TO ΒΑΛΣ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ ΠΟΤΕ.....

ΜΑΡΙΑΝΘΗ

Τρίτη, 16 Ιουνίου 2009

ΤΟ ΒΑΛΣ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ ΠΟΤΕ...

Κρατώ το χαμόγελό τους

Εκείνα, το βιβλίο που τους χάρισα ως αποχαιρετιστήριο ενθύμιο.

Γονάτισε πάλι η καρδιά μου... 

Όπως κάθε Ιούνιο που αναγκάζομαι ν΄αποχωριστώ τους μαθητές μου.

Αλλού εκείνοι, αλλού εγώ!

Δε θα με πείραζε αν ήξερα πως το Σεπτέμβρη πάλι μαζί τους θα΄μουν. Μα τώρα είναι διαφορετικά. Αλλάζω Σχολείο. Δε θα έχω την ευκαιρία να συνεχίσω την τάξη μου. Θα μου λείψουν τα λαμπερά τους μάτια, το χαμόγελο, το φωτεινό τους πρόσωπο, τα αγκαλιάσματα. Η αγάπη τους θα μου λείψει.

Από τα ενθυμήματα αγάπης που μου έδωσαν

Ξέρω...θα κάνω καινούριες αγάπες από Σεπτέμβρη. Για άλλα παιδάκια θα χτυπήσει η καρδιά μου, όπως χρόνια τώρα. Μα κάθε χωρισμός πονάει! Στην εξέλιξη της ζωή μας ίσως συναντηθούμε με κάποια από αυτά. Θα΄ναι μεγάλα, θα΄χουν ανοίξει δρόμο στη ζωή, θα΄χουν χαράξει πορεία. Θα τα΄χω στο νου μου...Όπως και με τους προηγούμενους κάνω, τους πρώτους από τους μαθητές  μου,κείνα τα χρόνια στη Μυτιλήνη.

Τους πρώτους από αυτούς, το Χάρη, τον Παναγιώτη, το Σάββα, που έχουν τελειώσει πια και τα μεταπτυχιακά τους αλλά και τον Πάτροκλο, την Ιωάννα, τη Μιχαέλα, τον Κωνσταντίνο, που έτυχε να περάσουν στη Θεσσαλονίκη και σπουδάζουν εδώ. Πώς μας έφερε η ζωή όλους εδώ! Σα να μας άρπαξε σε δυο χούφτες και μας μετέφερε στα βόρεια.

Έρχονται στα μάτια μου τα μικρά τρεμάμενα χέρια τους στην πρώτη και στη δευτέρα δημοτικού που αγωνίζονταν να χαράξουν πρώτες γραμμές, να κάνουν λόγο τις σκέψεις τους. Και γω...να τους κάνω στενό μαρκάρισμα να τελειώσουν τις εργασίες τους πριν φύγουν για το σπίτι.

Και τώρα άλλος στο Πολυτεχνείο, άλλος στην Ιατρική και στο Πανεπιστήμιο σε εξαιρετικές σχολές, λεβέντες , που με αναγνωρίζουν μέσα στο πλήθος πότε στην Αριστοτέλους και πότε στην Τσιμισκή καθώς περπατώ,με πλησιάζουν και με φωνάζουν. 

Έτσι θα γίνει και με τους φετινούς μαθητές μου που μόλις παρέδωσα στο γλέντι του καλοκαιριού. Και κάθε φορά που παίρνω μια τάξη με μικρά παιδιά μόλις οκτώ- εννιά χρόνων και τα βλέπω να θεριεύουν στην εξέλιξη της χρονιάς, να γιγαντώνονται μπροστά στα μάτια μου, λέω: "Το κέρδισα το στοίχημα"

Λεπτομέρεια από γωνιά της τάξης

Και μου΄ρχονται στο νου οι στίχοι που μου΄πε η συνάδελφος της Μουσικής  Μαργαρίτα όταν κουβεντιάζαμε για το τέλος της χρονιάς:

"Το βαλς δεν τελειώνει ποτέ, ας περνούν εποχές, ποτέ στις ψυχές δεν τελειώνει ποτέ!!" 

Καλό καλοκαίρι!! 

Μαριάνθη Βάμβουρα-Γιάνναρου

Αναρτήθηκε από Μαριάνθη στις 3:50 π.μ.

ΤΟ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑΡΙ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ

«Το μαργαριτάρι της Ανατολής»: μια θρυλική ρεμπέτισσα στα στενά του Πειραιά

Η Τες Φραγκούλις στο βιβλίο της «Το μαργαριτάρι της Ανατολής» (εκδ. Ψυχογιός) ξεδιπλώνει τον μυθιστορηματικό βίο μιας θρυλικής ρεμπέτισσας.

Τρίτη, 23 Οκτωβρίου 2012 Στην καταστροφή της Σμύρνης, η Κυβέλη χάνει τα πάντα: την οικογένεια και τους φίλους της, την κοινωνική θέση της, το μέλλον της. Όταν το καράβι που την έσωσε από τη φλεγόμενη πόλη την αφήνει στο λιμάνι του Πειραιά, η κοπέλα πέφτει στα χέρια της σκληρής ιδιοκτήτριας ενός πορνείου. Η γλυκιά και μελωδική φωνή της τραβάει την προσοχή ενός ταβερνιάρη που της προτείνει να δουλεύει στο μαγαζί του ως τραγουδίστρια για τους πελάτες του. Ένας νέος κόσμος ανοίγεται για την Κυβέλη: ο υπόκοσμος του Πειραιά με τους μάγκες του που ζουν με τον δικό τους βίαιο κώδικα τιμής.
Καθώς η Κυβέλη ανεβαίνει σιγά σιγά τα σκαλιά της οικονομικής και κοινωνικής ιεραρχίας και γνωρίζει την επιτυχία, βρίσκεται μπλεγμένη σ’ ένα ερωτικό τρίγωνο, δέσμια ενός πάθους ικανού να την καταστρέψει.
Με φόντο τον Πειραιά του ’20 και του’30, ξετυλίγεται η συγκλονιστική ιστορία μιας γυναίκας που κατάφερε να γίνει η πιο διάσημη και αγαπημένη ρεμπέτισσα της Ελλάδας.
Λίγα λόγια για τη συγγραφέα
Η Τες Φραγκούλις γεννήθηκε στο Ηράκλειο Κρήτης. Το πρώτο της μυθιστόρημα Ariadne’s Dream ήταν υποψήφιο για το IMPAC International Literary Award, ενώ το βιβλίο της «Stories to Hide from Your Mother» ήταν υποψήφιο για το QWF Best First Book Award. Η Φραγκούλις έχει ζήσει στην Ολλανδία, στην Ελλάδα και στο Τορόντο. Τώρα ζει στο Μόντρεαλ όπου διδάσκει δημιουργική γραφή.

ΔΟΛΙΟΤΗΤΕΣ. Τ. ΛΕΙΒΑΔΕΙΤΗΣ

Τετάρτη, 7 Σεπτεμβρίου 2011

Δολιότητες - Τάσος Λειβαδίτης

            Τον γνωρίζαμε τόσο λίγο, αλλά ας τον ονομάσουμε Ιάκωβο, για λόγους ηρεμίας,  –  κι εδώ ας θυμηθούμε τις μεγάλες αγυρτείες των λέξεων ή τα οικιακά σκεύη που εξαφανίζονταν μυστηριωδώς, αφού αυτοί που τα χρησιμοποιούσαν, είχαν τις πιο άδολες σκέψεις,

            όπως κάθε σελίδα έχει το τέλος της και κάθε ναυάγιο τον τυχερό του, κάθε παιδί το μήλο του και κάθε τρελός το υπόγειό του, κάθε θλιμμένος τον τοίχο του και κάθε νεκρός τον ορυμαγδό του –

            αλλά ας διακόψουμε την απαρίθμηση τόσων θλιβερών κι ας εντρυφήσουμε στο πώς οι μέλισσες ιδρύουν τις αυτοκρατορίες τους ή πώς πεθαίνουν οι επαναστάσεις ή γιατί δεν ανοίξαμε την πόρτα μας στο ήσυχο βράδυ, έτσι που να μην ξενιτευόμαστε για μικροπράγματα

            και ζήσαμε δόλια, σαν τους αρχαίους βάρδους που άφηναν τα γένια τους ως κάτω τη γη, για να μη φαίνεται πόσο ήταν παιδιά

            όταν τραγουδούσαν.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 από την ποιητική συλλογή ΑΝΑΚΑΛΥΨΗ εκδόσεις: κέδρος

ΝΑΝΟΣΩΜΑΤΙΔΙΑ!!!!

NANOΣΩΜΑΤΙΔΙΑ ΠΡΟΚΑΛΟΥΝ ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΕΣ ΒΛΑΒΕΣ

Περίεργα?...μόνο στο periergaa.blogspot.gr

Tα Νανοσωματίδια που χρησιμοποιούνται ευρέως σε προϊόντα προσωπικής φροντίδας ανακαλύφθηκε πρόσφατα ότι μπορεί να προκαλέσουν εγκεφαλική βλάβη.

Επιστήμονες στο Πανεπιστήμιο του Plymouth απέδειξαν, για πρώτη φορά, ότι τα νανοσωματίδια έχουν θανατηφόρα επίδραση στον εγκέφαλο και σε άλλα μέρη του κεντρικού νευρικού συστήματος.
Οι νανοτεχνολογίες είναι τεχνολογίες στην κλίμακα των νανομέτρων (10-9m), όπου νέα κβαντικά φαινόμενα μπορεί να αλλάξουν τη χημεία και τη φυσική των στοιχείων και των ενώσεων, προσφέροντας δυνατότητες σε βιομηχανικές εφαρμογές, και για τους ίδιους ακριβώς λόγους, θέτουν πρωτοφανείς κινδύνους για την υγεία και το περιβάλλον .

