ΤΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ

ΤΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ

      

    Άκουγα το αγαπημένο τραγούδι μου. Του τεράστιου Άκη Πάνου. Του αιμομείκτη και του δίγαμου. Και λοιπόν; " Ξέρω πως θα φύγεις μακριά μου, μέσα απο την αγκαλιά μου θα πετάξεις σαν πουλί..... Κι όταν σημάνει η ώρα...τότε καρδιά μου χρυσή..."  ΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ ΤΑ ΞΕΡΕΤΕ.
           Ρε παιδί μου χοντρή μαυρίλα. Τιρβάζουν βέβαια κάποιοι για αλλα, αλλά ξέρω τα απλά. Δεν είναι ΑΕΚ οι οργανωμένοι. Είναι οι ανοργάνωτοι ηλίθιοι που κάποια φορά μπορούν να σου πουν κάτι πηγαίο. Αναμνήσεις ή αγωνίες. Η οργάνωση μπορεί να σου πει τα αντίστιοιχα, λόγω σκοπού. Είμαστε πιο μάγκες διότι πλακωθήκαμε με τους προοδευτικάριους. ( Μεγάλη ομάδα αυτή ). Κότες στα γήπεδα που πηγαίναμε μόνοι μας.
 Και η οργάνωση ποτέ δεν φρόντισε να προστατεύσει τον μη οργανωμένο. Ήταν καθισμένος αλλού: Άρα καμία ευθύνη δεν έχει και σωστά για την παρέα της, αλλά λάθος για την ομάδα μας. Ποιός δεν θα φώναζε υπέρ των παικτών μας;. Δεν πρέπει να φωνάζει κανείς. Είμαστε η οriginαl και
λυπηθήκαμε για την κατάντια μας. Προσέχτε , πάντα φταίει κάποιος άλλος, ποτέ η οργάνωση. Κι αν φταίει ,πετάει κι ένα συγνώμη. Που το πληρώνουν άλλοι.
          Γυναικούλα; Δεν νομίζω. Είναι μάγκες , το λέω στα ίσια.Τι τύπου μάγκες; Κουραδόμαγκες. Λαμογιού και τα τοιαύτα. Τώρα στο Κολωνάκι θα κάνουμε 'ο,τι θέλουν. Και θα δούμε.Τι; Ελάτε ρε παιδιά. Αν έπρεπε να έχουμε οργάνωση ή θα μας τρώγανε τα σκατα. Φυσικά στα χείλη όλων ήταν και θα είναι το ερώτημα , του γιατί.