ENA ΦΡΕΣΚΟ ΚΟΜΜΑΤΙ ΤΡΥΦΕΡΟΠΙΤΑΣ...

ENA ΦΡΕΣΚΟ ΚΟΜΜΑΤΙ ΤΡΥΦΕΡΟΠΙΤΑΣ...

Η ιστορία για να έχει νόημα πρέπει να διαβάζεται από το τέλος της. Μόνο  τότε μπορείς να κρίνεις   τις επιλογές που έκανες ,να ιχνογραφήσεις  με τρυφεράδα στο χάρτη της ζωής σου τα μονοπάτια που ακολούθησες  και τις διαδρομές σου. Άλλοτε πάλι ρίχνεις  μια κλεφτή ματιά στα πορτραίτα όσων συνάντησες σε αυτή σου την πορεία και καταλαβαίνεις τον ρόλο που ο καθένας είχε στο δικό σου έργο .Πρωταγωνιστές ,κομπάρσοι όλοι μαζί σε ένα έργο χωρίς συγκεκριμένο σενάριο παρά μόνο αυτοσχεδιασμό .

Τέλος; Είπα τέλος ;Δεν μου αρέσει η λέξη’’ τέλος’’ γιατί είναι οριστική και εμένα μου αρέσει να χοροπηδάω και να πετάω εκεί που φυσάει ελπίδα .Θέλω να φτερουγίζω  σε ουρανούς που είναι γεμάτοι πεφταστέρια και να επισκέπτομαι πλανήτες που το θαύμα ανοίγει ρωγμές στην επιφάνεια της πραγματικότητας  .Ένα τέλος έρχεται παρέα με την σιωπή και εγώ θέλω να κελαηδάω και να σιγοψιθυρίζω όσα η ψυχή μου υπαγορεύει μυστικά τις ώρες που συναντάω εμένα.

Στις διαδρομές που διαγράφουμε οι συμπρωταγωνιστής μου και εγώ πάντα υπάρχει ένα φρέσκο κομμάτι τρυφερόπιτας  να μας περιμένει  για να γλυκάνει την πίκρα, να απαλύνει τις αγωνίες μας ,να ενώσει τις ψυχές μας και να μας θρέψει με ελπίδα .Πάντα ένα φρέσκο κομμάτι τρυφερόπιτας…

Αναρτήθηκε από Γλυκερία Καρύδη στις 11:57 π.μ.