Ο Victor Hugo δεν έγραψε μόνο τους Άθλιους: δες τι άλλο να διαβάσεις

Με αφορμή τη μεταφορά του μυθιστορήματος "Οι Άθλιοι" του Victor Hugo στον κινηματογράφο, το Cosmo.gr παρουσιάζει επτά ακόμα καλά βιβλία του Γάλλου μυθιστοριογράφου.

Μπορεί "Οι Άθλιοι" να είναι το πιο γνωστό έργο του Victor Hugo αλλά δεν είναι το μόνα που έχει γράψει. Δες επτά ακόμα για να αρχίσεις το διάβασμα.

Η Παναγία των Παρισίων

  Ένα από τα πιο γνωστά μυθιστορήματα του Γάλλου συγγραφέα, που έγραψε σε ηλικία 29 ετών με φόντο τη γαλλική πρωτεύουσα. Στην πλατεία του καθεδρικού ναού συνυπάρχουν άνθρωποι πολύ διαφορετικοί μεταξύ τους: ένας καμπούρης κωδωνοκρούστης, ο Κουασιμόδος, μια όμορφη τσιγγάνα, η Εσμεράλδα, ένας κακός αρχιδιάκονος, ένας αξιωματικός του στρατού, ένας ποιητής και μια ηλικιωμένη γυναίκα. Η μοίρα θα τους φέρει κοντά, ενώ η ζάλη θα τους διδάξει το αληθινό νόημα της φιλίας και το σπουδαιότερο: πώς μπορούμε να δούμε το διαφορετικό μέσα από τα μάτια της ψυχής.

Οι εργάτες της θάλασσας

Εκδόθηκε το 1866, κατά τη διάρκεια της εξορίας του συγγραφέα στο νησί του Guernesey. Το μυθιστόρημα υμνεί την τεχνολογική πρόοδο της εποχής μέσα από την αφήγηση της δημιουργίας του πρώτου ατμόπλοιου στη θάλασσα της Μάγχης, στα αφιλόξενα βράχια του νησιού όπου ο συγγραφέας ήταν εξόριστος, μέσα σε μια βαριά και θλιβερή ατμόσφαιρα.

Η τελευταία μέρα ενός κατάδικου

  Ένας άντρας καταδικασμένος σε θάνατο καταγράφει τις σκέψεις, τα συναισθήματα και τους φόβους του, ενώ περιμένει την εκτέλεσή του. Δεν αποκαλύπτει στον αναγνώστη το όνομα ή το έγκλημά του, απλώς αφήνει ένα και μοναδικό υπονοούμενο ότι δολοφόνησε κάποιον. Τη μέρα που θα εκτελεστεί βλέπει για τελευταία φορά την τρίχρονη κόρη του και θλίβεται γιατί αυτή πλέον δεν τον αναγνωρίζει.

Βουγ Ζουρνάλ - Ο επαναστάτης της Αϊτής

Το  μυθιστόρημα μεταφέρει τον αναγνώστη σε μία εποχή μακρινή και ταυτόχρονα διαχρονική, αφού πολλά άλλαξαν από τότε αλλά και πολλά παρέμειναν τα ίδια. Η δουλεία, όνειδος στην ιστορία του ανθρώπινου γένους, η καταπίεση των λευκών στους μαύρους που ξεριζώθηκαν βίαια από τις μακρινές πατρίδες τους για να μεταφερθούν στο "Νέο Κόσμο", οι επαναστάσεις για την ανάκτηση της ελευθερίας και της αξιοπρέπειας των σκλάβων, καθώς και η φιλία ανάμεσα στον λευκό και στον μαύρο, συνθέτουν ένα σκηνικό φανταστικό και ταυτόχρονα πραγματικό που εκτυλίσσεται ολοζώντανο μπροστά στον αναγνώστη.

Ο άνθρωπος που γελά

Ένα ακόμα βιβλίο του Hugo που μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο το 2012 σε σκηνοθεσία  Jean-Pierre Améris.

  Στο Λονδίνο του 18ου αιώνα, ο Γκουίνπλεϊν ένας νεαρός άνδρας με παραμορφωμένο πρόσωπο, που τον κάνει να φαίνεται ότι χαμογελά συνεχώς, εντάσσεται σε έναν περιοδεύοντα θίασο. Το μόνιμα χαραγμένο χαμόγελο, αντικείμενο εκδίκησης από τον βασιλιά, σύντομα θα τον κάνει πασίγνωστο, όμως γι' αυτόν το πιο σημαντικό πράγμα είναι ο έρωτάς του με την τυφλή Ντία. Σε μια αυστηρά δομημένη κοινωνία όπου ο λαός είναι εξαθλιωμένος, άβουλος και χωρίς ελπίδα αντίστασης, ο άνθρωπος που γελά, τολμά να παρουσιάσει την τραγικότητα της θέσης και της τάξης του και να φωνάξει την κοινωνική αδικία, αλλά τελικά τον καταπίνει η αναλγησία των ισχυρών.

Απ' όσα έχω δει

Ο συγγραφέας σκιαγραφεί την πολυτάραχη περίοδο στην οποία έζησε, δίνοντας μια άλλη διάσταση του ταλέντου του. Δημοσιογράφος και πολιτικός, δημόσιος ομιλητής και ρεπόρτερ, περνάει από την εκτέλεση του Λουδοδίκου XVI στην κηδεία του Ναπολέοντα και την ίδρυση της 2ης Δημοκρατίας, στην κηδεία του Μπαλζάκ και της Γεωργίας Σάνδη. Ένα εκτεταμένο βιογραφικό σημείωμα προτάσσεται, τοποθετώντας τον Hugo και την πολυκύμαντη ζωή του μέσα στο πλαίσιο μιας εποχής που επηρέασε την παγκόσμια Ιστορία.

Το 1793

 

Στο βιβλίο αυτό ο Hugo πλέκει με αριστουργηματικό τρόπο το μύθο και την πραγματικότητα, ξετυλίγοντας το αξιοζήλευτο λογοτεχνικό του ταλέντο. Γρήγορη αφήγηση και γοητευτικές ποιητικές περιγραφές που συγκινούν, ρίχνοντας ένα βλέμμα συμπάθειας στους (κατά πολλούς) μεγαλύτερους επαναστάτες της αστικής τάξης, τους γιακωβίνους.
Κι αν βαριέσαι την ανάγνωση, δες την ταινία "Οι Άθλιοι" που προβάλλεται ήδη στους κινηματογράφους.