπρες μμμ δεν θα τό’λεγα. Μιά χαρά θα τολμήσουν να ξενο-ερωτο-παίξουν πίσω απ'την πλάτη σου και μία και δύο και τρείς και βάλε, αλλά αν μάθουν ότι τόλμησες να σηκώσεις τα μάτια σου και μόνο να κοιτάξεις άλλο θυληκό θα σου τα βγάλουν.
Μα πως αντέχεις βρε παιδί μου αυτό το ρόλο?
Και ναι, το δηλώνω κατηγορηματικά ότι ποτέ δεν έπαιξα υποκριτικά σ΄όλη μου τη ζωή ούτε θα το έκανα στο μέλλον αν τυχαινε. Το έχεις καταλάβει ότι πάντα είμαι ο εαυτός μου. Κι αν δεν το ξέρεις να σου πω πως όσες φορές κι αν το πληρώσω εγώ πάντα θα έχω ανοιχτό διάδρομο ανάμεσα στην καρδιά και στο στόμα μου.
Αλλά αν το γλυκό, άγιο και άσπηλο-αμόλυντο κοριτσάκι θέλει να σου παίξει την αγία με φωτοστέφανο και να σου δείξει τον πραγματικό της εαυτό αφού έλθετε πρώτα εις γάμου κοινωνίαν δεν θα αφήσω να με πάρει και μένα η μπάλα.
Χρόνια τώρα πληρώνω την υποκρισια τους στο ξανάπα.
Αφου αυτή και οι ομοιες της γνώρισαν πριν απο μενα τον δικο μου φίλο, τον κακόμαθαν με τα τερτίπια και τη διγλωσία τους και μετά περίμενε ο καημένος κι από μένα να παίξω με τους ίδιους όρους, πιστεύοντας πως ολα τα θηλυκα έτσι λειτουργούν. Κι όταν εγώ του μιλησα ακάλυπτα και ντόμπρα τρόμαξε ο καημενούλης, γιατι είπαμε άλλα περίμενε κατα πως τον συνήθισε η αμόλυντος.
Κι αντι τέλος πάντων να κάνει τη δουλειά της και να μην νοιάζεται γιά το πως διάγουν οι άλλες τη ζωή τους. Πως γνωρίζουν τους αγαπημένους τους. Αυτές πάνε και χώνουν τη μύτη τους παντού. Γιατί αγάπη μου αν δεν έχεις ζωή, δανίζεσαι του διπλανού. Σωστό? ΛΑΘΟΣ! Το ξέρω, αλλά ήθελα να δω αν συμφωνείς.
Και γιά να’χει πιό ενδιαφέρον το μυτοχώσιμο, πέφτει δίπλα στο θύμα και σου παίζει τη φίλη. Προσπαθόντας να σου αποσπάσει μυστικά να βάλει στην φαρέτρα της. Κι επειδή παράλληλα νομίζει ότι έξυπνη σαν αυτή δεν υπάρχει άλλη, κρατάει λεπτομερείς σημειώσεις γιά όσα της λες. Λες κι εσύ γεννήθηκες χθες και δεν θα δοκιμάσεις την καινούργια άγνωστη πριν την ονομάσεις «φίλη». Εννοείται πως της ξεφουρνίζεις ότι σου κατέβει στο μυαλό. Κι η άλλη περιχαρής τα φυλάει καλά κρυμμένα, τάχα μου τον θησαυρό που ανακάλυψε.
Κι έρχεται η πολυπόθητη στιγμή. Κι ανοίγει το «θησαυροφυλάκιο» και σου πετάει στη μούρη ότι νόμισε ότι της εμπιστεύθηκες.
Τη νοιάζει που τον γνώρισες γιατί αν ήταν σε μπαρ, σε νάιτ κλαμπ, στο ιντερνέτ, σε ασμπέτε (κάτα το του νόου ας μπέτερ) τέλος πάντων, είσαι άκρως ανυπόλυπτη! Αν δεν τον έψαξες καλά να μην έχει σχέση ούτε με θηλυκή γάτα πριν σηκώσεις τα μάτια σου επάνω του, τότε ξέπεσες στα μάτια της και με την πρώτη θα σου σούρει τα εξ αμάξης.
