Η γνώση και η αποδοχή της Δικαιοσύνης

Η γνώση και η αποδοχή της Δικαιοσύνης

Hannah Tompkins-measure for measure

Θ'αρχίσω με το συνηθές ρητό μου! Σε όλους γνωστό! Όσοι με γνωρίζουν, ξέρουν πως είναι το μότο μου. Όλα γίνονται για κάποιο λόγο, έχουν κάποιο σκοπό! Όλα γίνονται για καλό και όλα θα πάνε καλά στο τέλος! Μ'αυτή τη φράση στο στόμα σεργιανίζω τα τελευταία 4 χρόνια. Είναι κυριολεκτικά η πιπίλα μου! Τη ξεστομίζω συνεχώς και παντού! Άλλωτε στον ίδιο μου τον εαυτό, όταν δεν είμαι καλά και άλλωτε σε φίλους όταν περνάν αναποδιές. Όμως δεν το λέω μοναχά, το πιστεύω κιόλας ακράδαντα! Κι'αυτό πάντα με βοηθάει να προχωρώ.
Έτσι είναι φίλοι μου! Πιστέψτε το κι εσείς! Δεν είναι λίγες οι φορές που βγήκα αληθινή, είτε σε προσωπικές μου υποθέσεις, είτε σε άλλων. Είναι το νόημα όλων! Της ίδιας της ζωής! Άν το αντιληφθείτε αυτό, θα μπορέσετε να καταλάβετε κι όλα τα υπόλοιπα. Θα μπορέσετε να δέχεστε πιο εύκολα ο,τι άσχημο σας ζυγώνει και να το αντιμετωπίζετε με ψυχραιμία, δίχως να μεμψιμοιρείτε!  Πιστέψτε στο σκοπό! Στον ανώτερο σκοπό! Άλλωστε το έλεγε κι ο Αριστοτέλης : " Κάθε γεγονός υπαγορεύεται απο ένα τέλος. " , δηλαδή τα πάντα έχουν το σκοπό τους. Κάθε γεγονός υποδεικνύεται απο ένα σκοπό. (η λέξη "τέλος" στα αρχαία σημαίνει σκοπός.)