Τα νανοσωματίδια του διοξείδιου του τιτανίου (TiO2) που βρέθηκε στα πάντα, από καλλυντικά μέχρι αντηλιακά, χρώματα ζωγραφικής και βιταμίνες, έχει ήδη βρεθεί να προκαλεί συστημικές γενετικές βλάβες σε ποντίκια, σύμφωνα με μια προηγούμενη εμπεριστατωμένη μελέτη που διεξήχθη από ερευνητές στο Κέντρο για τον Καρκίνο του UCLA’s Jonsson .

Τα νανοσωματίδια του TiO2 σπάνε την διπλή έλικα του DNA σε κομμάτια και προκαλούν επίσης ζημιές στα χρωμοσώματα καθώς και φλεγμονή, τα οποία όλα αυτά αυξάνουν τον κίνδυνο για καρκίνο.

Είναι ένα νέος καινοτόμος μηχανισμός τοξικότητας μια φυσικοχημική αντίδραση που αυτά τα σωματίδια προκαλούν, σε σύγκριση με τις κανονικές χημικές τοξινες, οι οποίες είναι τα συνήθη πειράματα των τοξικολογικών ερευνών, είπε ο Schiestl.

"Η καινοτόμα αρχή είναι ότι το τιτάνιο από μόνο του είναι χημικά αδρανές. Ωστόσο, όταν τα σωματίδια γίνονται προοδευτικά μικρότερα, η επιφάνειά τους, με τη σειρά της, γίνεται προοδευτικά μεγαλύτερη και στην αλληλεπίδραση της εν λόγω αυξημένης επιφάνειας με το περιβάλλον έχουμε το φαινόμενο του οξειδωτικού στρες [1] ," είπε. "


Αυτή είναι η πρώτη ολοκληρωμένη μελέτη των νανοσωματιδίων του διοξειδίου του τιτανίου, το οποίο προκαλεί γενοτοξικότητα, πιθανώς από έναν δευτερεύοντα μηχανισμό που σχετίζεται με την φλεγμονή και / ή το οξειδωτικό στρες. Με δεδομένη την αυξανόμενη χρήση αυτών των νανοσωματιδίων, τα ευρήματα εγείρουν ανησυχίες για πιθανούς κινδύνους για την υγεία που συνδέονται με την έκθεση. "

Οι ερευνητές στο Πανεπιστήμιο του Plymouth υπέβαλλαν τις ιριδίζουσες πέστροφες σε νανοσωματίδια του οξειδίου του τιτανίου, τα οποία εξετάζονται επί του παρόντος για τη βιομηχανία τροφίμων. Βρήκαν ότι τα σωματίδια προκαλούν κενοτόπια (οπές) σε τμήματα του εγκεφάλου και τα νευρικά κύτταρα του εγκεφάλου πεθαίνουν. Αν και άλλου είδους τέτοιες επιδράσεις των νανοσωματιδίων έχουν εμφανισθεί προηγουμένως σε καλλιέργειες κυττάρων και άλλα συστήματα in vitro αυτή είναι η πρώτη φορά που έχουν επιβεβαιωθεί σε ένα ζωντανό σπονδυλωτό.

Τα αποτελέσματα θα παρουσιαστούν στην "6η Διεθνή συνάντηση για τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις των νανοσωματιδίων και νανοϋλικών» στις (21 - 23 Σεπ.) στο Royal Society στο Λονδίνο.







Τα Νανοσωματίδια εισέρχονται στο σώμα μέσω της εισπνοής, της κατάποσης ή μέσω της επαφής με το δέρμα. Τις γνωστές πιθανές δυσμενείς επιπτώσεις στην υγεία μπορούν να προκαλέσουν τόσο τα φυσικά όσο και τα ανθρωπογενή νανοσωματίδια.

Οι ασθένειες που σχετίζονται με εισπνεόμενα νανοσωματίδια περιλαμβάνουν το άσθμα, βρογχίτιδα, εμφύσημα, καρκίνος του πνεύμονα, και νευροεκφυλιστικές νόσοι, όπως η νόσος του Πάρκινσον και ασθένειες του Alzheimer. Τα Νανοσωματίδια έχουν έχουν συνδεθεί με τη νόσο του Crohn στο γαστρεντερικό σωλήνα και του καρκίνου του παχέος εντέρου. Τα νανοσωματίδια που εισέρχονται στο κυκλοφορικό σύστημα εμπλέκονται στην αρτηριοσκλήρωση , στον σχηματισμό θρόμβων στο αίμα, αρρυθμία, καρδιακές παθήσεις, και τελικά θάνατο από καρδιακή νόσο. Όταν εισέρχονται άλλα όργανα, όπως το ήπαρ, η σπλήνα, κλπ., μπορεί να οδηγήσει σε ασθένειες των οργάνων αυτών. Μερικά νανοσωματίδια σχετίζονται με αυτοάνοσες νόσους, όπως ο συστηματικός ερυθηματώδης λύκος, σκληροδερμία, και η ρευματοειδής αρθρίτιδα.

"Δεν είναι σίγουρο σε αυτό το στάδιο της έρευνας αν οι επιδράσεις αυτές προκαλούνται από τα νανοσωματίδια που εισέρχονται στον εγκέφαλο ή αν πρόκειται για ένα δευτερεύον αποτέλεσμα της χημείας των νανοσωματιδίων ή λογω της αντίδρασης του οργανισμού», λέει ο καθηγητής Richard Handy, επικεφαλής επιστήμονας.

Τα αποτελέσματα των εργασιών του καθηγητή Handy και άλλων ερευνητών που ερευνούν τις βιολογικές επιδράσεις των νανοσωματιδίων μπορεί να επηρεάσουν τους κανονισμούς της πολιτικής για την προστασία του περιβάλλοντος και την ανθρώπινη ασφάλεια των νανοϋλικών.

«Είναι ανησυχητικό το γεγονός ότι οι επιπτώσεις στον εγκέφαλο ψαριών που προκαλούνται από αυτά τα νανοσωματίδια έχουν κάποιες ομοιότητες με άλλες ουσίες όπως η δηλητηρίαση από υδράργυρο, και μια ανησυχία είναι ότι τα υλικά μπορεί να βιοσυσσωρεύονται και να παρουσιαστεί ενας προοδευτικός κίνδυνος για την άγρια ​​πανίδα και τους ανθρώπους," λέει ο καθηγητής Handy.Σε ένα άρθρο που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Journal of Molecular Cell Biology, Κινέζοι εμπειρογνώμονες είπαν ότι μια κατηγορία των νανοσωματιδίων που χρησιμοποιούνται στην ιατρική, τα πολυ-αμιδο-αμινικά δενδρομερή Poly(amido amine) (PAMAMs) dendrimers μπορεί να προκαλέσουν βλάβη στους πνεύμονες προκαλώντας ένα είδος προγραμματισμένου κυτταρικού θανάτου που είναι γνωστός ως αυτοφαγικός κυτταρικός θάνατος. Σε πειράματα, παρατήρησαν πως διάφοροι τύποι PAMAMs σκότωσαν τα κύτταρα του πνεύμονα.

Η Patricia Dolez του Τμήματος Μηχανολόγων Μηχανικών, στο Ecole Superieure de Technologie, του Μόντρεαλ λέει ότι υπάρχουν περίπου 2 εκατομμύρια εργαζόμενοι που συμμετείχαν σε δραστηριότητες που σχετίζονται με τα νανουλικα.. Σύμφωνα με τις πιο πρόσφατες εκτιμήσεις από το αμερικανικό Εθνικό Ίδρυμα Επιστημών, η αγορά της νανοτεχνολογίας θα μπορούσε να φθάσει έως το 1 τρισεκατομμύρια δολάρια μέσα στο 2011/2012. Η Dolez είπε ότι έχει ήδη αποδειχθεί ότι τα νανοσωματίδια μπορούν να επηρεάσουν τη βιολογική δραστηριότητα μέσα από το οξειδωτικό στρες σε κυτταρικό και μοριακό επίπεδο, αν και αυτά τα αποτελέσματα δεν έχουν ακόμη συσχετισθεί με τα προβλήματα υγείας των εργαζομένων.

Οι αναμενόμενοι κίνδυνοι που σχετίζονται με αυτό το απίστευτα ευρύ φάσμα των ουσιών που εμπίπτουν στο γενικό και ευρύ φάσμα των «νανοϋλικών» παραμένουν σε μεγάλο βαθμό άγνωστοι. Και, αρκετοί επιστήμονες έχουν προτείνει ότι πρέπει να είμαστε σε επαγρύπνηση για αναδυόμενα προβλήματα υγείας που σχετίζονται με τα νανοϋλικά. Η κυβέρνηση των ΗΠΑ ενημέρωσε πρόσφατα την Εθνική Πρωτοβουλία Νανοτεχνολογίας ότι στο στρατηγικό της σχέδιο θα πρέπει να τονιστεί η ανάγκη για την εκτίμηση της τοξικότητας των νανοϋλικών πριν από την έναρξη της παραγωγής τους.




[1]Το οξειδωτικό στρες αντιπροσωπεύει μια διαταραχή της ισορροπίας μεταξύ της παραγωγής δραστικών μορφών οξυγόνου (Reactive Oxygen Species, ROS) και της ικανότητας ενός βιολογικού συστήματος να αδρανοποιεί τα τοξικά αυτά μόρια και να επισκευάζει τις βλάβες που προκαλούν. Οι δραστικές μορφές οξυγόνου βλάπτουν όλα τα συστατικά του κυττάρου, συμπεριλαμβανομένων των πρωτεϊνών, των λιπιδίων και του DNA.
Οι Δραστικές Μορφές Οξυγόνου (Reactive Oxygen Species, ROS) ταξινομούνται στις εξής τέσσερις κατηγορίες: (i) ελεύθερες ρίζες, όπως η ρίζα υδροξυλίου (∙ΟΗ), (ii) ιόντα, όπως το υποχλωριώδες ανιόν (ClO-), που προκύπτει από τη διάσταση του υποχλωριώδους οξέως (HClO),

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΞΕΙΔΩΤΙΚΟ ΣΤΡΕΣ

Όταν όμως τα επίπεδα των ελευθέρων ριζών οξυγόνου υπερβαίνουν τα φυσιολογικά όρια, τότε μιλάμε για οξειδωτικό στρες. Ένα φαινόμενο που γίνεται καταστροφικό για τους ιστούς και κατ' επέκταση για την υγεία του οργανισμού.
Το οξειδωτικό στρες ευθύνεται σχεδόν για όλες τις εκφυλιστικές παθήσεις, καθώς και την πρόωρη γήρανση.