Και σαν να μην έφτανε αυτό, αυτές και οι όμοιές της πάνε δώθε κείθε και κατηγορουν την άλλη την κάθε μιά που ένοιωσε τον άλφα-βήτα πόθο για τον συνάδελφο τον σαραντάρη, αυτόν με τον γκριζοπό μαλλί που τόλμησε κι αυτός να κάνει ένα αθώο φλερτ με τα μάτια και χωρίς να έχει πρόθεση γιά τα περαιτέρω. Και στην «λούζει» με κοσμητικά επίθετα λογής λογής, κρυμμένη βεβαίως πίσω από μια χυδαία ανωνυμία γιατί σκάει βλέπεις.
Ναι ναι σκαει. Οπως σε βλέπω και με βλέπεις. Γιατί?
Μα με την ξυνή έκφραση που παίρνει κάθε τρείς και λίγο, που να σηκώσει τα μάτια να την κοιτάξει το αρσενικό. Σωστά τα λέω φίλε μου? Θα κοίταζες γλυκά μιά γυναίκα που σου'χε σηκώσει το φρύδι τον ανήφορο και ζωγράφισε στο πρόσωπό της δέκα κιλά αηδία εεεε .... ειρωνία ήθελα να πω? Μη μου πεις ψέμματα, πρόσεχε!
Βέβαια και όχι.
Με δυό λόγια δηλαδή, με τον εαυτό της τα έχει η άσπυλη-αμόλυντη κι οχι με τις άλλες. Με τον εαυτό της που δεν της επιτρέπει να νιώθει ότι θέλει και να πράττει όπως νιώθει.
Εμ πως να μην της έρχεται, να της κολλάει μετα το καπς-λοκ κάτω απ το δαχτυλο (κλεμμένη έκφραση). Και πως να το σηκώσει δηλαδή το έρμο το δάχτυλο απ την κακία που την κάνει να κιτρινίζει ως άλλη Τασσώ (Θεό σχωρέστην).
Τι την χαλάει δηλαδή φίλε μου ο σαραντάρης που κοίταξε την κοπέλα? Μήπως έχει την εντύπωση ότι οποιος άντρας παντρευτεί χάνει την αισθηση του ωραίου? Αλλο τι προσποιείται κι αυτός (επιρρεασμένος απ’το γνωστό παιχνίδι). Δεν σημαίνει αυτό ότι χώρισε τη γυναίκα του κι όλας. Μιά φαντασίωση είχε ο άνθρωπο, γιατί αν υπάρχει άνθρωπος χωρίς φαντασίωση να σηκώσει το χέρι του τώρα να τον φτύσω, γιατί ψέμματα θα λέει.
Η μήπως και θαρρεί ότι ο δικός της ο άντρας (αν κατάφερε να τυλίξει κάποιον δηλαδή, με την ξυνίλα που την δέρνει) δεν φαντασιώνεται ποτέ. Αλλά είπαμε, η υποκρισία δεν της επιτρέπει να σκεφτεί κάτι τόσο απλό και καθημερινό.
Και πάς στη μάζωξη. Στο πάρτυ καλεσμένη. Και σηκώνεται στο τσακίρ κέφι η ξαδέλφη της οικοδέσποινας και κάνει το χορευτικό της (ανατολίτικο βεβαίως, θηλυκό είπαμε). Κι εσύ που θαυμάζεις πάντα το ωραίο σαν άξιος απόγονας του Αδάμ, κολλάς τα ματάκια σου, και παλαμοκροτάς ελαφρώς. Και νάτη η ξυνίλα στη μούρη τής περι ού ο λόγος συζυγάτας. Πως τόλμησες να παλαμοκροτήσεις γιά άλλο απ’το δικό της θεικό κορμί, μου λές? (θυμάσαι Ευάκι?)
Ωρες ώρες αναρωτιέμαι τι ακριβώς να είχε στο νου του ο καλός Θεός όταν έπλασε αυτού του είδους τις γυναίκες. Και ποιά η χρησιμότητά τους τελικά, ήθελα να μάθω. Κάνε λίγο τα στραβά-μάτια καλή μου. Ας τον άνθρωπο να ονειρευτεί. Γιατί είτε το θες είτε όχι, εκείνος θα ονειρευτεί!
