Ἀπορεῖ κανείς καί ἐξίσταται γιά τήν ἐξέλιξη τῶν κοινωνικῶν ἀνθρωπίνων σχέσεων μέ τήν λεγόμενη ἐπιδημία τοῦ μεταδοτικοῦ ἰοῦ.
Ἄν ζοῦσε ὁ Ἀριστοφάνης στήν ἐποχή μας θά ἔγραφε τήν ὡραιότερη, τήν πιό πρωτότυπη κοινωνική κωμωδία.
Ἄν ζοῦσε ὁ Αἰσχύλος στήν ἐποχή μας θά ἔγραφε τήν πλέον πρωτάκουστη, τήν καταπληκτικώτερη κοινωνική τραγωδία.
Γιατί ὄντως ἐδῶ ἔχουμε μιά παγκόσμια κωμικοτραγωδία.
Πῶς κατάντησαν οἱ ἀνθρώπινες σχέσεις μέ μιά ἐπιδημία! Μήπως κρίνονται πιό πολιτισμένοι οἱ ἀρχαιότεροι ἀπό μᾶς ἄνθρωποι, πού ἀντιμετώπιζαν πιό ἀνθρώπινα καί πιό πολιτισμένα τίς σχέσεις στίς παληές ἐπιδημίες;
Ἐδῶ βλέπεις νά προσβάλλονται βίαια οἱ φιλίες, οἱ συγγένειες, οἱ δεσμοί καί σύνδεσμοι οἱ κοινωνικοί. Πανικός, φοβία καί βία, ἀνασφάλεια, ὑποψία καί καχυποψία, τρόμος καί τρομοκρατία. Γιά ἕνα συνηθισμένο ἰό συγκλονίζονται, γκρεμίζονται τά πάντα; ἡ φιλία, ὁ αὐθορμητισμός, ἡ ἁπλότητα, ἡ ἀγάπη, ἡ ἐμπιστοσύνη, τό φιλότιμο. Πράγματα τόσο ἀνθρώπινα, τόσο πολιτισμένα, τόσο ἑλληνοπρεπῆ.
Μήπως ὁ λεγόμενος σύγχρονος πολιτισμός μας ἔγινε περισσότερο ἐγωκεντρικός, τρομοκρατικός, συμφεροντολογικός, ἀπόκοσμος, ἀποστασιοποιημένος, ἀνασφαλής, μηδενιστικός;
Μήπως πρακτικά ἐφαρμόζουμε τό μηδενιστικό δόγμα τοῦ Σάρτρ, ὁ ὁποῖος διεκήρυττε ὅτι «ὁ ἄλλος εἶναι ἡ κόλασή μου» ἤ ἡ ἀρρώστεια μου, ἤ ἡ δυστυχία μου, ἤ ἡ ἀνασφάλειά μου, ἤ ἡ τρομοκρατία μου, ἤ ὁ θάνατός μου;
Μήπως ἡ ὑλιστική καί ἀντίχριστη ἐποχή μας λησμόνησε τήν ἀλήθεια ὅτι «ὁ ἄλλος εἶναι ὁ παράδεισός μου, εἶναι ὁ θεός μου»;
Ὅλα αὐτά ἔρχονται ὡς φυσιολογικά ἐρωτήματα ὅταν ἀκοῦς καί βλέπεις
γύρω σου ἀνθρώπους τρομοκρατημένους, ἀλλόφρονες, δίχως χαμόγελο,
μασκοφορεμένους, σέ ἀπόσταση ἀσφαλείας ἀπομακρυσμένους, κομπλεξικούς καί
σέ λίγο μέσα σέ γυάλες, ἀπομονωμένους (!!!) ἀπό τά ἴδια τους τά παιδιά,
τούς συζύγους, τούς φίλους, τούς γείτονες, τούς συναδέλφους.
Τώρα, πού λές, φίλε ἀναγνώστη, θά μᾶς βάλουν τόν καθένα σέ μιά γυάλα
μεγάλη, γιατί θά ἀπαγορεύεται εἴτε νά βλέπεις, εἴτε νά ἀκοῦς τόν ἄλλον.
