Πρέπει να σου λείψει κάποιος για να καταλάβεις πόσο πολύ τον αγαπάς.

Και όταν έρθει η στιγμή που πρέπει να αντιμετωπίσεις τα πράγματα πρόσωπο με πρόσωπο τι κάνεις; είσαι έτοιμη ή απλά μόνο το νομίζεις..; το ρισκάρεις ή όχι;
Η αλήθεια είναι πως για να το σκέφτεσαι μάλλον δεν είσαι και πολύ. Πως αντιδράς; Πως ξεσπάς; Άμα δεν εκτονωθώ δεν μπορώ να ηρεμήσω. και από την άλλη πως να εκτονωθώ; Όχι πάντως σε ανθρώπους που με στηρίζουν..
-Μου λείπεις..
-Και μένα...
Και μετά τίποτα. Ησυχία όπως και πριν. Γιατί; Γιατί να κάνω κίνηση σε μια ιστορία τελειωμένη; Γιατί με βασανίζει το γεγονός ότι δεν υπολόγισα σωστά τα πράγματα και τον οδήγησα σε λάθος συμπεράσματα.. Άραγε μόνο εγώ να έφταιγα; Τι έφταιξε;




-Είσαι καλά; (ρίχνει εγωισμό)
-Καλύτερα από ποτέ..(δεν τον έχει βγάλει στιγμή από το μυαλό της)
-Χαίρομαι..και εγώ είμαι καλύτερα από ποτέ... (ψέμματα)
Είναι άδικο να μην εξωτερικεύεις τα συναισθήματα σου.. Από την άλλη αξίζει όλο αυτό; Παλεύεις μία ζωή και όχι μόνο δεν γίνεται κάτι χάνεις και κάτι πολύτιμο.. τον εαυτό σου..
Έχει μπει το καλοκαίρι και εσύ λείπεις..γιατί; Που είσαι; Που έχεις χαθεί; Εγώ όταν χάνομαι χάνομαι μόνο στα μάτια σου.. πουθενά αλλού.. Όταν είμαι μαζί σου δεν με νοιάζει τίποτα άλλο στον κόσμο.. εσένα; Σου λείπω; Είναι άραγε εγωιστικό να μην θέλω να περνάς καλά μακρυά μου; Από την άλλη μόνο να είσαι καλά μου φτάνει.. Θυμάσαι; Ένα χαμόγελο ήθελα και μου έφτιαχνε ολόκληρη η μέρα.. Και τώρα ποιόν θα έχω να με ξυπνάει το πρωί; Ακόμα και που μαλώναμε αυτό με γέμιζε.. νόμιζα ότι αναζωογονούταν η σχέση μας..
Θα μου ξανασυμβεί άραγε να αγαπήσω; Και αν είναι πάλι ψέμματα; Χθες καθόμουν στο παγκάκι που μιλούσαμε. Ήσουν μακρυά και αυτό το παγκάκι σε θυμίζει. Εκεί λύναμε τις διαφορές μας, μου έλεγες πως με αγαπάς..Έχεις φύγει αλλά το παγκάκι είναι ακόμα εκεί.. να μου ψιθυρίζει τις όμορφες και γλυκές συζητήσεις μας..τους γρήγορους και χαζούς τσακωμούς μας..
Μακάρι η ζωή να ήταν τόσο εύκολη όσο ένα παιχνίδι τάβλι.. Ξεκινάς αμέσως μία καινούργια παρτίδα χωρίς να σε νοιάζει ιδιαίτερα αν έχασες γιατί σκέφτεσαι ότι στον επόμενο γύρω θα νικήσεις εσύ.. Έτσι πρέπει να σκεφτόμαστε για την ζωή; Είναι τόσο απλό όσο ακούγεται; Μπα δεν νομίζω..
Κάποτε κάποιος μου είχε πει..''οι άνθρωποι μπορεί να ξεχάσουν τι ακριβώς έκανες και είπες, αλλά πάντα θα θυμούνται πως τους έκανες να αισθάνονται''. Είναι αλήθεια και το πιστεύω ακράδαντα. Αλλά πιστεύω περισσότερο ότι όλα τα θυμούνται. Όταν κάποιος τους έκανε να γελάσουν..να κλάψουν.. να συγκινηθούν..τα πάντα. Ώρες ώρες πραγματικά σκέφτομαι να ήμουν ένας υπολογιστής. Με ένα delete έχουν διαγραφεί όλα. Δεν θα είχα καρδιά. Αλλά δεν θα με πείραζε. Έτσι όπως την έχουν κάνει λογικό είναι να μην με νοιάζει.
Κάθε φορά που χάνομαι γυρίζω πίσω και  βαδίζω σε δρόμους που είχαμε περάσει μαζί μήπως και σε ξαναδώ με αυτό το υπέροχο χαμόγελο.. Να ήταν άραγε μάσκα και αυτό; Και τι δεν θα έδινα να ξανάβλεπα αυτό το χαζό μουτράκι. Να μου μιλάει,να μου γελάει,να μου θυμώνει -αχ θεέ μου τόσο γλυκά- Άραγε σε έχει κάνει ποτέ καμία  να αισθανθείς έτσι; Δεν νομίζω ότι όλα μα όλα ήταν ένα ψέμα.. εκτός κι αν ήσουν τόσο καλός ηθοποιός.
Το σπίτι με ζητά καθόλου;.. είχες φτιάξει σπίτι για εμάς τους δύο.. θυμάσαι; Και τώρα τι; Τίποτα απλά. Μένεις με κάποια άλλη εκεί. Είναι το ίδιο; Πες μου.. απάντησε μου έστω μία φορά ας είναι και η τελευταία μόνο όμως με ειλικρίνεια. Η αλήθεια σκοτώνει. Το ξέρω. Καλύτερα να πληγωθώ παρά να ζω σε ένα ψέμα που δεν λέει να τελειώσει. Μετά διαλύονται όλα. Δεν μπορεί να κάνεις τίποτα. Δεν μπορείς να γελάσεις ούτε όμως να κλάψες. Μετά υπάρχει ένα κενό -αρκετά μεγάλο- ένα πάγωμα που δεν νιώθεις πια-για λίγο- τίποτα.
Ένα έχω να πω..... Λόγια του ανέμου. 

Δημοσιεύτηκε 17th June 2012 από τον χρήστη lilouko markoutsi