Κοίτα τώρα θα σ'αφήσω γιατί κομματάκι νυχτοάργησα πάνω στα πλήκτρα. Μπα, μη σκάς. Στο κρεββάτι το έχω πάρει το λαπτοπακι και αφου νανουρισα τον καλο μου, κάθισα να στα γράψω γιατί όπως σου ειπα γκάζωσα νωρίτερα, καλη ώρα να 'χει αυτή που τα κατάφερε.
Ευτυχώς που βγήκα εγκαίρως απ'την «κυκλοφορία» και γλύτωσα απ'το συνάφι της, πάντως. Βέβαια και πάλι σκάει όταν διαβάζει ότι είμαι ευτυχισμένη και ψάχνει ντε και καλά στα γραφόμενά μου (παλιά και νέα, εμπιστευτικά και μη) να βρεί άπλυτα να βγάλει να τ’απλώσει πριν ... πλυθούν. Αχα, λάθος πόρτα.
Λες δεν την μυρίστηκα όταν μου χτύπησε την «πόρτα»? Τάχα μου που ανησύχησε απ’τα γραφόμενά μου μη και κάνω το απονενοημένο διάβημα και να ρωτήσει γεμάτη προσποιητό ενδιαφέρον αν έχω καλά στην υγεία μου .... Πίστεψε ντε, πως έπεσε σε χάνο και βάλθηκε να με ξεψαχνίσει.... Την ψιλιάστηκα και της έριξα το δόλωμα. Και το ‘χαψε φίλε μου σαν άλλος... χάνος
Μετά το πήρε και το έκανε ... τσίχλα. Και έπιασε τις ρούγες και τις γειτονιές να το διαλλαλεί λες κι ανακάλυψε την Αμερική ως αλλος Κολόμβος, που και γι αυτόν ακόμα αμφιβολίες έχουν οι γνωρίζοντες. Α την καημένη κι έγινε ρεζίλι, μα (συχώρεσέ με) της άξιζε.
Ετσι μού'ρχεται ώρες ώρες να της πω "κυρά μου, αν νοιώθεις τόσο τέλεια να σηκώσεις την πέτρα να την πετάξεις πρώτη"
Ουφ στα είπα και ξέσκασα. Από τέτοιες να φυλάγεσαι φιλαράκι μου Γιάννη, Σταύρο, Δημητράκη. Πρόσεξε! Αν δείς ανασηκωμένο το φρύδι, ειρωνικά κλειστό το μάτι και με το κιλό την ειρωνία στη μούρη, όπου φύγει-φύγει αγόρι μου. Στο νου της έχει να σε τυλίξει και μετά θα δεις το γουρούνι στο σακί.
υγ. Τώρα δε σου υπόσχομαι πως αυτό θα το κάνω ανάρτηση
υγ1 δηλαδή αυτο θ αποφασιστεί το πρωί ανάλογα με τη διάθεση
υγ2 αν το διαβάσω και φρίξω με την αποψινή μου διάθεση μπορει και να μη δει το φως του blog
Γκάζωσα που λες κομματάκι, απόψε γιατί μπορεί και μάλλον ΝΑΙ δηλαδή, το συναίσθημα να υπέβοσκε αλλά θα ΄εμενε εκεί που υπ...έβοσκε αν δεν διάβαζα κάτι που με θύμωσε και μου θύμισε κάτι «άλλο» που με φούντωσε. Τό'πε κι ο κυρ Γιώργης ο Παπαγιαννόπουλος ..... αυτό το φούντωμα μας έφαγε.
Γιατί δεν μπορώ καλέ μου, αγαπημένε μου Νίκο, Γιώργο, Πέτρο... δεν τις αντέχω σου λέω άλλο αυτές τις .... να το πω τώρα όπως θα το έλεγες εσύ ή θα πέσει κι άλλο η ... δημοτικότητά μου? Τέλος πάντων αυτές....(θα καταλάβεις πιό κάτω) που χρόνια τώρα με ταλαιπωρούν.
