O Θανάσης Λάλας προτείνει το βιβλίο του Φιόντορ Ντοστογιέφσκι " Ο Ηλίθιος"

Ενα απο τα εκατο βιβλία που αν δεν το διαβασετε η ζωη σας, όποια κι αν είναι, θα είναι σιγουρα φτωχότερη _ με την προυπόθεση ότι πιστευετε κι εσεις όπως κι ο γραφων, ότι πλουσιος δεν είναι αυτός που έχει τραπεζικους λογαριασμους παχουλους σαν τις ζωγραφικές εμπνευσεις του Μποτερο αλλά αυτός που ακουει την πεινα της ψυχής του. Ο Ντοστογιεφσκι και στους "Δαιμονισμένους" και στους "Αδελφους Καραμαζόφ" και σε όλα του τα έργα καταγραφει την ανθρωπινη ψυχή και το πως αντιδράκατω από διαφορετικές συνθηκες. Ενας βουτηχτης στο μυστηριο της ανθρωπινης υπαρξης ειναι, που εχει την δυνατότητα λογοτεχνικά νακρατάει την ανασα του και να πιάνει πάτω. Επιστρεφοντας στο πεδίο της αφήγησης εχει πάντα στα χέρια του το πολυτιμο που κρύβουν τα ανθρωπινα ναυαγια.

Ο "Ηλίθιος" είναι μιά πραγματεία γιά τήν ἀγάπη, σέ ὅλες της τίς μορφές, γιά τήν ἀνώτερη, συμπαντική ἁρμονία, γιά αυτό που θα θελαμε να είμαστε κι ας μην γινόμαστε ποτέ. Το μυστηριο της υπαρξης: να θελουμε συχνά ότι δεν μπορούμε... Το αινιγμα της υπαρξης: ποςο βοηθάνε οι βόλτες εξω από τα όρια και η επιςτροφη εντός ορίων ποιές συνέπειες εχει στο υπόλοιπο της ζωής μας;
Γιά πολλούς ο "Ηλίθιος", θεωρείται το καλλίτερο, ἔργο τοῦ Ντοστογιέφσκι.
«Δέν ὑπάρχει τίποτα δυσκολότερο στόν κόσμο ἀπό τήν ἀπεικόνιση τοῦ πραγματικά ὑπέροχου ἀνθρώπου... Καί δέν ὑπάρχει πιό ὑψηλή ἀποστολή γιά τόν ἄνθρωπο ἀπό τό νά διαθεσει τόν ἑαυτό του στούς άλλους ἀνθρώπους χωρίς να περιμένει τίποτα ως επιστροφη οφέλειας»... Στον "Ηλίθιο ο συγγραφέας μπαίνει στον πειρασμό νά καταπιαστεῖ μέ τό δύσκολο ἐγχείρημα τῆς παρουσίασης ὄχι ἑνός ἀκόμα ήρωα, μεταξύ των πολλῶν ἄλλων ηρώων της λογοτεχνίας, ἀλλά τοῦ «ἀπόλυτα καλοῦ» ἀνθρώπου. 
Τι σημαίνει αυτός ο άνθρωπος είναι "καλός"; Και πόσο δυσκολο είναι να είσαι "καλός"; Πόσο το "καλος" αυτό ταυτίζεται με το θύμα; Ανοιγει ο δρόμος γιά τον "καλό" ανθρωπο ή κλεινει; Τι είναι πιο φυσικό στη ζωή που ζουμε να είσαι καλος ή όχι; Μπορεί ενας "καλός" ανθρωπος να μετατραπεί σε τέρας; 
Ὁ ἀλλόκοτος ἥρωάς του, ὁ πρίγκιπας Μίσκιν, ἐνσαρκώνει τήν ἰδέα τῆς ἀληθινῆς ἀγάπης καί αὐταπάρνησης, τῆς ἀγάπης πού φτάνει ὥς τή θυσία. 
Για ποιόν θυσιαζεται;
Ὁ Μίσκιν-Χριστός πάσχει, χαίρεται, συμπονᾶ, ἐρωτεύεται, ἀλλά ἡ πραγματική ζωή τόν ὑπερβαίνει. 
Σταυρώνεται. 
Θά ὑποκύψει κι' αὐτός, ὅπως καί τά ὑπόλοιπα πρωταγωνιστικά πρόσωπα τοῦ ἔργου, ἡ ὄμορφη, ἄτυχη κι' ἐρωτευμένη μέ τόν πρίγκιπα Ναστάσια Φιλίπποβνα κι' ὁ παθιασμένος μαζί της Ραγκόζιν, στόν ἀδυσώπητο νόμο τῶν ἀνθρώπινων παθῶν, πού συχνά ὁδηγεί στό θάνατο ἤ στην τρέλα;
Διαβαστε το και πολλαπλασιαστε την διασταση της γνώσης σας για την ανθρωπινη υπαρξη και πανω από όλα τον χρόνο σας. Γιατι ο παλλαπλασιασμός του χρόνου μας είναι η ποιότητα της ζωής μας!