ΠΡΙΝ ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ...ΣΑΝ ΝΑ ΗΤΑΝ ΧΘΕΣ!

ΠΡΙΝ ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ...ΣΑΝ ΝΑ ΗΤΑΝ ΧΘΕΣ!

Μια Κινέζικη παροιμία λέει ότι δεν μπορείς να σταματήσεις τα πουλιά της θλίψης να πετάξουν πάνω από το κεφάλι σου μπορείς όμως να τα σταματήσεις να χτίσουν φωλιά μέσα στην καρδιά σου.Δύσκολη αποστολή   γιατί η καρδιά έχει μνήμη και συχνά πυκνά τρυπώνει κάποιο πουλάκι από αυτά τα γνωστά που κάνουν την καρδιά σου να καίγεται στην ανάμνηση των όσων έχει αισθανθεί και για όσα έχει πονέσει.

.Μετράω λοιπόν ένα χρόνο από εκείνη την ημέρα η ζωή μου αποφάσισε ότι δεν δέχεται άλλο την ανακωχή που της είχα ζητήσει,έτσι λίγο για να ξαποστάσω και εγώ και με συνοπτικές διαδικασίες αποφάσισε  να συνεχιστεί η εμπόλεμη κατάσταση.

Δύσκολα μονοπάτια εκείνα όπου η ζωή δεν δίνει το πλεονέκτημα του αυτονόητου .Αγώνας για την επιβίωση με εχθρό που ξέρει να κρύβεται καλά και όμηρος ο Οδυσσέας.Όχι ο Οδυσσέας της Τροίας αλλά ένας άλλος σύγχρονος Οδυσσέας που βάλθηκε να δικαιώσει την φήμη του και το όνομα του.Ο δικός μου ο Οδυσσέας ,μία από τις επτά καρδιές που έχω αφήσει να κυκλοφορούν έξω από το κορμί μου και να διαγράψουν το δικό τους ταξίδι.
Σκληρό το ταξίδι για τον Οδυσσέα .Μία σύγχρονη Νέκυια .Ο Οδυσσέας στον Άδη ,να παλεύει ανάμεσα στον κόσμο των νεκρών και των ζωντανών .Τι να περιμένεις;Πόσο η ψυχή μπορεί να επιβληθεί σε αυτά που το σώμα επιτάσσει όταν μάλιστα είσαι μόλις εννέα ετών και φύσει διαφορετικός;Πόση δύναμη μπορεί να κρύβει το πείσμα σου για την ζωή για να μπορέσεις να βγεις ζωντανός από μια τέτοια περιπέτεια;
Τι κουράγιο πρέπει, εσύ μάνα, να κάνεις όταν δεν μπορείς να είσαι δίπλα στην καρδιά σου και να περιποιηθείς τα τραύματά της;

Σαν φιγούρα από ταινία τρόμου ,αποκαμωμένη από τον πόνο και την αγωνία ανεβοκατεβαίνω τις σκάλες του νοσοκομείου για να πνίγω το ουρλιαχτό που θέλω να βγάλω.Έξω από την εντατική σχεδόν μουδιασμένη από αυτά που ζούσα συνειδητοποίησα ότι δεν είχε περισσέψει πόνος που θα μπορούσα να αισθανθώ.Τα μάτια μου κακοποιημένα από την θλίψη πονούσαν ,η καρδιά μου αιμορραγούσε και εγώ εκεί σαν τα φαντάσματα που στοιχειώνουν τα σπίτια,σαν πιστή Πηνελόπη που περίμενε τον Οδυσσέα της στην Ιθάκη.
Όλα προς το χειρότερο.Η γιατρός στην εφημερία ήταν ξεκάθαρη.
''Πρέπει να κάνετε κουράγιο γιατί δεν έχετε μόνο τον Οδυσσέα έχετε άλλα έξι παιδιά'''Ο,τι είναι καλύτερο για εσάς και το παιδί ας γίνει δεν μπορώ να πω τίποτα άλλο''.
Ας γίνει ό,τι θέλει η ψυχή του Οδυσσέα ''.Ας μιλήσει εκείνος με τον δημιουργό του και ας του ζητήσει αυτό που θέλει να γίνει .Εγώ θα είμαι εδώ και θα τον περιμένω''.
Μπήκα στην εντατική,του κράτησα το χέρι και τον ευχαρίστησα που με άφησε να είμαι η μαμά του για εννέα χρόνια και για το πόσο όμορφη και πλούσια είχε κάνει και αυτός την ζωή μου''.Έσυ αποφασίζεις'' του απάντησα ''.Είσαι δυνατός και σε αγαπάμε πολύ.Τα αδέρφια σου σε περιμένουν!''Τον φίλησα ,άνοιξα την πόρτα της εντατικής και έφυγα.

Το βράδυ στο σπίτι δύσκολο.Μάζεψα τα παιδιά μου γύρω μου και τους εξήγησα πως είχε η κατάσταση .''Ο Οδυσσέας ακόμη και να τα καταφέρει δεν θα είναι ο ίδιος .Θα χρειάζεται μεγάλη φροντίδα ,αγάπη και πίστη.Κρατήστε την σπίθα της ελπίδας ζωντανή στην καρδιά σας.Η ζωή είναι απρόβλεπτη.ΟΤΑΝ ΟΛΑ ΠΑΝΕ ΑΝΑΠΟΔΑ ...ΚΑΝΟΥΜΕ ΚΑΤΑΚΟΡΥΦΟ!''

Η απάντηση αποστομωτική και ομόφωνη με δικαίωσε για τον τρόπο που φροντίζω τις καρδιές μου.
''Εμείς τον Οδυσσέα τον αγαπάμε και τον θέλουμε στο σπίτι όπως και να είναι''
Μεγάλο χάρισμα του ανθρώπου να βλέπει πίσω από το προφανές.Μεγάλη ευλογία να μπορείς να ακούς την καρδιά σου να κελαιδάει και να αγνοείς το μυαλό που προτιμάει το βόλεμα .
Πέρασε και η νύχτα και ο Οδυσσέας ήταν εκεί,πάλευε,αγωνιζόταν.Τα παιδιά κάθε μέρα στο επισκεπτήριο του τραγουδούσαν ,του δίνανε κουράγιο,τον αγκάλιαζαν και τον φιλούσαν.
Δεν ξέρω τι τελικά ήταν αυτό που κράτησε τον Οδυσσέα στην ζωή.Μια γερή κράση;όπως είχε πει ένας γιατρός.Ένα θαύμα;Η προσευχή;Η αγάπη;ή μήπως όλα αυτά μαζί;
Ένας χρόνος και ο Οδυσσέας είναι μαζί μας και δικαιώνει την αποστολή του.Τόσο αυτός όσο και οι πιστοί του σύντροφοι .Πάντα με ένα φρέσκο κομμάτι τρυφερόπιτας...

Αναρτήθηκε από Γλυκερία Καρύδη στις 8:17 μ.μ.