Τις συναντάς σε κάθε ηλικία, «χρώμα» και κοινωνική τάξη. Και σε τελευταία ανάλυση, δεν θα μ'ενοιαζε τι κάνουν στην προσωπική τους ζωή αν δεν ήταν τόσες ... πολλές και δεν πλήρωνα εγώ στο τέλος την δικη τους υποκρισία. Ναι ναι υποκρισία, όπως το ακούς.
Γιατί με αυτήν, την υποκρισία δηλαδή και το ψέμα συνηθίζουν εσένα το αγνό αγόρι σε ένα συγκεκριμένο παιχνίδι. Α ξέρεις, έτσι αλλιώς...κλπ Τάχα μου είσαι ο πρώτος άντε ο δεύτερος. Τάχα μου να καταδεχτούν να σου μιλήσουν μόνο αν σε συναντήσουν σε φιλικό σπίτι άντε και στη λειτουργία του εσπερινού και άλλα τέτοια υπό-κριτικά. Και μετα όταν σε κουκουλώσουν ... τυχαία, όχι που το επεδίωξαν δηλαδή, θα μαθεις με τι πραγματικα εχεις να κανεις. Και ότι είναι πιό πιστές από τις ντόμπρες μμμ δεν θα τό’λεγα. Μιά χαρά θα τολμήσουν να ξενο-ερωτο-παίξουν πίσω απ'την πλάτη σου και μία και δύο και τρείς και βάλε, αλλά αν μάθουν ότι τόλμησες να σηκώσεις τα μάτια σου και μόνο να κοιτάξεις άλλο θυληκό θα σου τα βγάλουν.
Μα πως αντέχεις βρε παιδί μου αυτό το ρόλο?
Και ναι, το δηλώνω κατηγορηματικά ότι ποτέ δεν έπαιξα υποκριτικά σ΄όλη μου τη ζωή ούτε θα το έκανα στο μέλλον αν τυχαινε. Το έχεις καταλάβει ότι πάντα είμαι ο εαυτός μου. Κι αν δεν το ξέρεις να σου πω πως όσες φορές κι αν το πληρώσω εγώ πάντα θα έχω ανοιχτό διάδρομο ανάμεσα στην καρδιά και στο στόμα μου.
Αλλά αν το γλυκό, άγιο και άσπηλο-αμόλυντο κοριτσάκι θέλει να σου παίξει την αγία με φωτοστέφανο και να σου δείξει τον πραγματικό της εαυτό αφού έλθετε πρώτα εις γάμου κοινωνίαν δεν θα αφήσω να με πάρει και μένα η μπάλα.
Χρόνια τώρα πληρώνω την υποκρισια τους στο ξανάπα.
Αφου αυτή και οι ομοιες της γνώρισαν πριν απο μενα τον δικο μου φίλο, τον κακόμαθαν με τα τερτίπια και τη διγλωσία τους και μετά περίμενε ο καημένος κι από μένα να παίξω με τους ίδιους όρους, πιστεύοντας πως ολα τα θηλυκα έτσι λειτουργούν. Κι όταν εγώ του μιλησα ακάλυπτα και ντόμπρα τρόμαξε ο καημενούλης, γιατι είπαμε άλλα περίμενε κατα πως τον συνήθισε η αμόλυντος.
Κι αντι τέλος πάντων να κάνει τη δουλειά της και να μην νοιάζεται γιά το πως διάγουν οι άλλες τη ζωή τους. Πως γνωρίζουν τους αγαπημένους τους. Αυτές πάνε και χώνουν τη μύτη τους παντού. Γιατί αγάπη μου αν δεν έχεις ζωή, δανίζεσαι του διπλανού. Σωστό? ΛΑΘΟΣ! Το ξέρω, αλλά ήθελα να δω αν συμφωνείς.
Και γιά να’χει πιό ενδιαφέρον το μυτοχώσιμο, πέφτει δίπλα στο θύμα και σου παίζει τη φίλη. Προσπαθόντας να σου αποσπάσει μυστικά να βάλει στην φαρέτρα της. Κι επειδή παράλληλα νομίζει ότι έξυπνη σαν αυτή δεν υπάρχει άλλη, κρατάει λεπτομερείς σημειώσεις γιά όσα της λες. Λες κι εσύ γεννήθηκες χθες και δεν θα δοκιμάσεις την καινούργια άγνωστη πριν την ονομάσεις «φίλη». Εννοείται πως της ξεφουρνίζεις ότι σου κατέβει στο μυαλό. Κι η άλλη περιχαρής τα φυλάει καλά κρυμμένα, τάχα μου τον θησαυρό που ανακάλυψε.
Κι έρχεται η πολυπόθητη στιγμή. Κι ανοίγει το «θησαυροφυλάκιο» και σου πετάει στη μούρη ότι νόμισε ότι της εμπιστεύθηκες.
Τη νοιάζει που τον γνώρισες γιατί αν ήταν σε μπαρ, σε νάιτ κλαμπ, στο ιντερνέτ, σε ασμπέτε (κάτα το του νόου ας μπέτερ) τέλος πάντων, είσαι άκρως ανυπόλυπτη! Αν δεν τον έψαξες καλά να μην έχει σχέση ούτε με θηλυκή γάτα πριν σηκώσεις τα μάτια σου επάνω του, τότε ξέπεσες στα μάτια της και με την πρώτη θα σου σούρει τα εξ αμάξης.
Και σαν να μην έφτανε αυτό, αυτές και οι όμοιές της πάνε δώθε κείθε και κατηγορουν την άλλη την κάθε μιά που ένοιωσε τον άλφα-βήτα πόθο για τον συνάδελφο τον σαραντάρη, αυτόν με τον γκριζοπό μαλλί που τόλμησε κι αυτός να κάνει ένα αθώο φλερτ με τα μάτια και χωρίς να έχει πρόθεση γιά τα περαιτέρω. Και στην «λούζει» με κοσμητικά επίθετα λογής λογής, κρυμμένη βεβαίως πίσω από μια χυδαία ανωνυμία γιατί σκάει βλέπεις.
Ναι ναι σκαει. Οπως σε βλέπω και με βλέπεις. Γιατί?
Μα με την ξυνή έκφραση που παίρνει κάθε τρείς και λίγο, που να σηκώσει τα μάτια να την κοιτάξει το αρσενικό. Σωστά τα λέω φίλε μου? Θα κοίταζες γλυκά μιά γυναίκα που σου'χε σηκώσει το φρύδι τον ανήφορο και ζωγράφισε στο πρόσωπό της δέκα κιλά αηδία εεεε .... ειρωνία ήθελα να πω? Μη μου πεις ψέμματα, πρόσεχε!
Με δυό λόγια δηλαδή, με τον εαυτό της τα έχει η άσπυλη-αμόλυντη κι οχι με τις άλλες. Με τον εαυτό της που δεν της επιτρέπει να νιώθει ότι θέλει και να πράττει όπως νιώθει.
Εμ πως να μην της έρχεται, να της κολλάει μετα το καπς-λοκ κάτω απ το δαχτυλο (κλεμμένη έκφραση). Και πως να το σηκώσει δηλαδή το έρμο το δάχτυλο απ την κακία που την κάνει να κιτρινίζει ως άλλη Τασσώ (Θεό σχωρέστην).
Τι την χαλάει δηλαδή φίλε μου ο σαραντάρης που κοίταξε την κοπέλα? Μήπως έχει την εντύπωση ότι οποιος άντρας παντρευτεί χάνει την αισθηση του ωραίου? Αλλο τι προσποιείται κι αυτός (επιρρεασμένος απ’το γνωστό παιχνίδι). Δεν σημαίνει αυτό ότι χώρισε τη γυναίκα του κι όλας. Μιά φαντασίωση είχε ο άνθρωπο, γιατί αν υπάρχει άνθρωπος χωρίς φαντασίωση να σηκώσει το χέρι του τώρα να τον φτύσω, γιατί ψέμματα θα λέει.
Η μήπως και θαρρεί ότι ο δικός της ο άντρας (αν κατάφερε να τυλίξει κάποιον δηλαδή, με την ξυνίλα που την δέρνει) δεν φαντασιώνεται ποτέ. Αλλά είπαμε, η υποκρισία δεν της επιτρέπει να σκεφτεί κάτι τόσο απλό και καθημερινό.