Κι έτσι περνοδιαβαίνοντας στης ζωής τα μονοπάτια, συναντάς εμπρός σου χαρές, λύπες, εμπόδια, περιπέτεια, αδικία, γαλήνη, δυστυχία, έρωτα, απογοήτευση, απώλεια, πληρότητα, ευτυχία, στασιμότητα, πολλά συναισθήματα και πολλές περιόδους, που η κάθε μία θα μπορούσε να κατέχει το δικό της τίτλο. Σα νά'ναι ο βίος σου ένα βιβλίο και σύ ο συγγραφέας! Κάθε λίγο αλλάζεις και κεφάλαιο. Έτσι πάει! 
Καθώς λοιπόν προχωράς, έχεις το συνήθειο να βλαστημάς τη μοίρα σου, όταν περνάς απο χαλεπούς καιρούς και δύσκολα κεφάλαια. Άν λόγου χάρη νιώσεις πως αδικήθηκες απο κάποιον συνάνθρωπό σου, ή απ'το Θεό, ή απ'τη ζωή, ή ακόμα αν πληγώθηκες, ή αν έχασες κάτι ή κάποιον που αγαπούσες, ή αν βρίσκεις εμπόδια συνεχώς μπροστά σου και αδυνατείς να φτάσεις τους στόχους σου, τότε κουλουριάζεσαι στη τρύπα σου και καταργιέσαι τον εαυτό σου, τη τύχη σου, ή το Θεό σου. Κι όλο παραπονιέσαι, λέγοντας : " Γιατί σε μένα? Είναι άδικο! Εγώ δεν έχω πειράξει άνθρωπο! Γιατί όλα σε μένα? Δε μου αξίζει αυτό! "  Εδώ λοιπόν είναι που κάνεις το λάθος φίλε μου! Δεν χρειάζεται να μεμψιμοιρείς έτσι! Δε θα βγεί τίποτα! Αυτό που σου χρειάζεται είναι να πιστέψεις στη Δικαιοσύνη! 
( πολύ την αγαπώ αυτή τη λέξη! Αυτή! και το βάρος που φέρει επάνω της! ) Πρέπει να αποδεχτείς τη κατάστασή σου και να προσπαθήσεις να αναλογιστείς τις μέχρι τώρα χαρές σου! Κι αυτό όχι μόνο για να δανειστείς κουράγιο, αλλά και για να συνειδητοποιήσεις πως αν δεν ερχόντουσαν αυτά τα συγκεκριμένα άσχημα στη ζωή σου, δεν θα ερχόντουσαν αντίστοιχα κι αυτά τα συγκεκριμένα όμορφα που έχεις ζήσει μέχρι τώρα! Οπότε αξίζει το κόπο! 
Επίσης θέλω να αναλογιστείς πάλι, πως κανείς ποτέ δε μένει στάσιμος. Δεν είναι μια μόνιμη κατάσταση η μελαγχολία! Δεν έχει ουδεμία διαφορά με την ευτυχία! Είναι κι οι δυό τους εφήμερες! Όπως η χαρά έρχεται για λίγο και φεύγει, έτσι και η λύπη το ίδιο. Είναι φυσιολογικό! Όπως είχε πεί και ο Όμηρος : " Κάποτε έρχεται κορεσμός ακόμα και στη λύπη." και είχε απόλυτο δίκιο! 
Όλα λοιπόν συμβαίνουν για κάποιο σκοπό! Εξυπηρετούν την ανώτερη Δικαιοσύνη! Τίποτα δεν είναι άδικο και τυχαίο σε τούτο το κόσμο! Όλα είναι μιά ενιαία αλυσίδα. Τα πάντα συνδέοντε μεταξύ τους με αόρατους, σε μας, δεσμούς. Κι αν προσωρινά, για όσο βιώνουμε μιά στεναχώρια, δε μπορούμε να το διακρίνουμε αυτό, δεν έχει καμία σημασία. Θα το διακρίνουμε αργότερα, τη σωστή στιγμή! Πάντοτε στο τέλος επέρχεται Δικαιοσύνη! Και στους καλούς και στους κακούς αντίστοιχα. Αυτό το υποστηρίζω με τόση θέρμη, δίοτι το έχω βιώσει προσωπικά και το έχω δεί επανηλημένα να συμβαίνει γύρω μου! Είναι μιά αλήθεια που οφείλουμε να συνειδητοποιήσουμε άμεσα! 
Όσοι έδωσαν, θα λάβουν κάποια στιγμή (έστω και μακροπρόθεσμα!) Όσοι πληγώθηκαν, θα αγαπηθούν όπως τους πρέπει! Όσοι φέρθηκαν σωστά, με σύνεση και καλοσύνη κι αδικήθηκαν, θα το βρούν μπροστά τους στο διπλάσιο, θ'ανταμειφθούν όταν δεν θα το περιμένουν! Όπως και όσοι φέρθηκαν σκάρτα, θα έρθει η ώρα που θα το πληρώσουν. Όσοι βασάνισαν, θα βασανιστούν. Ο καθένας μας θα λάβει ακριβώς αυτό που του αξίζει να λάβει! Ουδείς ξεφεύγει απ'τα τεράστια μάτια της Δικαιοσύνης! Αυτά είναι τα μάτια που παραμονεύουν συνεχώς κάθε μας κίνηση! Στοιβάζουν μέσα τους, όλες τις αμαρτίες κι όλες τις αγαθοεργίες. Είναι τα μάτια που επιβάλλουν την ύστατη στιγμή, άλλωτε τη τιμωρία και άλλωτε τη λύτρωση! 
Άρα δεν υπάρχει νόημα να θρηνούμε αγαπητοί μου! Το μόνο που απαιτείται, είναι να έχουμε περίσσια υπομονή, ώστε να καρτερούμε, δίχως να στερεύουμε απο ελπίδα, την Ραδαμάνθειο Κρίση της Δικαιοσύνης! Η μέγιστη αρετή είναι η υπομονή κι ανέκαθεν ανταμείβεται! 
Το αξιοσημείωτο βέβαια είναι το οτι όλα αυτά σας τα λέει μια πεσιμίστρια! Αυτός είναι ένας ακόμη σημαντικός λόγος, να τα ασπαστείτε! Διότι δεν είναι κουβέντες οι οποίες έχουν απώτερο σκοπό να σας ποτίσουν με αισιοδοξία και ελπίδα. (Δεν κατέχω τέτοιες ελπιδοφόρες κουβέντες σαν άνθρωπος γενικότερα.) Είναι απλά και μονάχα η αλήθεια! Δεν έχει μεγάλη σημασία τώρα αν συμφωνείτε ή όχι μαζί μου, θα φτάσει μιά στιγμή στη πορεία του βίου σας που θα το διαπιστώσετε μονάχοι σας...
                                                                                      μαριάννα.

Αναρτήθηκε από That's Me:Hippie Marian στις 2:26 μ.μ.