Ο πιο δύσκολος χορός της ζωής μου

Γιώργος Κουτούζης: Ο πιο δύσκολος χορός της ζωής μου

• 
  
• 
  

Ο χορός είναι έκφραση των συναισθημάτων που κυριαρχούν πάνω στον άνθρωπο τη στιγμή που χορεύει. Αλλοτε χορεύει από πόνο, από λύπη, από χαρά, κι άλλοτε γιατί θέλει να ξεχάσει ή να θυμηθεί, κάτι απ' τη ζωή του. Ακόμα και ο φόβος μπορεί να οδηγήσει τα βήματά του στο χορό. Σε ό,τι με αφορά, χόρεψα πολλές φορές δύσκολο χορό στη ζωή μου. Ένας απ' αυτούς ήταν «Ο Χορός της Φλόγας».

Έφτασα να ξεπεράσω στο άλμα και τον Νουρέγιεφ, πηδώντας κυματοθραύστη 1,80 ύψος, όταν τρία αμπάρια στο πλοίο είχαν πάρει φωτιά, σε μια προσπάθεια να σωθώ εγώ, οι φίλοι μου, οι συνάδελφοί μου. Η φωτιά ούρλιαζε σαν να άκουγες δαιμονισμένους. Ένας χορός της Ζωής και του Θανάτου, όπου υπήρχε ο φόβος, η χαρά για όσους σωθήκαμε και βέβαια η λύπη για τα ατυχήματα των δικών μας ανθρώπων, γιατί δυστυχώς είχαμε και τέτοια. Αυτός είναι ο χορός της «Φωτιάς» και εύχομαι να μην τον ζήσει κανείς.

Έχω χορέψει και τον «Χορό της Λύπης», τον «Χορό του Πόνου». Ήταν την εποχή που ένιωθα Άτλαντας, πως μπορώ να σηκώσω όλη τη Γη στις πλάτες μου και ξαφνικά ανατράπηκαν όλα. Έχασα έναν αδελφικό μου φίλο, παιδικό, που όταν έφυγε έπεσε η Γη στο κεφάλι μου και με πλάκωσε.

Το λέω αυτό τώρα μετά από τόσα χρόνια, γιατί πόνεσα τότε πολύ. Η λύπη τυλίχθηκε πάνω μου, αλλά τα κατάφερα να σταθώ στα πόδια μου, να μη σαλέψει το μυαλό μου και να συνεχίσω να ζω, έχοντας βέβαια δίπλα μου τη Σοφία που με στήριξε και με στηρίζει.

Όμως ο πιο δύσκολος χορός απ΄ όσους χόρεψα, ήταν του Ησαΐα. Δύσκολος χορός, αλλά δεν έχω κανένα παράπονο απ' αυτόν γιατί είναι ο πιο ευχάριστος που χόρεψα στη ζωή μου. Υπάρχουν ομορφιές που σου προσφέρει η ζωή μετά από έναν τέτοιο χορό που σε καθηλώνουν. Απολαμβάνεις τα χρόνια, τις όμορφες στιγμές από αγάπη, έρωτα και συνεννόηση.

Έλα όμως που έρχονται και κάποιες φορές που ο Χορός του Ησαΐα φέρνει φουρτούνα, θάλασσα άγρια κι έχει δυσκολίες...

Γιατί τίποτα στη ζωή δεν είναι απόλυτο, σίγουρο και σταθερό. Κάθε ημέρα πρέπει να αποδεικνύεις με τη στάση της ζωής σου αυτό που ισχυρίζεσαι ότι πιστεύεις. Ηφαίστειο λοιπόν που βράζει, είναι ο Χορός του Ησαΐα.

Πολλοί βλέπουν τη λάβα που τους πλησιάζει και κάθονται αμίλητοι, καίγονται καθηλωμένοι δίχως να μπορούν να αντιδράσουν, αλλά υπάρχουν κι εκείνοι που το βάζουν στα πόδια. Εμείς ζούμε ευχάριστα κι αγαπημένα, γι' αυτό και ο δύσκολος Χορός του Ησαΐα υπήρξε για μένα ο πιο ευχάριστος στη ζωή μου.

Όσο για το ζεϊμπέκικο της Ευδοκίας, ήταν ο χορός που έμεινε, όπως και το έργο, στην ιστορία. Τον χόρεψα πάνω στο τραγούδι του Βαμβακάρη «Τα ματόκλαδά σου λάμπουν σαν τα λούλουδα του κάμπου», σ' ένα ταβερνάκι στην Κάτω Κηφισιά κι επάνω στο χορό αυτό ο Μάνος Λοΐζος έφτιαξε τη μουσική της Ευδοκίας.

Μετά από τόσα χρόνια αισθάνομαι ευχάριστα, λεβέντικα για το ζεϊμπέκικο αυτό και πολύ περισσότερο νιώθω υπερήφανος που το έργο «Ευδοκία» άρχισε να παίρνει σάρκα και οστά, καθώς ο κόσμος ψάχνει, ρωτά για την ταινία, θέλει να τη δει, να μάθει όσο το δυνατόν πιο πολλά πράγματα, για την υπόθεση, τους συντελεστές της και γενικά τα όσα διαδραματίστηκαν τότε.

Χαίρομαι όταν βλέπω ανθρώπους γύρω μου να το χορεύουν, άσχετα αν χορεύουν καλά ή όχι, γιατί πιστεύω ότι ο καθένας εκείνη την ώρα κάτι ξεπερνά μέσα του που τον ανακουφίζει και τον ηρεμεί. Εκείνο που αξίζει στη ζωή δεν είναι το πώς χορεύεις, αλλά να είσαι αυθεντικός την ώρα που ζεις τον κάθε χορό, είτε είναι της Φωτιάς, της Λύπης, της Χαράς ή της Ευδοκίας...

INFO: Ο Γιώργος Κουτούζης γεννήθηκε στην Καβάλα. Τον ανακάλυψε ο Αλέξης Δαμιανός στη Νέα Ερυθραία. Την εποχή εκείνη δούλευε ως οικοδόμος. Δεν ξαναγύρισε άλλη ταινία έπειτα από συνειδητή του επιλογή. Σήμερα εργάζεται στην ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη του Περάματος. Από το 1976 είναι παντρεμένος με την ζωγράφο Σοφία Κουτούζη. Διατηρεί ακόμη και σήμερα φιλική σχέση με όλους τους συντελεστές της ταινίας.