Και πάς στη μάζωξη. Στο πάρτυ καλεσμένη. Και σηκώνεται στο τσακίρ κέφι η ξαδέλφη της οικοδέσποινας και κάνει το χορευτικό της (ανατολίτικο βεβαίως, θηλυκό είπαμε). Κι εσύ που θαυμάζεις πάντα το ωραίο σαν άξιος απόγονας του Αδάμ, κολλάς τα ματάκια σου, και παλαμοκροτάς ελαφρώς. Και νάτη η ξυνίλα στη μούρη τής περι ού ο λόγος συζυγάτας. Πως τόλμησες να παλαμοκροτήσεις γιά άλλο απ’το δικό της θεικό κορμί, μου λές? (θυμάσαι Ευάκι?)
Ωρες ώρες αναρωτιέμαι τι ακριβώς να είχε στο νου του ο καλός Θεός όταν έπλασε αυτού του είδους τις γυναίκες. Και ποιά η χρησιμότητά τους τελικά, ήθελα να μάθω. Κάνε λίγο τα στραβά-μάτια καλή μου. Ας τον άνθρωπο να ονειρευτεί. Γιατί είτε το θες είτε όχι, εκείνος θα ονειρευτεί!
Κοίτα τώρα θα σ'αφήσω γιατί κομματάκι νυχτοάργησα πάνω στα πλήκτρα. Μπα, μη σκάς. Στο κρεββάτι το έχω πάρει το λαπτοπακι και αφου νανουρισα τον καλο μου, κάθισα να στα γράψω γιατί όπως σου ειπα γκάζωσα νωρίτερα, καλη ώρα να 'χει αυτή που τα κατάφερε.
Ευτυχώς που βγήκα εγκαίρως απ'την «κυκλοφορία» και γλύτωσα απ'το συνάφι της, πάντως. Βέβαια και πάλι σκάει όταν διαβάζει ότι είμαι ευτυχισμένη και ψάχνει ντε και καλά στα γραφόμενά μου (παλιά και νέα, εμπιστευτικά και μη) να βρεί άπλυτα να βγάλει να τ’απλώσει πριν ... πλυθούν. Αχα, λάθος πόρτα.
Λες δεν την μυρίστηκα όταν μου χτύπησε την «πόρτα»? Τάχα μου που ανησύχησε απ’τα γραφόμενά μου μη και κάνω το απονενοημένο διάβημα και να ρωτήσει γεμάτη προσποιητό ενδιαφέρον αν έχω καλά στην υγεία μου .... Πίστεψε ντε, πως έπεσε σε χάνο και βάλθηκε να με ξεψαχνίσει.... Την ψιλιάστηκα και της έριξα το δόλωμα. Και το ‘χαψε φίλε μου σαν άλλος... χάνος
Μετά το πήρε και το έκανε ... τσίχλα. Και έπιασε τις ρούγες και τις γειτονιές να το διαλλαλεί λες κι ανακάλυψε την Αμερική ως αλλος Κολόμβος, που και γι αυτόν ακόμα αμφιβολίες έχουν οι γνωρίζοντες. Α την καημένη κι έγινε ρεζίλι, μα (συχώρεσέ με) της άξιζε.
Ετσι μού'ρχεται ώρες ώρες να της πω "κυρά μου, αν νοιώθεις τόσο τέλεια να σηκώσεις την πέτρα να την πετάξεις πρώτη"
Ουφ στα είπα και ξέσκασα. Από τέτοιες να φυλάγεσαι φιλαράκι μου Γιάννη, Σταύρο, Δημητράκη. Πρόσεξε! Αν δείς ανασηκωμένο το φρύδι, ειρωνικά κλειστό το μάτι και με το κιλό την ειρωνία στη μούρη, όπου φύγει-φύγει αγόρι μου. Στο νου της έχει να σε τυλίξει και μετά θα δεις το γουρούνι στο σακί.
υγ. Τώρα δε σου υπόσχομαι πως αυτό θα το κάνω ανάρτηση
υγ1 δηλαδή αυτο θ αποφασιστεί το πρωί ανάλογα με τη διάθεση
υγ2 αν το διαβάσω και φρίξω με την αποψινή μου διάθεση μπορει και να μη δει το φως του blog
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου