Άνθρωπε αγάπα !

Άνθρωπε αγάπα !

Καλησπέρα

Μόλις γύρισα από μια μεσημεριανή σαββατιάτικη έξοδο με τρεις πολύ καλούς φίλους και μου ήλθε η διάθεση να μοιραστώ λίγες σκέψεις μαζί σας. Τι θα μπορούσα να γράψω όμως που να καταφέρει λίγο να αγγίξει τις καρδιές σας ; Ίσως αν περιγράψω αυτό που βιώνω τα τελευταία χρόνια. Και δεν είναι κάτι που διάβασα. Δεν έχει σχέση με εξωτερική γνώση. Κάρμα, μετενσάρκωση, ζεν, τάο, τσάκρας, κουνταλίνη και όλα όσα πρόσφατα έγιναν τόσο πολύ της μόδας. Ίσως αν μοιραστώ μαζί σας το μυστικό της ζωής μου. Και πάντα να ξέρετε ότι κάθε μυστικό είναι κρυμμένο στο πιο φανερό σημείο. Ανοίξτε όλα τα ιερά βιβλία και ψάξτε το κοινό σημείο τους. Και θα το βρείτε. Είναι το πιο δυνατό όπλο. Αυτό που θα εξοντώσει όλους τους εχθρούς σας. Αμφιβάλετε ;

Μπορείτε αυτή τη στιγμή να αγαπήσετε αληθινά αυτόν που θεωρείτε εχθρό σας ; Την επόμενη στιγμή ο εχθρός σας δεν υπάρχει πια. Η προϋπόθεση είναι να έχουμε ισχυρή αυτοεκτίμηση και αυτό επιτυγχάνεται αν αγαπήσουμε αληθινά τον εαυτό μας. Ο υπέροχος Λάο Τσε, αυτός ο μεγάλος ευγενικός δάσκαλος είχε πει ότι είμαστε ήδη όλοι τέλειοι. Πάντα με συγκινούσε αυτή η ρήση.

.

Αρχίζεις λέγοντας : «Ναι αγαπώ τον εαυτό μου εδώ που βρίσκεται με όλους τους εθισμούς και τους περιορισμούς του, όμως δε σημαίνει ότι θα βρίσκομαι και αύριο εδώ. Σημαίνει απλώς ότι μ’ αρέσει ο εαυτός μου εδώ που βρίσκεται τώρα. Είμαι σπουδαίος. Και ξεκινάω. Ξεκινάω να αγαπήσω ολόκληρο τον κόσμο. Τον άλλο μου εαυτό.»

Η αγάπη όλα τα υπομένει

η αγάπη όλα τα ελπίζει

δίνει ζωή στην οικουμένη

κι η γη γυρίζει - κι η γη γυρίζει

τραγούδησε ο Κώστας Χατζής σε στίχους της Σώτιας Τσώτου

Τι όμορφο τραγούδι !

Αγάπα άνθρωπε ! Αυτό είναι το κλειδί. Αυτό είναι η αρχή και το τέλος.

Στη σημερινή κοινωνία που εμείς δημιουργήσαμε, η λέξη αγάπη ακούγεται συχνά. Φεύγει από τα χείλια μας με επιπολαιότητα, χωρίς ούτε καν να την αντιλαμβάνεται η ψυχή μας. Η λέξη αυτή, που και το ψιθύρισμα της δονεί τα σύμπαντα, δεν ταρακουνάει καθόλου την καρδιά μας. Αλλοίμονο ! Έχουμε τόσο φροντίσει να περιβάλλουμε την ψυχή μας με περιβλήματα, ώστε να μην την φτάνουν οι Θείοι Αναπαλμοί. Η ύλη που θελήσαμε να υποτάξουμε, μας υπόταξε τελικά. Η τύφλωσή μας είναι τόσο μεγάλη που βλέπουμε το φως για σκοτάδι.