Διότι καί μέ τό βλέμμα –λένε– μεταδίδεται ὁ ἰός καί μέ τή φωνή στό αὐτί
περνάει ὁ ἰός!! Μόνο μέ ἕνα μεγάλο κινητό θά βλεπόμαστε καί θά μιλᾶμε!!!
Θά ἔχει πολύ γοῦστο ὁ καθένας ἔξω ἀπό τό γυάλινο κλουβί του νά᾿χει τό
ἕνα χέρι ἔξω τυλιγμένο μέ ὑαλοβάμβακα, πού θά κρατάει ἕνα μέτρο μή τυχόν
καί πλησιάσει ὁ διπλανός του, ὁ πατέρας, ἡ μάνα, τό παιδί του, ὁ
παππούς, ἡ γιαγιά, ὁ φίλος, ὁ συνάδελφος, ὁ καθηγητής, ὁ μαθητής. Μέ τό
μέτρο αὐτό θά μετράει ὁ καθένας μας ἑνάμισο μέτρο ἀπόσταση!!
Μή τυχόν καί κοντέψει ἕνα ροῦπι, χαθήκαμε!!!
Σ᾿ αὐτό τό γυάλινο κλουβί θά τρῶμε καί θά πίνουμε φαΐ καί νερό μέ ὁρούς!! Θά ἀπαγορευθεῖ τό σπιτικό μαγείρεμα καί τό φυσικό γάργαρο νεράκι καί ὅ,τι παράγει ἡ Φύση!!!
Ἐπίσης δέν χρειάζεται νά δοῦμε πῶς εἶναι οἱ ἐξωγήινοι (ἄν ὑπάρχουν βέβαια). Ἐμεῖς οἱ ἴδιοι πού γεννηθήκαμε σ᾿ αὐτόν τόν ὄμορφο πλανήτη, πάνω στή γῆ, θά γίνουμε ἐξω-γήϊνοι!!!
Ὅσο γιά τήν ἀναπνοή, ἐκεῖ θά γελάει «πᾶς πικραμένος»!!! Θά ἔχουμε λέει ἀναπνευστήρα δηλ. φυσιτήρι, διότι τό ὀξυγόνο τῆς Φύσης μπορεῖ νά φέρνει τόν τρομοκράτη ἰό καί ἀλλοίμονό μας!
Ὡραία ζωή θά πῆς. Καλύτερα νά μήν τήν ζῶ τέτοια ζωή. Μά δέν κατάλαβες, φίλε μου, ὅτι ἐκεῖ θά καταλήξουμε; Καί ποῦ εἶσαι ἀκόμα… Ἡ Νέα Μετανεωτερική Ἐποχή, ἡ Παγκοσμιοποίηση θά μᾶς κάνει ἀνθρωποειδῆ, μούμιες, πιθηκάκια, ἀρκουδάκια καί ὅπως ὁ παληός ἀρκουδιάρης ἔτσι θά χτυπᾶνε καί μεῖς θά χορεύουμε. Ὄχι ὅπως χορεύουμε κοντά κοντά. Προσοχή!! Μέσα ἀπό τό γυάλινο κλουβί καί μέ τή μεζούρα στό χέρι!!
Καλά ἔλεγε ὁ μπαρμπα-Μακρυγιάννης ὅτι μᾶς φέρανε τήν «παραλυσία» καί στήν Πατρίδα μας. Ποῦ εἶναι ἡ Δημοκρατία καί τά ἀνθρώπινα δικαιώματα; Ποῦ μᾶς πάει ἡ παραλυμένη καί ἡ πουλημένη στόν μαμωνᾶ τοῦ χρήματος Εὐρώπη;
Ἀντιλαμβάνεσθε «ὅτι ἀνήκουμε στή Δύση» (σ᾿ αὐτό τό ἀνιστόρητο δόγμα). Ὄχι στήν Ἑλλάδα, ὄχι στήν Ὀρθοδοξία, ὄχι στή Ρωμιοσύνη!!
Δικτατορία, Ἀστυνόμευση, Βία. Ἀπό ἄνθρωποι, πού «ἄνω θρώσκουν», σέ Νούμερα. Θά ἀπαγορεύεται νά λές «πατέρας, μητέρα», ἀλλά Νο1, Νο2 καί σύ θά εἶσαι ἕνα ζωάκι, ἕνα νούμερο.
Θά μοῦ πῆς τώρα: Πῶς κατάντησε καί πῶς θά καταντήσει ἀκόμα ὁ ἄνθρωπος!! Ὁ ἄνθρωπος πού εἶναι εἰκόνα τοῦ Θεοῦ πανέμορφη, ἀφοῦ τοῦ ἀπαγόρευσαν «οἱ ἀνόητοι καί βραδεῖς τῇ καρδίᾳ» νά ἀσπάζεται τήν εἰκόνα τοῦ Δημιουργοῦ του. Ἀφοῦ τόν ἄνθρωπο τόν πουλᾶνε σάν ἕνα κομμάτι κρέας καί τοῦ ἀπαγορεύουν ἀκόμα καί τήν ὑπαρξιακή σχέση του μέ τό Θεανθρώπινο Σῶμα καί Θεανθρώπινο Αἷμα τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ του.
Ἀκούστηκε μάλιστα ὅτι οἱ Χριστιανοί θά γίνουμε «σοῦπερ παπικοί», ἀφοῦ θά ἀπαγορεύσουν τή θεία Κοινωνία καί δέν θά κοινωνᾶνε οὔτε μέ τό μπισκοτάκι τῶν Παπικῶν. Ὁ Δυτικός Ὀρθολογισμός, Σχολαστικισμός σέ ὅλο του τό μεγαλεῖο!
Μήπως στό τέλος ἕνας ἁπλός ἰός θά μεταβάλλει τήν κοινωνία σέ μιά ἄγρια κοινωνία, τόν σύγχρονο πολιτισμό σ᾿ ἕνα ἄγριο πολιτισμό; Διότι ὁ ἄνθρωπος «ὁ ἀκοινώνητος ἤ θηρίο γίνεται ἤ θεός». Θεός ἀποκλείεται, ἀφοῦ τοῦ ἀπαγορεύουν τήν Θεία Λειτουργία καί Θεία Μετάληψη τοῦ Θεανθρώπου, δηλαδή τήν θέωσή του. Ἄρα γίνεται θηρίο. Λοιπόν θηριόγνωμος πολιτισμός! Νά τόν χαιρόμαστε! Ποιός ξέρει τί ἔχει νά γεννήσει σέ λίγο ἕνας τέτοιος πολιτισμός θηρίων καί ἀγρίων ἀνθρώπων ἤ ἀνθρωποειδῶν;;; Ποιός ξέρει ἄραγε, ὁ λεγόμενος ἀθεϊστικός, τεχνολογικός πολιτισμός τί ἔχει νά δημιουργήσει, νά φέρει στούς σύγχρονους ἀνθρώπους καί σέ ὅλη τήν Δημιουργία καί τή Φύση τοῦ Θεοῦ;
Πόσο ἐπίκαιρος εἶναι στίς μέρες μας ὁ λόγος τοῦ Ντοστογιέφσκυ «χωρίς Θεό ὅλα ἐπιτρέπονται».
«Ἦταν πού ἦταν στραβό τό κλῆμα, τὄφαγε καί ὁ γάϊδαρος». Δηλαδή ὑπῆρχε πού ὑπῆρχε ἡ ὑποτίμηση καί ἡ ἀπαξίωση τοῦ προσώπου στή Νέα Ἐποχή τήν Μετανεωτερική, πού εἰσήλθαμε, ἦρθε καί ἡ ἀπόσταση, ἡ ὑποψία, οἱ ὑποτονικοί δεσμοί τῆς κοινωνίας καί οἱ ἀντικοινωνικές σχέσεις ἐξαιτίας μιᾶς ἀμφιλεγόμενης καί ἀμφιβόλου ἐπιδημίας.
Καί πᾶμε πρός τό χάος, ἀφοῦ δέν πᾶμε «διά Χριστοῦ καί ἐν Χριστῷ»