 Υ.Γ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΠΡΟΣΕΞΤΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΑΥΤΟ ...ΓΝΩΜΗ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ....Η ΠΟΛΛΕΣ ΘΕΩΡΙΕΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝ........ΕΥΧΕΣ!!!!!!

ΠΗΓΗ : PERIERGAA: NANOΣΩΜΑΤΙΔΙΑ ΠΡΟΚΑΛΟΥΝ ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΕΣ ΒΛΑΒΕΣ

Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΩΝ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ

μόνο παίρνει συνείδηση των όσων ήδη γνωρίζει. Η γνώση (μάθηση) είναι ανάμνηση (ενθύμιση), υπάρχει λοιπόν η ανάμνηση μέσα μας...

Η Δύναμη των Συναισθημάτων

«Όσα όντα υπάρχουν γύρω μας, άλλα τα εξουσιάζουμε και άλλα όχι. Εξουσιάζουμε τη γνώμη μας, την ψυχική μας διάθεση, την επιθυμία μας για απολαύσεις, την προσπάθεια να αποφύγουμε άσχημες καταστάσεις, δηλαδή όσο εξαρτώνται από τις προσωπικές μας ενέργειες. Δεν εξουσιάζουμε το σώμα, τα υλικά αγαθά, τη δόξα, τα αξιώματα, δηλαδή όσα δεν αποτελούν δικά μας έργα. Όσα εξουσιάζουμε είναι από τη φύση τους ελεύθερα, ανεξάρτητα, ανεμπόδιστα, εκείνα που δεν εξουσιάζουμε είναι από τη φύση τους ασθενή υποτακτικά μπορούν εύκολα...
να αποτραπούν και είναι αλλότρια από εμάς» Στωiκός φιλόσοφος Επίκτητος (50 μ.Χ.)

Συνεχίζοντας εξηγεί ότι η δυστυχία του ανθρώπου βρίσκεται στο γεγονός ότι θεωρεί δικά του όσα δεν εξουσιάζει. Αυτό που πραγματικά αξίζει λοιπόν είναι να αγωνιστεί για όσα εξουσιάζει, να τα μελετήσει και να τα βελτιώσει. Και τα συναισθήματα ανήκουν σ΄ αυτή την κατηγορία.

Τι είναι το συναίσθημα;

Ανατρέχοντας σε ένα λεξικό βρίσκουμε τον παρακάτω ορισμό: «Ψυχική κατάσταση, δυσάρεστη ή ευχάριστη, εντύπωση ζωηρή που μένει στη συνείδηση και προκαλείται από χαρά, έκπληξη, φόβο κτλ». Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Μήπως τα συναισθήματα έχουν κάποια σχέση με το πνεύμα; Τα συναισθήματα είναι διαρκή, ήσυχα και βαθιά, βασίζονται στην συνείδηση γεγονός που τους επιτρέπει μία περισσότερο αυθεντική και συνεχή εξωτερική έκφραση. Η διαρκής τους φύση επιτρέπει να γυαλιστούν τα ελαττώματα και να δυναμωθούν οι αρετές.

Το συναίσθημα είναι μία μίμηση προς τα έξω, μία δύναμη που γεννιέται στο εσωτερικό του εαυτού μας και μιλάει στο περιβάλλον, μία αίσθηση που μας λέει ποιοι ήμαστε και δημιουργεί τη σχέση μας με τον κόσμο. Μας πληροφορεί για τον κόσμο γύρω μας ποιο γρήγορα από τη σκέψη, μας καθοδηγεί, θυμίζοντας μας τι αγαπάμε και τι αισθανόμαστε, μας εξατομικεύει, δίνοντας μας τη δυνατότητα να αποκτήσουμε συνείδηση του ίδιου μας του εαυτού.

Ο ρόλος των συναισθημάτων είναι να αποδεικνύουν τα γεγονότα που είναι σημαντικά για το άτομο και να θέσουν σε κίνηση τη συμπεριφορά που θα του επιτρέψει να τα χειριστεί.

Πόσα συναισθήματα υπάρχουν;

Έχουν εντοπιστεί σίγουρα τέσσερα είδη συναισθημάτων σε όλες τις κουλτούρες: θυμός, φόβος, χαρά και αποστροφή. Οι ηλεκτροεγκεφαλογραφικές μετρήσεις χωρίζουν απλώς τα συναισθήματα σε θετικά και αρνητικά. Εκτός όμως από αυτά τα τέσσερα συναισθήματα υπάρχουν και άλλα. Υπάρχουν διαβαθμίσεις των συναισθημάτων που ξεκινάνε από τα ένστικτα, τις συναισθήσεις, τα πάθη και τις συγκινήσεις και φτάνουν μέχρι τα ανώτερα συναισθήματα τις ομορφιάς, του αγαθού και του καλού.

Χρήσιμες αντιδράσεις

Ο φόβος οξύνει τις αισθήσεις (ακοή πιο λεπτή, όραση πιο καθαρή, το σώμα σε εγρήγορση, ο εγκέφαλος σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης). Το πρωταρχικό καθήκον του φόβου είναι να εξασφαλίσει την προστασία μας, π.χ. το να στρίψουμε εγκαίρως το τιμόνι για να αποφύγουμε ένα ατύχημα. Όταν όμως είναι υπερβολικός το άτομο μας παραλύει π.χ. ο φόβος κινδύνου στο σκοτάδι ή σε ένα έρημο δρόμο.

Ο θυμός είναι μία αντίδραση στην απογοήτευση και στην αδικία. Προσφέρει την ενέργεια της αυτοεπιβεβαίωσης. Χρησιμεύει στην διατήρηση των σωματικών, ψυχολογικών ή κοινωνικών ορίων και στην υπεράσπιση των δικαιωμάτων μας. Εμφανίζεται στην έλλειψη σεβασμού όσον αφορά την ακεραιότητα μας, μας προειδοποιεί για τις ανάγκες μας, τόσο τις σωματικές όσο και τις ψυχικές επιτρέποντας μας να εναρμονίζουμε τις σχέσεις μας με τους άλλους.

Ο θυμός υπηρετεί την αρμονία (στην μυθολογία η Αρμονία ήταν κόρη του Άρη του θεού του πολέμου και της σύγκρουσης και της Αφροδίτης, τη θεάς του έρωτα και της ομορφιάς). Είναι σημαντικό να μη συγχέουμε τον θυμό με την βιαιότητα και την επιβολή της εξουσίας πάνω στους άλλους.

Η λύπη συνοδεύει την διεργασία του πένθους. Ξυπνάει από μία απώλεια, έναν χωρισμό. Υπογραμμίζει το κενό και την έλλειψη. Η λύπη δεν είναι κατάθλιψη. Τα δάκρυα της αληθινής λύπης δεν κρατούν πολύ και ανακουφίζουν. Η λύπη είναι μια θετική διεργασία, ενώ η κατάθλιψη μας φυλακίζει και συντηρεί μία νοσηρή κατάσταση.

Κυρίως ας μην ξεχάσουμε τη χαρά που κάνει τους χτύπους της καρδιάς πιο δυνατούς, πιο αργούς, μία γλυκιά ζεστασιά μας κυριεύει, το αίμα κυκλοφορεί, ποτίζει το σώμα, ελευθερώνει από τις εντάσεις. Η χαρά είναι αγαλλίαση του σώματος και του πνεύματος. Νιώθεις ολοκληρωμένος, ενωμένος, συγκεντρωμένος. Επικοινωνείς με όλα τα μέρη του εαυτού σου, τα χέρια ανοίγουν για να δεχτούν τον άλλον ή τον κόσμο ολόκληρο. Η χαρά είναι επίσης επικοινωνία με τον περίγυρο, με το σύμπαν.

Ο Αντόνιο Νταμάλιο (διευθυντής του τμήματος νευρολογίας του πανεπιστημίου της Άνοβα) μετά από είκοσι χρόνια παρατήρησης καταλήγει στο συμπέρασμα ότι «η ικανότητα να εκφράζουμε και να νιώθουμε συγκινήσεις αποτελεί μέρος του μηχανισμού της λογικής».

Βέβαια σε ορισμένες περιπτώσεις, τα συναισθήματα μπορούν να διαταράξουν τη διαδικασία της κρίσης. Αλλά η ανικανότητα μας να εκφραζόμαστε και να αισθανόμαστε μπορεί να αλλοιώσει σοβαρά την ικανότητα να σκεφτόμαστε. Στη λήψη των αποφάσεων μας, τα συναισθήματα είναι συχνά οι πλέον αποφασιστικοί παράγοντες, έστω και αν παραμένουν ασυνείδητα. Η λογική από μόνη της δεν επιτρέπει να αντιμετωπίσουμε την πολυπλοκότητα και την αβεβαιότητα της ζωής μας. Όσο πιο συνειδητά είναι τα συναισθήματα μας, τόσο ποιο ελεύθεροι είμαστε στη ζωή.

Τα συναισθήματα, μας τρομάζουν γιατί μας φέρνουν αντιμέτωπους με μίαπραγματικότητα που θα προτιμούσαμε να μην ξέρουμε, μας υποχρεώνουν να δούμε την αλήθεια. Η μεγάλη αποστασιοποίηση αναισθητοποιεί. Καταστέλλοντας ή μεταμφιέζοντας τα συναισθήματα μας για να τα κάνουμε ομοιόμορφα και αποδεκτά από την κοινωνία, χάνουμε πολύτιμες πληροφορίες γύρω από τα ψυχικά μας βιώματα, τα θάβουμε στο υποσυνείδητο μας και ζούμε μία ζωή που υπαγορεύουν οι περιστάσεις και οι συμβατικότητες.

Όταν επιβάλλουμε τη σιωπή στον εσώτερο εαυτό μας, είναι σαν να αποκηρύσσουμε ένα μέρος της ελευθερίας μας. Όταν υποτασσόμαστε είναι σαν να αποκοβόμαστε από τη προσωπική μας δύναμη. Η πολύ μεγάλη δυστυχία, μας κάνει να μην ανεχόμαστε την ευτυχία .Το καμουφλάζ των συναισθημάτων γίνεται με τίμημα μία υπερβολικά μεγάλη εσωτερική ένταση. Η υπερβολική κούραση είναι μία ένδειξη της συναισθηματικής καταπίεσης.

Πολλές έρευνες έχουν δείξει ότι οι άνθρωποι που φαίνονται ανέκφραστοι, εμφανίζουν στην πραγματικότητα περισσότερες σωματικές αντιδράσεις από τους άλλους. Η ανάγκη να εξουσιάζει κανείς τον άλλο, είναι τόσο πιο σημαντική όσο πιο μεγάλη είναι η εσωτερική του αδυναμία. Τρομοκρατεί για να φοβάται λιγότερο τον εαυτό του. Κάνουμε συνέχεια κριτική, περισσότερο απ’ όσο τολμάμε να φανταστούμε, έτσι κρίνουμε τους άλλους ή τον εαυτό μας;

Πρέπει να σταθούμε αντίκρυ στον εαυτό μας, για να αντιμετωπίσουμε τα συναισθήματα που κρύβουν υποτιμήσεις του τύπου: είμαι ευαίσθητος, άχρηστος κτλ. Να τολμήσουμε να αναγνωρίσουμε τα συναισθήματα μας και να μιλήσουμε γι’ αυτά, για να βρούμε το βαθύτερο νόημα του εαυτού μας. Συναισθάνομαι σημαίνει ότι γίνομαι πιο ευαίσθητος στην αδικία στην δυστυχία του κόσμου, όλο και πιο ζωντανός.

Το κουράγιο είναι μία από τις διαστάσεις της νοημοσύνης της καρδιάς. Ένα συναίσθημα μπορεί να κρύβει ένα άλλο, π.χ. κρύβουμε το φόβο μας με θυμό, μαθημένοι να κρύβουμε το αληθινό μας εγώ, απαλλασόμαστε από τις εντάσεις μας μεταμφιέζοντας τα συναισθήματα μας. Επίσης ίσως μπούμε στον πειρασμό να δείξουμε μερικά συναισθήματα αν αποκομίσουμε από αυτά οφέλη για την σχέση μας. Κάποιες φορές αντιλαμβανόμαστε ότι το συναίσθημα μας είναι υπερβολικό και άκαιρο. Η ένταση των συναισθημάτων δείχνει ότι η αιτία πάει πολύ πιο πίσω από τη σημερινή κατάσταση. Πως θα απελευθερωθούμε; Με το να αισθανθούμε ξανά και με το να εκφράσουμε τα αληθινά μας συναισθήματα.

Τα συναισθήματα δεν είναι τόσο παράλογα όσο θα θέλαμε να πιστεύουμε καμιά φορά. Η αποκωδικοποίηση των «άκαιρων εξόδων» μας μπορεί να μας αποτρέψει από το να καταστρέψουμε τις σχέσεις με τους δικούς μας. Ο μόνος τρόπος για να μην μεταβιβάσουμε στους άλλους τις απογοητεύσεις, τους θυμούς, τους τρόμους, ή τις απελπισίες μας είναι να τα μοιραζόμαστε.

Ο συναισθηματικά ώριμος άνθρωπος χαρακτηρίζεται από τη νοημοσύνη της καρδιάς: δεν μπορεί πλέον να αδιαφορήσει για την τύχη του άλλου, δεν μπορεί πλέον να ανεχτεί την αδικία, τον κυνισμό ή τη δυστυχία και, κυρίως, δεν μπορεί να συμμετέχει.

Όταν αποκτά κανείς αυτογνωσία και γνωρίζει τις συνέπειες των πράξεων του, όταν αποκτά μεγαλύτερη συναισθηματική και κοινωνική ωριμότητα, όταν αναπτύσσει τη νοημοσύνη της καρδιάς, υπάρχουν πράγματα που δεν μπορεί να κάνει πια.

Η συναισθηματική ωριμότητα οδηγεί, φυσικά, στην πνευματικότητα. Ο όρος καλύπτει εκτός από τη θρησκευτικότητα, τη συνείδηση μας σε ένανα πιο διευρυμένο κόσμο και τη θέση μας σ’ αυτό το σύμπαν. Ο αυτόνομος και συναισθηματικά ώριμος άνθρωπος στρέφεται προς τον άλλο, θέλει να εκπληρώσει την «αποστολή» του, να ενεργοποιήσει το δυναμικό του, να χρησιμοποιήσει τις πηγές του για να δώσει σάρκα και οστά στις αξίες του, να θέσει τις ικανότητες του στην υπηρεσία μίας υπόθεσης που έχει κάποιο νόημα στο σύμπαν.

Η καρδιά είναι ένα πέρασμα ανάμεσα στον ουρανό και στη γη. Το να ζούμε τη ζωή με τη καρδιά, το να είμαστε όσο γίνεται περισσότερο ο εαυτός μας, το να πάρουμε τη θέση μας, το να έχουμε συνείδηση του ρόλου μας μέσα στο σύμπαν και να τον παίξουμε, όλα αυτά φανερώνουν τη νοημοσύνη της καρδιάς.

Οι άνθρωποι είναι αυτoί που κάνουν τις κοινωνίες, έστω κι αν αυτές δεν προσαρμόζονται με τους ανθρώπους που τις αποτελούν. Το να αλλάξουμε την κοινωνία χωρίς να αλλάξουμε τον άνθρωπο είναι ουτοπία.

Οι καρδιές μας οφείλουν να γνωρίσουν τον κόσμο της λογικής και η λογική πρέπει να έχει ως οδηγό μία συνειδητή καρδιά. Το συναίσθημα, όπως κάθε γλώσσα, διαθέτει μία γραμματική. Μπορούμε να μάθουμε να εκφραζόμαστε, να δείχνουμε τα συναισθήματα μας και να ακούμε τον άλλον. Μπορούμε να μάθουμε να δαμάζουμε τους φόβους μας, να μοιραζόμαστε τις χαρές μας, να ξεπερνάμε ένα πένθος, να ελέγχουμε τους θυμούς μας χωρίς να τους θάβουμε μέσα μας και να τους μετατρέπουμε σε αγωνίες, κατάθλιψη ή αρρώστια. Μπορούμε να μάθουμε να συνεργαζόμαστε, να εμψυχώνουμε μία ομάδα (ή να εμψυχωνόμαστε σε μία ομάδα) και να λύνουμε τις διαμάχες με μη-βίαιο τρόπο. Το συναισθηματικό αλφαβητάρι είναι η πρόκληση των ημερών μας. Ας ακούμε τις καρδιές μας, μαζί.

Η συνείδησή μας, σαν αυτοοργανώσιμο σύστημα, διαμορφώνει τις σκέψεις και πράξεις μας. Αυτό σημαίνει ότι είμαστε ελεύθεροι από κάθε άποψη, και ταυτόχρονα υπεύθυνοι για οποιαδήποτε στιγμιαία σκέψη και πράξη. Άρα τα συναισθήματα είναι τυπικά απαραίτητα στη λήψη λογικών αποφάσεων. Μας υποδεικνύουν τη σωστή κατεύθυνση, όπου η στεγνή λογική μπορεί να είναι η καλύτερη επιλογή.

"Η αγάπη είναι η ακριβής αντανάκλαση της συνείδησης της αληθινής φύσης μας. Γεννιόμαστε αβοήθητοι. Αμέσως μόλις συνειδητοποιούμε τους εαυτούς μας συνειδητοποιούμε τη μοναξιά. Χρειαζόμαστε τους άλλους ανθρώπους, φυσιολογικά, συναισθηματικά, πνευματικά’ τους χρειαζόμαστε, αν θέλουμε να γνωρίζουμε κάτι, ακόμα και τους εαυτούς μας. " C. S. Lewis

Η ακαδημαϊκή ευφυϊα δεν έχει και πολλή σχέση με τη συναισθηματική ζωή. Άνθρωποι με υψηλό δείκτη νοημοσύνης μπορεί να χειρίζονται εντυπωσιακά άστοχα την προσωπική τους ζωή. Καίριες συναισθηματικές ικανότητες μπορούν πράγματι να διδαχθούν και να βελτιωθούν στα παιδιά – αν βέβαια μπούμε στον κόπο να τις διδάξουμε. Η συναισθηματική σφαίρα είναι ένα πεδίο το οποίο, όσο και τα μαθηματικά ή η ανάγνωση, μπορεί να χειριστεί κανείς με μεγαλύτερη ή μικρότερη επιδεξιότητα, και απαιτεί το δικό της μοναδικό σύνολο ικανοτήτων. Οι άνθρωποι που δεν είναι σε θέση να βάλουν σε τάξη και να ελέγξουν τη συναισθηματική τους ζωή, δίνουν εσωτερικές μάχες που υπονομεύουν την ικανότητά τους για σωστά προσανατολισμένη εργασία και καθαρή σκέψη.

Ο Χάουαρντ Γκάρντνερ, ψυχολόγος στην Παιδαγωγική Σχολή του Χάρβαρντ, εισήγαγε τη θεωρία της πολλαπλής νοημοσύνης και έδωσε με δυο λόγια αυτούς τους ορισμούς για τα δυο είδη προσωπικής νοημοσύνης: Διαπροσωπική νοημοσύνη είναι η ικανότητα να καταλαβαίνουμε τους άλλους ανθρώπους. Ο πυρήνας της διαπροσωπικής νοημοσύνης περιλαμβάνει «την ικανότητα του ανθρώπου να διακρίνει και να ανταποκρίνεται κατάλληλα στις διαθέσεις, στην ψυχοσύνθεση, στα κίνητρα και στις επιθυμίες των άλλων ανθρώπων». Στην ενδοπροσωπική νοημοσύνη, κλειδί για την αυτοεπίγνωση, συμπεριέλαβε την «πρόσβαση του ανθρώπου στα προσωπικά του αισθήματα και την ικανότητα να τα διακρίνει μεταξύ τους και να αντλεί από αυτά στοιχεία που θα καθοδηγούν τη συμπεριφορά του»

Πόσο έξυπνα μπορεί να είναι τα συναισθήματα;

Ο Πίτερ Σάλοβι, ψυχολόγος από το Γέηλ, εντάσσει τα είδη της προσωπικής νοημοσύνης στο βασικό ορισμό του περί συναισθηματικής νοημοσύνης, επεκτείνοντας αυτές τις ικανότητες σε πέντε βασικούς τομείς:

α) Γνώση των συναισθημάτων μας. Η αυτοεπίγνωση – η αναγνώριση ενός συναισθήματος την ώρα που δημιουργείται. Η τυχόν ανικανότητά μας να παρατηρήσουμε τα πραγματικά μας αισθήματα μας αφήνει στο έλεός τους. Στον τομέα αυτό περιλαμβάνονται οι παρακάτω ικανότητες: 1. Αναγνώριση και βελτίωση των συναισθημάτων, 2. Μεγαλύτερη ικανότητα κατανόησης των αιτιών των συναισθημάτων και 3. Αναγνώριση της διαφοράς μεταξύ συναισθημάτων και πράξεων.

β) Έλεγχος των συναισθημάτων. Το να χειραγωγούμε και να ελέγχουμε τα συναισθήματά μας έτσι ώστε να είναι τα κατάλληλα ανά πάσα στιγμή, είναι μια ικανότητα που οικοδομείται πάνω στην αυτοεπίγνωση. Άτομα που στερούνται αυτής της ικανότητας μάχονται πάντα τα αισθήματα της κατάθλιψης, ενώ όσοι διακρίνονται γι’ αυτή τους την ικανότητα μπορούν πολύ πιο γρήγορα να ξεπεράσουν τα πισωγυρίσματα της ζωής. Στον τομέα αυτό περιλαμβάνονται οι παρακάτω ικανότητες: 1. Μεγαλύτερη ανοχή στην απογοήτευση και αποτελεσματικός έλεγχος του θυμού. 2. Λιγότερες φραστικές προσβολές, καβγάδες, και διασπαστικές ενέργειες στην ομάδα γενικά. 3.Μεγαλύτερη ικανότητα εκδήλωσης του θυμού με σωστό τρόπο χωρίς καυγάδες. 4.Λιγότερο αυτοκαταστροφική και επιθετική συμπεριφορά. 5.Πιο θετικά συναισθήματα για τον εαυτό, το σχολείο την οικογένεια, τη δουλειά. 6. Καλύτερος χειρισμός του άγχους. 7. Λιγότερη μοναξιά και κοινωνικό άγχος.

γ) Εξεύρεση κινήτρων για τον εαυτό μας. Να βάλουμε τα συναισθήματα μας να εργάζονται για ένα καλύτερο στόχο που έχουμε θέσει. Στον τομέα αυτό είναι η δημιουργική χαλιναγώγηση των συναισθημάτων και περιλαμβάνονται οι παρακάτω ικανότητες: 1. Περισσότερη υπευθυνότητα, 2.Μεγαλύτερη εστίαση στο καθήκον και προσοχή σε αυτό. 3. Λιγότερες παρορμήσεις.

δ) Αναγνώριση των συναισθημάτων των άλλων. Η ενσυναίσθηση όπως ονομάζεται έχει άμεση σχέση με τον αλτρουισμό. Οι άνθρωποι που έχουν αυτή τη δεξιότητα μπορούν να γνωρίζουν τι θέλουν οι άλλοι και έτσι μπορούν να λειτουργούν σωστότερα. Στον τομέα αυτό περιλαμβάνονται οι παρακάτω ικανότητες: 1. Μεγαλύτερη ικανότητα κατανόησης των απόψεων του άλλου. 2.Βελτιωμένη ενσυναίσθηση και ευαισθησία στα συναισθήματα των άλλων. 3. Πιο προσεκτική ακρόαση των άλλων.

ε) Χειρισμός των σχέσεων. Είναι ουσιαστικά ο χειρισμός των συναισθημάτων των άλλων ανθρώπων. Στον τομέα αυτό περιλαμβάνονται οι εξής ικανότητες: 1. Πιο ικανοί στο να αναλύσουμε και να κατανοήσουμε τις σχέσεις μας. 2. Καλύτεροι στο να λύσουμε τις διαφορές και να ρυθμίσουμε τις διαφωνίες μας. 3.Καλύτεροι στο να λύσουμε τα προβλήματα στις σχέσεις μας. 4. Πιο θετικοί και πιο επιδέξιοι στην επικοινωνία. 5. Πιο δημοφιλείς και εξωστρεφείς, φιλικοί και κοινωνικοί με τους συνομήλικους. 6.Πιο συμπονετικοί και πιο ευαίσθητοι. 7. Πιο κοινωνικοί και εναρμονισμένοι μέσα στις ομάδες. 8. Ικανότεροι στις συνεργασίες να βοηθάμε και να μοιραζόμαστε. 9. Πιο δημοκρατικοί στις συναναστροφές μας με τους άλλους.

Επτά ικανότητες μας βοηθούν να αυξήσουμε την συναισθηματική μας νοημοσύνη: η εμπιστοσύνη, η περιέργεια, η πρόθεση, ο αυτοέλεγχος, η αρμονικότητα, η ικανότητα επικοινωνίας και η συνεργασιμότητα.

ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ

Η ρήση του Σωκράτη «γνώθι σαυτόν» εκφράζει ακριβώς αυτόν το θεμέλιο λίθο της συναισθηματικής νοημοσύνης: να αντιλαμβάνεσαι τα συναισθήματά σου μόλις γεννηθούν μέσα σου. Ο συγγραφέας της «Συναισθηματικής Νοημοσύνης» Daniel Goleman, προτιμά τον όρο αυτοεπίγνωση, με την έννοια της συνεχούς προσοχής του ατόμου στις εσωτερικές του καταστάσεις. Σ’ αυτήν την αυτοανακλαστική επίγνωση ο νους παρατηρεί και διερευνά την ίδια την εμπειρία, η οποία συμπεριλαμβάνει το συναίσθημα. ( Νους ορά και Νους ακούει, κατά τον Αριστοτέλη).

Η συναισθηματική ζωή είναι πιο πλούσια για αυτούς που παρατηρούν περισσότερο. Το κλειδί προς μια πιο σταθερή βάση προσωπικής λήψης αποφάσεων είναι η εναρμόνισή μας με τα συναισθήματά μας. Υπάρχουν άπειρες ενδείξεις ότι συναισθηματικές δεξιότητες, όπως ο έλεγχος των παρορμήσεων και η ακριβής μελέτη μιας κοινωνικής συγκυρίας, μπορούν να διδαχθούν.

Πολλές φορές κατά τη διάρκεια κρίσιμων στιγμών στη ζωή μας, όπως εξετάσεις, παρατηρούμε μεγάλο αριθμό ανησυχητικών σκέψεων. Αν κατατρυχόμαστε από την ανησυχία της αποτυχίας, η προσοχή μας παύει να στρέφεται στην εξεύρεση των απαντήσεων. Οι ανησυχίες μας αυτοεκπληρώνονται και μας ωθούν προς την ίδια την καταστροφή που προφητεύουν.

Οι καλές διαθέσεις βελτιώνουν την ικανότητα της ευέλικτης και πιο σύνθετης σκέψης, κάνοντας κατά συνέπεια ευκολότερη την εξεύρεση λύσεων στα προβλήματα είτε πνευματικά είτε διαπροσωπικά. Το να ελπίζει κανείς σημαίνει ότι δεν υποχωρεί στο άγχος που τον συντρίβει, δεν υιοθετεί ηττοπαθή στάση ούτε καταβάλλεται από την κατάθλιψη μπροστά σε δύσκολες προκλήσεις ή εμπόδια.

Η αισιοδοξία ως κινητήρια δύναμη

Ο Μάρτιν Σέλιγκμαν, ψυχολόγος στο Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια ορίζει την αισιοδοξία ως τον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι επεξηγούν στον εαυτό τους τις επιτυχίες και τις αποτυχίες τους. Οι αισιόδοξοι άνθρωποι πιστεύουν ότι η αποτυχία οφείλεται σε κάτι που μπορεί ν’ αλλάξει, ώστε την επόμενη φορά να πετύχουν, ενώ οι απαισιόδοξοι θεωρούν την αποτυχία ως μομφή και την ανάγουν σε διαρκές χαρακτηριστικό τους γνώρισμα, το οποίοι είναι ανίκανοι ν’ αλλάξουν. Οι άνθρωποι που έχουν την αίσθηση της αυτοαποτελεσματικότητας συνέρχονται από τις αποτυχίες. Προσεγγίζουν τα πράγματα με στόχο να τα αντιμετωπίσουν και όχι να στενοχωρηθούν με το τι μπορεί να πάει στραβά».

Ροή: Η νευροβιολογία της τελειότητας

Ο Μιχάλι Τζικτζεντμιχάλι, ψυχολόγος στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο, περέγραψε με τη λέξη «ροή» τη χαρισματική κατάσταση κατά την οπποία η τελειότητα έρχεται αβίαστα. Η ροή αντιπροσωπεύει ίσως το ζενίθ της χειραγώγησης των συναισθημάτων, υποτάσσοντάς τα στην υπηρεσία της επίδοσης και της μάθησης. Στη ροή τα συναισθήματα δεν περιέχονται ούτε και διοχετεύονται. Είναι θετικά, ενεργοποιημένα και ευθυγραμμισμένα με το συγκεκριμένο καθήκον. Όταν εγκλωβίζεται κανείς στην ανία της κατάθλιψης ή στην αναστάτωση του άγχους, η ροή αυτή εμποδίζεται.

Υπάρχουν διάφοροι τρόποι να μπει κανείς σε ροή. Ένας τρόπος είναι η σκόπιμη εστίαση της προσοχής στο συγκεκριμένο έργο. Συνήθως συγκεντρωνόμαστε περισσότερο όταν απαιτηθεί από μας λίγα περισσότερα από τα συνηθισμένα. Αν απαιτούνται πάρα πολλά επέρχεται άγχος. Η ροή επέρχεται σ’αυτή τη λεπτή ζώνη μεταξύ πλήξης και άγχους.

Ο Simonov (1970) πιστεύει ότι τα θετικά συναισθήματα είναι πολύ πιο παραγωγικά από τα αρνητικά. Χωρίς ερεθίσματα, δεν εμφανίζονται θετικά συναισθήματα.

Γενικά, όταν οι άνθρωποι δουν ένα χαμογελαστό ή θυμωμένο πρόσωπο, δείχνουν και κείνοι ίχνη της ίδιας διάθεσης μέσα από ανεπαίσθητες μεταβολές των μυών του προσώπου τους.

Ο Μάρτιν Σέλιγκμαν λέει: «Τα τελευταία χρόνια, υπήρξαμε μάρτυρες της έντονης διάδοσης του ατομικισμού και της αποδυνάμωσης των ευρύτερων θρησκευτικών πεποιθήσεων και των στηριγμάτων από την πλευρά της κοινωνίας και της διευρυμένης οικογένειας. Αυτό σημαίνει ότι χάνεις τις πηγές από τις οποίες αντλείς δύναμη και οι οποίες σε στηρίζουν στις αποτυχίες και στις ήττες. Αν όμως έχεις έναν ευρύτερο οπτικό ορίζοντα, προσδοκίες όπως, πίστη στο Θεό και στη μετά θάνατο ζωή, και τύχει για παράδειγμα, να χάσεις τη δουλειά σου, το θεωρείς απλώς μια προσωπική ήττα. Μπορείς, με αυτό που σκέφτεσαι, να αλλάξεις τον τρόπο που νιώθεις.

Οι συναισθηματικές δεξιότητες περιλαμβάνουν αυτοεπίγνωση, αναγνώριση, έκφραση και χειρισμό συναισθημάτων, έλεγχο της παρόρμησης και υπομονή για την ανταμοιβή και, φυσικά, αντιμετώπιση του άγχους και του στρες. Μια βασική ικανότητα που πρέπει να έχει κανείς για να ελέγξει τις παρορμήσεις του, είναι το να μπορεί να διακρίνει τη διαφορά ανάμεσα στα συναισθήματα και στις πράξεις, και να μάθει καλύτερες συναισθηματικές αποφάσεις, πρώτα ελέγχοντας την παρόρμηση για δράση, ύστερα βρίσκοντας εναλλακτικούς τρόπους δράσης και τέλος, σταθμίζοντας τις συνέπειες πριν από την ανάληψη της συγκεκριμένης ενέργειας.

Ο φιλόσοφος Τζων Ντιούι εξέφρασε την άποψη ότι μια εκπαίδευση πάνω στην ηθική είναι πολύ πιο ισχυρή όταν διδάσκεται στα παιδιά με αφορμή πραγματικά γεγονότα και όχι με αφηρημένο τρόπο. Αυτή είναι η μέθοδος της συναισθηματικής παιδείας. Το θεμέλιο του χαρακτήρα είναι η αυτοπειθαρχία. Η ενάρετη ζωή, σύμφωνα με τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη, βασίζεται στην αυτοεπίγνωση και στον αυτοέλεγχο. Έτσι δίνουμε την ικανότητα για κίνητρα και καθοδήγηση στον εαυτό μας.

Αξίζει να προσπαθήσουμε για ένα συναίσθημα ισορροπίας μεταξύ των όσων σκεφτόμαστε, όσων αισθανόμαστε και όσων κάνουμε. Να αναπτύξουμε τα ανώτερα συναισθήματα, της ομορφιάς, του αγαθού και του δίκαιου. Χρειάζεται μία προοδευτική ανύψωση των ανώτερων συναισθημάτων εις βάρος των αρνητικών συγκινήσεων που φρενάρουν την διαίσθηση και αυτή προέρχεται από την αγάπη. Η αγάπη είναι ικανότητα να αποδεχόμαστε τα ελαττώματα του άλλου, να δεχόμαστε καλόκαρδα και ώριμα αυτά που ενστικτωδώς δεν είναι αποδεκτά.

ΠΗΓΕΣ:

- http://nikilab.homestead.com/files/EQessay.htm

- «Η νοημοσύνη της καρδιάς», Isabella Filliza, εκδόσεις ΕΝΑΛΙΟΣ

- «H συναισθηματική Νοημοσύνη», Daniel Goleman, εκδόσεις ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ

- «Η σοφία των αιώνων», Wayne W. Dyer, εκδόσεις Δυναμική της Επιτυχίας

- «Η ανάπτυξη των θετικών και των αρνητικών συναισθημάτων στον άνθρωπο», Πανεπιστημιακές σημειώσεις του Γιάννη Κουγιουμουτζάκη.

- «Σύγχρονο λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας», εκδόσεις Πελεκάνος

- «Το μυστικό μήνυμα του νερού», Dr Madary Emoto, εκδ. Έσοπτρον.

- «Εγχειρίδιο», Επίκτητος, εκδόσεις ΕΝΑΛΙΟΣ

- Σημειώσεις ψυχολογίας Α’ Νέας Ακρόπολης, θέμα 18ο (Αίσθημα, συναίσθημα, αντίληψη) και θέμα 11ο (Τα συναισθηματικά φαινόμενα)

Πηγή: nea-acropoli-heraklio.gr

ΕΡΙΧ ΦΡΟΜ.

Άρθρα και ειδήσεις που κεντρίζουν το ενδιαφέρον

30/04/2012

Έριχ Φρομ: ο συγγραφέας της Τέχνης της Αγάπης

Posted by positivus under φιλοσοφία, ψυχολογία | Ετικέτες: Φρομ |

Ο Erich Fromm γεννήθηκε στη Φρανκφούρτη το 1900 και πέθανε στην Ελβετία το 1980. Ήταν ψυχαναλυτής και κοινωνικός φιλόσοφος που διερεύνησε την αλληλεπίδραση μεταξύ ψυχολογίας και κοινωνίας. Εφαρμόζοντας ψυχαναλυτικές αρχές στην θεραπεία των πολιτιστικών ασθενειών, ο Φρομ πίστευε, ότι η ανθρωπότητα θα ανέπτυσσε μια ψυχολογικά ισορροπημένη, «υγιή κοινωνία».

Μετά την απόκτηση τού διδακτορικού του διπλώματος από το Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης το 1922, ο Φρομ διδάχθηκε ψυχανάλυση στο Πανεπιστήμιο τού Μονάχου και στο Ψυχαναλυτικό Ινστιτούτο τού Βερολίνου. Άρχισε να ασκεί ψυχανάλυση ως μαθητής τού Ζήγκμουντ Φρόυντ αλλά σύντομα διαφώνησε με την συνεχή απασχόληση τού Φρόυντ με το ασυνείδητο και την επακόλουθη παραγνώριση εκ μέρους του Φρόυντ του ρόλου των κοινωνικών παραγόντων στην ανθρώπινη ψυχολογία.

Επηρεάστηκε βαθειά από τους Σπινίζα, Κιρκέγκαρντ, Μαρξ, Φρόυντ και Άλφρεντ  Βέμπερ. Για τον Φρομ, η προσωπικότητα ενός ατόμου ήταν το προϊόν της κουλτούρας του όσο και της βιολογίας του. Είχε ήδη αποκτήσει μεγάλη φήμη ως ψυχαναλυτής, όταν εγκατέλειψε τη ναζιστική Γερμανία το 1933, για τις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου ήλθε σε σύγκρουση με τους ορθόδοξους φροϋδικούς ψυχαναλυτικούς κύκλους. Δίδαξε διαδοχικά στο Πανεπιστήμιο της Κολούμπια, στο Κολλέγιο  Μπένινγκτον στο Βερμόντ,  στο Αυτόνομο Πανεπιστήμιο του Μεξικού και στο Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν, για να επιστρέψει τελικά στην Νέα Υόρκη το 1962 ως καθηγητής της Ψυχιατρικής   στο   Πανεπιστήμιο  της Νέας Υόρκης.

Ο άνθρωπος ως ιστορικό ον

Απορρίπτοντας τον βιολογικό προσανατολισμό του Φρόιντ, στρέφεται, για την κατανόηση του ανθρώπινου χαρακτήρα και του ψυχισμού του, στην ιστορία. Στηρίζει την έρευνα του σχεδίου δημιουργίας της “ανθρώπινης φύσης”. Επηρεασμένος από τον βουδισμό, δεν παραγνωρίζει τον “ατομικό ανθρώπινο ψυχισμό”, όμως θεωρεί πολύ βασικό παράγοντα της ανθρώπινης εξέλιξης τον “κοινωνικό χαρακτήρα”. Ο άνθρωπος είναι μέρος ενός συνόλου, δε μπορεί να μελετηθεί η φύση του χωρίς να ληφθεί υπόψη αυτός ο παράγοντας. Είτε το σύνολο αυτό είναι στον χώρο (η Φύση, ο ίδιος ο πλανήτης ακόμα και το Σύμπαν), είτε στο χρόνο (ιστορία).

Ο Φρομ δεν “κλείνεται” σε ένα εργαστήριο, μελετώντας αποκλίνουσες περιπτώσεις, αλλά μελετά την φύση του ανθρώπου μέσα στην κοινωνία και θεωρεί ότι η εξέλιξη του ανθρώπου είναι και η εξέλιξη της κοινωνίας και αντίστροφα. Προσαρμόζει στις υλικές απαιτήσεις της ψυχολογίας της εποχής του, καθαρά φιλοσοφικές θέσεις που οι ρίζες τους είναι αρκετά βαθιές μέσα στον χρόνο.

Ο άνθρωπος και ο θεός

Σπουδαίος μελετητής των θρησκειών, αναφέρεται αρκετές φορές στην σχέση του ανθρώπου με τον “Θεό”. Θεωρεί ότι ο άνθρωπος, ανάλογα με το βίωμά του και την εμπειρία του ονομάζει (ή καλύτερα σφετερίζεται το όνομα) του “Θεού”, καθώς χαρακτηρίζει και την φύση του. Εντοπίζει το πρόβλημα στις σημερινές θρησκείες και στο γεγονός ότι ο άνθρωπος προσπαθεί να κατεβάσει τον “Θεό” στο δικό του επίπεδο, στην υλική του φύση. Έτσι, σε κάθε εποχή και πολιτισμό δίνει και διαφορετική έννοια στον “Θεό”, ουσιαστικά τον μετατρέπει σε προέκταση του εαυτού του, καταχράται την εξουσία δίνοντάς του, τα δικά του χαρακτηριστικά. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η Παλαιά Διαθήκη, που δεν είναι ιστορία του κόσμου, όπως ισχυρίζεται αλλά ιστορία του Εβραϊκού Έθνους.

Παραγκωνισμός της ηθικής από την ύλη

Γνώστης της αρχαίας φιλοσοφίας, δεν ξεχωρίζει την ηθική από την ψυχολογία. Συγκεκριμένα λέει: “Οι κρίσεις αξιών που κάνουμε καθορίζοντας τις ενέργειές μας, η ψυχική μας υγεία και η ευτυχία βασίζεται στην εγκυρότητά τους. Το να θεωρούμε τις εκτιμήσεις, απλώς σαν αιτιολογίες των ασυνείδητων, παράλογων επιθυμιών -…- περιορίζει και παραμορφώνει την εικόνα μας για το σύνολο της προσωπικότητας. Αυτή καθαυτή η νεύρωση είναι, σε τελευταία ανάλυση, ένα σύμπτωμα ηθικής αξίας (αν και η προσαρμογή δεν είναι καθόλου σύμπτωμα ηθικής επιτυχίας)” .

Εδώ μας φανερώνει ο Εριχ Φρομ κάτι που αρχίζει πλέον να είναι καθολικά αποδεκτό: δηλαδή, ότι οι μαζικές νευρώσεις και γενικά η στάση ζωής του δυτικοευρωπαίου, που είναι γεμάτη από ανασφάλειες, εσωτερικές συγκρούσεις και έλλειψη ικανοποίησης, προέρχεται από την έλλειψη ηθικών αξιών, για να μην πούμε της ίδιας της ηθικής. Αλλά αυτό που πρέπει να σημειώσουμε είναι ότι, θεωρεί την ψυχολογία, την κοινωνιολογία και την οικονομία αδιάσπαστες από την ίδια τη φιλοσοφία.

Η ουσιαστική ελευθερία

Λέει: "Είναι η ανεξαρτησία και η ελευθερία ταυτόσημες με την απομόνωση και το φόβο; Ή μήπως υπάρχει μια κατάσταση θετικής ελευθερίας, στην οποία το άτομο υπάρχει σαν ανεξάρτητο εγώ, χωρίς όμως να είναι απομονωμένο, αλλά ενωμένο με τον κόσμο, με τους άλλους ανθρώπους, με τη φύση;”.Και συνεχίζει: “Ο άνθρωπος μπορεί να είναι ελεύθερος χωρίς να είναι μόνος, να έχει κριτική σκέψη, χωρίς να τον πλημμυρίζουν αμφιβολίες, ανεξάρτητος και εν τούτοις να αποτελεί συστατικό μέρος της ανθρωπότητας. Την ελευθερία αυτή ο άνθρωπος μπορεί να την αποκτήσει με την ολοκλήρωση του εγώ του, με το να είναι ο εαυτός του… Με άλλα λόγια, η θετική ελευθερία συνίσταται στην αυθόρμητη δραστηριότητα του συνόλου, της ολοκληρωμένης προσωπικότητας… Αυθόρμητη δραστηριότητα δεν σημαίνει υποχρεωτική δραστηριότητα… Δεν είναι η δραστηριότητα ενός αυτόματου, που σημαίνει την δίχως κριτικό πνεύμα υιοθέτηση των κανόνων και προτύπων που υποβάλλονται από τον εξωτερικό κόσμο.”

Ουσιαστικά η ελευθερία του ανθρώπου είναι η δημιουργική συμμετοχή του, με όλες τις πλευρές της προσωπικότητας, στις δραστηριότητες της ζωής, ακονίζοντας συγχρόνως και τους φορείς της. Αυτό κατορθώνεται απλά με την πλήρη συνείδηση του εαυτού, εν ολίγοις με το σωκρατικό “γνώθι σ’ αυτόν”.

Αποδυνάμωση του ανθρώπου

Ο άνθρωπος, αφού έχει οικοδομήσει έναν υλικό κόσμο χάρη στην λογική του (της κατώτερης σκέψης), έχει τιθασεύσει τα στοιχεία της Φύσης για χάρη της “παραγωγής”, έχει εκπληρώσει το υλιστικό όνειρό του να κατακτήσει τη φύση, ωστόσο δεν νιώθει άνετος με τον εαυτό του, δεν είναι ευτυχισμένος. Η δύναμή του απέναντι στην ύλη μεγαλώνει και αυτός αισθάνεται ακόμα πιο αδύναμος. Νιώθει ότι έχει χάσει τον σκοπό: να κατακτήσει τον εαυτό του.

Προτείνει, λοιπόν, ο Εριχ Φρομ: “Υπέρτατες αξίες της ουμανιστικής ηθικής δεν είναι η αυταπάρνηση, ούτε η ιδιοτέλεια, αλλά η αγάπη του ατόμου προς τον εαυτό του. Αν ο άνθρωπος πρόκειται να έχει εμπιστοσύνη στις αξίες, πρέπει να γνωρίζει τον εαυτό του και την ικανότητα της φύσης του να ρέπει προς το καλό…” .

Το έργο του

Σε πολλά βιβλία και δοκίμια του, αρχίζοντας με ένα δοκίμιο (1930) για την ανάπτυξη του χριστιανικού δόγματος και συμβολισμού, ο Φρομ εξέθεσε την άποψη ότι η κατανόηση των βασικών ανθρώπινων αναγκών είναι ουσιαστική για την κατανόηση της κοινωνίας και της ίδιας της ανθρωπότητας.

O Φρομ υποστήριζε ότι τα κοινωνικά συστήματα καθιστούν δύσκολη ή αδύνατη την ταυτόχρονη ικανοποίηση των διαφόρων αναγκών, δημιουργώντας έτσι τόσο ατομικές ψυχολογικές όσο και ευρύτερες κοινωνικές συγκρούσεις.

Στο πρώτο σημαντικό έργο του O φόβος μπροστά  στην ελευθερία (Escape from Freedom, 1941),  ο Φρομ παρουσίασε ένα διάγραμμα της ανάπτυξης της ανθρώπινης ελευθερίας και αυτοσυνειδησίας από τον Μεσαίωνα ως τους νεώτερους χρόνους και, χρησιμοποιώντας ψυχαναλυτικές μεθόδους, ανέλυσε την τάση τού σύγχρονου απελευθερωμένου ανθρώπου να ζητήσει καταφύγιο από τις ανασφάλειες του στρεφόμενος σε ολοκληρωτικά κινήματα όπως ο Ναζισμός.

Στο έργο του H υγιής κοινωνία (The Sane Society, 1955), ο Φρομ παρουσίασε το επίμαχο θέμα ότι ο σύγχρονος άνθρωπος έχει αλλοτριωθεί και αποξενωθεί από τον εαυτό του μέσα στους κόλπους της στραμμένης προς τον καταναλωτισμό βιομηχανικής κοινωνίας – και ζήτησε την αναγέννηση τού Διαφωτισμού σε μια νέα και τέλεια κοινωνία που θα επέτρεπε σε κάθε άτομο να ικανοποιήσει τις προσωπικές ανάγκες του διατηρώντας συγχρόνως το αίσθημα ότι είναι συνδεδεμένος με την κοινωνική αδελφότητα.

Τα ογκώδη συγγράμματα τού Φρομ για την ανθρώπινη φύση, την ηθική, και την αγάπη προσείλκυσαν το ενδιαφέρον των κοινωνικών επιστημόνων και ενός πλατύτερου αναγνωστικού κοινού. Έγραψε ακόμη βιβλία κριτικής και ανάλυσης της φροϋδικής και μαρξιστικής σκέψης,  ψυχανάλυσης και θρησκευτικής ανάλυσης.

Στα έργα του συγκαταλέγονται: O άνθρωπος για τον εαυτό του (Man for Himself, 1947), Ψυχανάλυση και θρησκεία (Psychoanalysis and Religion, 1950), H τέχνη της αγάπης (The Art of Loving, 1956), Θα επικρατήσει ο άνθρωπος; (May Man Prevail),, Από τα δεσμά της αυταπάτης (Beyond the Chains of Illusion, 1962), H Επανάσταση της ελπίδας (The Revolution of Hope, 1968), και Η κρίση της ψυχανάλυσης (1970), Να έχεις ή να είσαι (1976)

Αποφθέγματα
► Η κατανάλωση είναι ουσιαστικά η ικανοποίηση τεχνητά προκαλούμενων φαντασιώσεων.
► Αν είμαι ό,τι έχω και αν ό,τι έχω έχει χαθεί, τότε ποιος είμαι;
► Ο κίνδυνος στο παρελθόν ήταν μήπως οι άνθρωποι γίνουν δούλοι. Ο κίνδυνος στο μέλλον θα είναι μήπως οι άνθρωποι γίνουν ρομπότ.
► Η ανώριμη αγάπη λέει «σ’ αγαπώ επειδή σε χρειάζομαι». Η ώριμη αγάπη λέει «σε χρειάζομαι επειδή σ’ αγαπώ».
► Ο πετυχημένος επαναστάτης είναι πολιτικός, ο αποτυχημένος είναι εγκληματίας.
► Η αναζήτηση για σιγουριά εμποδίζει το δρόμο για το νόημα. Η αβεβαιότητα είναι εκείνη η κατάσταση που ωθεί τις δυνατότητές μας να ξεδιπλωθούν.
► Οι περισσότεροι άνθρωποι πεθαίνουν προτού γεννηθούν πλήρως. Δημιουργικότητα σημαίνει να γεννιέσαι προτού πεθάνεις.
► Ο άνθρωπος είναι το μόνο ζώο που ή ίδια η ύπαρξη του αποτελεί πρόβλημα προς επίλυσιν

ΑΝΑΣΑ ΑΘΑΝΑΣΙΑΣ

Ανάσα αθανασίας

Ανάσα γλυκειά,

τρέχει, διαπερνά την ψυχή,

νωχελικός πόνος στο στήθος,

να θυμίζει την φθαρτότητα του σήμερα,

του άυλου την παρουσία...

Κι είναι λέω σημάδι αυτός ο πόνος,

σημάδι ουλή, σημάδι κραυγή.

Με φωνάζεις ή σε φωνάζω;

Κλείσε τα μάτια,

έρχεται ξανά... ανάσα γλυκειά...

Τί με καλεί;

Με φωνάζεις ή σε φωνάζω;

Έγειρα στου δέντρου την αγκαλιά,

κύματα σκάνε, σκάνε στιγμές,

κυκλώνουν τα πόδια μου, μένω αδρανής...

Ω, γλυκειά μυσταγωγία,

πέφτω στην αγκαλιά σας, μουσικές.

Να μην ακούω τις κραυγές σου,

μα κι αν δεν ακούω, νοιώθω,

κι αν δεν νοιώθω, παραλύω...

Άπελπις, νοτισμένη ματιά,

άγονα χέρια, γυμνή παύση,

πόσο θα διαρκέσεις;

Βουνά, βουνά,

χελιδόνια, ουράνια παρηγοριά...

Ας ήταν να βυθιστώ

σε τούτης της στιγμής την ακινησία,

συναίσθηση του αιώνιου,

απογύμνωση φθοράς,

ας ήταν να χαθώ

στης αθανασίας τούτη την στιγμή...

Σ.

Αναρτήθηκε από voulaki

ΟΙ 11 ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΤΗΣ....

14 Μαρτίου 2012

Οι 11 ερωτήσεις της nin@s

Η nin@ με κάλεσε να απαντήσω σε 11 ερωτησούλες, τις οποίες βρήκα πολύ ιδιαίτερες και με μεγάλη μου χαρά αποφάσισα να απαντήσω στο κάλεσμά της.

1.Ποιό είναι το πρόσωπο που άλλαξε τη ζωή σου ριζικά?

Ένα ξωτικό, που έφερε πολλά και πήρε πολλά, χωρίς όμως νομίζω να έχει την πρόθεση... Σίγουρα πάντως είναι ένα αξιαγάπητο ξωτικό, και του αξίζουν τα καλύτερα. Αν μια μέρα τα βρεί, θα ήθελα να το δω ευτυχισμένο και να γεμίσω απο χαρά... :-)

2.Αξίζει να παλεύεις για μια αγάπη?
ΠΑΝΤΑ!!! Αρκεί να είσαι προετοιμασμένος, οτι υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να φας τα μούτρα σου.. Ακόμη κι έτσι όμως, αξίζει...!

3.Τι είναι αυτό που δεν μπορείς να συγχωρέσεις?
Το μέτριο δόσιμο, την άχαρη συμπεριφορά απέναντι στην αγάπη. Αγάπα ολοκληρωτικά ή μην αγαπάς καθόλου.

4.Ποιό χρώμα βάζεις στις άσχημες στιγμές της ζωής σου?
Διάφανο. Πλήρης απουσία χρώματος.. Η αλλιώς, όλα τα χρώματα μαζί σε εναλλαγές. Για μένα ο πόνος κρύβει μαχαίρια, αλλα κρύβει και διαμάντια. Όλα μας βοηθούν να φτάσουμε στον εαυτό μας και να πλησιάσουμε τον συνάνθρωπο. Αν δεν πονέσεις, πώς θα αγγίξεις τον πόνο του άλλου;

5.Αν μάθαινες πως έχεις 24 ώρες ζωής τι θα έκανες?

Θα μάζευα τα αγαπημένα μου πρόσωπα, παρόντες και απόντες, θα πηγαίναμε σε μία παραλία, και θα περνούσαμε όλη τη μέρα αγκαλιά, ακούγοντας τα κύματα...

6.Ποιό είναι το πιο μεγάλο σου όνειρο?
Να μοιραστώ τη ζωή μου με έναν άνθρωπο, που θα με κοιτάει πάντα στα μάτια και θα κρατάει πάντοτε το χέρι μου.  Να δημιουργήσουμε μαζί μια μεγάλη, αγαπημένη οικογένεια με πολλά πολλά παιδάκια...! :-)

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

7.Τι σημαίνει άνθρωπος για σένα?

Άνθρωπος για μένα σημαίνει προσφορά. Άνοιγμα στον διπλανό και διαρκή, αέναη φροντίδα για κάθε τι ζωντανό γύρω του.

8.Αν μπορούσες να έχεις μια υπερφυσική ιδιότητα ποια θα ήταν και γιατί?
Θα ήθελα να μπορούσα να σβήσω τον φόβο των ανθρώπων απέναντι στην αγάπη. Για να μπορούν όλοι οι άνθρωποι να αγαπούν άφοβα, άδολα, ανεπιτήδευτα, σαν μικρά παιδιά.

10.Ποιό τραγούδι σε χαρακτηρίζει?

- ''Ο ακροβάτης''

(Για ιδέστε τον ακροβάτη που κι όταν πέφτει γελά και ποτέ δε κλαίει..
Για ιδέστε που χει το ερημοπούλι αίμα στο φτερό, πετά κι ας το βρε θανάτου βόλι,

κόντρα στον καιρό.. Με τον καιρό να ναι κόντρα, έχει τιμή σαν πετάς..)
- ''Wish you were here'' Pink Floyd

(How I wish you were here. We're just two lost souls, swimming in a fish bowl, Year after year,
Running over the same old ground. What have we found? The same old fears. Wish you were here..)

- ''No ceiling'' - Eddie Vedder
(Sure as I am breathing, Sure as I'm sad, I'll keep this wisdom in my flesh...Love has got No Ceiling)

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

11.Τολμάς ή δεν τολμάς?

Τολμάω, όταν αγαπάω αληθινά. Όχι όμως πέρα απο τα όρια, που νοιώθω οτι μου βάζει ο άλλος. Αν νοιώσω, οτι ο άλλος ανοίγεται στην αγάπη μου, τολμάω δίχως δεύτερη σκέψη.

Αν κάποιος άλλος θέλει να συνεχίσει, με μεγάλη μου χαρά..!

Αναρτήθηκε από voulak

ΤΙ ΖΗΤΑΣ....

Τί ζητάς φίλε της καρδιάς;

 

 

 

 

 

 

 

 

Ρωτάς τί ζητώ. Τί λαχταρά η καρδιά μου, για να μπεις μέσα της, να φωλιάσεις εκεί, να είσαι φίλος της καρδιάς.. Φίλοι καρδιάς, καρδιακοί φίλοι.. Όμορφο ε?

 ''Το πιο απλό'', σου απαντώ. Το πιο απλό, μα και το πιο χρονοβόρο, αν μπορεί κανείς να αποκαλέσει βορά χρόνου το δόσιμο σε έναν άλλο άνθρωπο.

Να εξετάζεις τα μάτια μου, να ανιχνεύεις εκεί όσα δεν ειπώνονται με λέξεις...

Να με αγκαλιάζεις, χωρίς να χρειαστεί να το ζητήσω...

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Να θυμάσαι μικρές λεπτομέρειες απο πράγματα που κάποτε σου είπα οτι αγαπώ και να με εκπλήσσεις ευχάριστα, προσπαθώντας να τα κάνεις πραγματικότητα. Να ακούς τις γκρίνιες και τις ανασφάλειές μου με υπομονή και κατανόηση.

Να με επιπλήττεις με κίνητρο αγάπης, θέλοντας να με κάνεις καλύτερη...

Να αποφεύγεις την κολακεία...

Να είσαι εκεί για μένα, σταθερά, αμετακίνητα, να μην είναι ρευστή η παρουσία σου στη ζωή μου, να μην είσαι εδώ μόνο όταν έχεις ανάγκη να πάρεις, να είσαι εδώ γιατί πήρες απόφαση, γιατί ανέλαβες την ευθύνη που συνεπάγεται το να είσαι δίπλα μου.

Να μην είμαι ένα χόμπι που θα σου περάσει, αλλα το σταθερό χέρι που κρατάς μέσα στο πέρασμα της ζωής.

Να μην ζητάς επιβεβαίωση του εγωισμού σου μέσα απο μένα, αλλα να δαμάζεις τον εγωισμό σου απο αγάπη για μένα.

Όλα αυτά αξιώνω εγώ να κάνω για την αγάπη σου. Κι αν η αγάπη αυτή καθρεφτιστεί και στα δικά σου μάτια, τότε τίποτε και κανείς δεν θα σε βγάλει απ'το περιβόλι της καρδιάς, φίλε μου καρδιακέ, καρδιακέ μου φίλε...

Υ.Γ. Για όλους αυτούς που πληγώθηκαν απο την φιλία, αλλά ποτέ δεν έπαψαν να πιστεύουν σε αυτή.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Αναρτήθηκε από voulaki