Όταν αγάπη ονομάζουμε τις συγκινησιακές μας φορτίσεις και τους επιπόλαιους συναισθηματισμούς μας, έχουμε ποτέ συλλογιστεί πόσο διαστρεβλώνουμε την Θεία Ουσία της Ύπαρξης ; Την δική μας Θεία Ουσία ; Μα η αγάπη υψώνεται πάνω από τέτοιες μικρότητες, πάνω από όλα. Γιατί η αγάπη είναι ο Θεός, η αγάπη είναι ο νόμος που συντονίζει όλη την πλάση. Δεν είναι δυνατό να την υποδουλώνεις μέσα στα ελαττώματα και το υλικό σου πεδίο. Καλύτερα προσπάθησε να βάλεις έναν αετό πίσω στο τσόφλι από όπου βγήκε, παρά να περιορίσεις το Άπειρο και να καθορίσεις τον χώρο που καταλαμβάνει…



Η αγάπη δεν κατέχει, ούτε κατέχεται. Η αγάπη αρκείται στην αγάπη. Δεν γνωρίζει ζήλια, ούτε ανταμοιβή, ιδιοκτησία ή θυμό. Δεν δίνει τίποτα, παρά μόνο από τον εαυτό της και δεν παίρνει τίποτα παρά μόνο από τον εαυτό της. Είναι άφθαρτη και αιώνια, δεν κουράζεται και πάντα ελπίζει. Η αγάπη είναι ένωση και δεν δέχεται μέσα της τίποτα που να διαχωρίζει.

Το μίσος, το μόνο που γνωρίζει είναι ο χωρισμός. Γι’ αυτό στην κοινωνία μας τα πάντα είναι χωρισμένα. Ο εαυτός μας απ’ τον εαυτό μας, το δικό μας από του άλλου. Μαχόμαστε χωρίς να αντιλαμβανόμαστε ότι πολεμάμε το άλλο μας μισό. Και φυσικά πουθενά δεν οδηγούμαστε. Πολλές φορές νομίζουμε ότι αγαπάμε κι αυτό μας γεμίζει ευτυχία. Είναι κι αυτό όμως ένα τέχνασμα του μίσους, για να μας καθησυχάσει και να μας αποκοιμίσει. Γιατί αγαπάμε με το νου μας που γνωρίζει μόνο να χωρίζει. Κι αν αγαπάμε καμιά φορά με την καρδιά μας, παρεμβάλλουμε σ’ αυτήν τόσα στοιχεία, που δεν βγαίνει παρά μια φριχτή παραποίηση.

Ας δοκιμάσουμε να γίνουμε σαν τα δέντρα, που απλόχερα προσφέρουν τους καρπούς τους σε όλους, χωρίς καμιά διάκριση και χωρίς να ζητούν κανένα αντάλλαγμα. Αυτή η προσφορά είναι η ανάγκη τους και η ζωή τους. Ας δοκιμάσουμε να γίνουμε σαν τα πουλιά που συνεχίζουν να πετούν στον ουρανό και να κελαηδούν, παρόλο που τα πυροβολούν και τα σκοτώνουν οι αδαείς κυνηγοί. Ας δοκιμάσουμε να γίνουμε σαν τα λουλούδια που σκορπίζουν το άρωμά τους παρόλο που τα κόβουν. Ας το δοκιμάσουμε. Και το αποτέλεσμα μπορεί να μας εκπλήξει. Αυτή η αγάπη θα μας κάνει άφθαρτους. Αυτή η αγάπη θα μας κάνει αιώνιους. Αυτή η Αγάπη θα μας καταστήσει Θεούς !

Δεν ξέρει η αγάπη μοιρολόι

αρχή και τέλος δεν γνωρίζει

χτυπάει τ' αόρατο ρολόι

κι η γη γυρίζει - κι η γη γυρίζει.

Άνθρωπε, αγάπα !!!

.

Συνοδοιπόροι είμαστε με τον ίδιο προοριαμό ...