Γιάννης Ρίτσος - Εαρινή συμφωνία
Αγαπημένη
δεν έχω παρά μόνο μιας στιγμής
τη ζωή και το φτερούγισμα.
Δε βλέπεις... πάνω στο δέρμα μου
το πρωτάνοιχτο θάμβος;
Δεν ακούς... μες στις ίνες μου
μύρια φτερά μικρών κορυδαλλών
που μόλις τ’ άγγιξε
η πρώτη ακτίνα της αυγής;
η πρώτη ακτίνα της αυγής;
Πόσο είμαι νέος.
Πόσο είμαι νέος
κάτω απ’ τα βλέφαρα σου.
Τα πολυτρίχια των αρχαίων πηγών
που συναθροίζουν τ’ αργυρά τους δάκρυα
σε γαλανούς καθρέφτες ουρανού
κοιμούνται πίσω απ’ τα μάτια μου
που σε βλέπουν.
Καμιά διάσπαση.
Η μνήμη των αποχαιρετισμών
δε ρυτιδώνει τα χέρια μου
που όρθρισαν μέσα στα χέρια σου.
Γεύομαι στα χείλη σου
την πρασινάδα της εξοχής
και τους θρύλους της θάλασσας.
Η ζέστα του κορμιού σου με ντύνει τον ήλιο.
Σφράγισε τις χαραματιές των παραθύρων...
Το φως των ηγεμονικών μαλλιών σου
σκεπάζει τους ώμους της νύχτας....
από... ΕΑΡΙΝΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ - VI
Γιάννης Ρίτσος
από... ΕΑΡΙΝΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ - VI
Γιάννης Ρίτσος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου